محمدرضا اسد؛ الهه فلاح زاده؛ علی برزگری
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پیشگیری از بروز بیماریهای قلبی و نیز فقدان اطلاعات لازم در خصوص تأثیر تمرینهای ورزشی بر بیان ژنهای آنژیوپویتین-1 وکانستاتین، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر چهار شیوه تمرینی بر بیان ژنهای آنژیوپویتین-1 وکانستاتین در بطن چپ موشهای صحرایی نژاد ویستار بود. روش تحقیق: بدین منظور تعداد 40 سر موش ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پیشگیری از بروز بیماریهای قلبی و نیز فقدان اطلاعات لازم در خصوص تأثیر تمرینهای ورزشی بر بیان ژنهای آنژیوپویتین-1 وکانستاتین، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر چهار شیوه تمرینی بر بیان ژنهای آنژیوپویتین-1 وکانستاتین در بطن چپ موشهای صحرایی نژاد ویستار بود. روش تحقیق: بدین منظور تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفتهای با میانگین وزنی33±237 گرم به طور تصادفی به 5 گروه (8 سر در هر گروه) شامل گروههای کنترل، تمرین تداومی با شدت متوسط (MIT)، تمرین تداومی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) و تمرین شنا با شدت متوسط (MIST) تقسیم شدند. برنامههای تمرینی در گروههای تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، نمونهبرداری از بافت قلب انجام گرفت. بیان ژنهای آنژیوپویتین-1 وکانستاتین در بافت قلب با روش PCR تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای تحلیل واریانس یکطرفه و توکی در سطح معنی داری 05/0≥p استفاده گردید. یافته ها: بیان ژنهای آنژیوپویتین-1 و کانستاتین در هر یک از گروههای مداخله در مقایسه با گروه کنترل، به طور معنیداری (001/0p=) کاهش یافت. در مقایسه چهار نوع تمرین مشخص گردید که بیان آنژیوپویتین-1 در گروهMIST نسبت به سایر گروههای تمرینی و بیان کانستاتین در گروههای HIT، MIT وMIST نسبت به گروه HIIT کاهش معنیدار بیشتری (001/0p=) داشته است. نتیجه گیری: هر چهار شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژنهای مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت قلبی ایجاد نماید؛ با این حال تمرینات شنا با شدت متوسط با توجه به ویژگی عدم تحمل وزن، تأثیرات بیشتری دارد. در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
سیمین قابضی؛ علی خواجه لندی؛ امین محمدی
چکیده
زمینه و هدف: کاهش استروژن در دوره یائسگی میتواند منجر به افزایش فشار اکسایشی و کاهش آنزیمهای ضد اکسایشی گردد، اما فعالیت ورزشی و تغذیه دو عامل موثر در بهبود این شرایط گزارش شده اند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی و مصرف کروسین بر سطوح سرمی آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز موش های صحرایی ماده ی فاقد تخمدان ...
بیشتر
زمینه و هدف: کاهش استروژن در دوره یائسگی میتواند منجر به افزایش فشار اکسایشی و کاهش آنزیمهای ضد اکسایشی گردد، اما فعالیت ورزشی و تغذیه دو عامل موثر در بهبود این شرایط گزارش شده اند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی و مصرف کروسین بر سطوح سرمی آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز موش های صحرایی ماده ی فاقد تخمدان بود. روش تحقیق: تعداد 36 سر موش صحرایی ماده فاقد تخمدان با سن 8 تا 10 هفته ای به 4 گروه شامل گروه کنترل، تمرین استقامتی، مصرف کروسین، و تمرین استقامتی همراه با مصرف کروسین (هر گروه 9 سر موش) تقسیم شدند. در طول مدت 8 هفته، گروههای تمرین استقامتی و تمرین استقامتی همراه با مصرف کروسین، برنامه تمرین را 5 جلسه در هفته به اجرا درآوردند و گروه های مصرف کروسین، و تمرین استقامتی همراه با مصرف کروسین روزانه 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن کروسین به صورت درون صفاقی مکمل دهی شدند. با استفاده از روش طول موج، سطوح آنزیم ها اندازه گیری شد و با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی (در سطح 05/0p < ) نتایج استخراج گردید. یافته ها: تمرین استقامتی (به ترتیب با 03/0>p و 001/0>p)، مصرف کروسین (به ترتیب با001/0>p و 001/0>p)، و تمرین استقامتی + مصرف کروسین (به ترتیب با 001/0>p و 001/0>p)؛ اثر معنی داری بر افزایش سطوح سرمی کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز موش های صحرایی ماده فاقد تخمدان داشتند؛ و در این بین، تاثیر تمرین+ مصرف کروسین بر سطوح آنزیم ها بیشتر بود (001/0>p). نتیجه گیری: تمرین استقامتی همراه با مصرف کروسین، با افزایش سطوح سرمی کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز، موش های صحرایی ماده فاقد تخمدان را در مقابل فشار اکسایشی محافظت می کند.
آمنه پوررحیم قورقچی؛ علی احمدزاده؛ رقیه افرونده
چکیده
زمینه و هدف: اثر تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضله و التهاب مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضلانی و التهاب متعاقب یک فعالیت مقاومتیحاد در بازیکنان مرد فوتسال بود. روش تحقیق: تعداد ۲۰ بازیکن فوتسال داوطلب (سن ۰۷/۳±۲۶ سال و نمایه توده بدن ۴0/۳±۲۴ ...
بیشتر
زمینه و هدف: اثر تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضله و التهاب مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضلانی و التهاب متعاقب یک فعالیت مقاومتیحاد در بازیکنان مرد فوتسال بود. روش تحقیق: تعداد ۲۰ بازیکن فوتسال داوطلب (سن ۰۷/۳±۲۶ سال و نمایه توده بدن ۴0/۳±۲۴ کیلوگرم/مترمربع)، به طور تصادفی در گروههای کنترل و تجربی قرار گرفتند. بعد از خونگیری اول، دو گروه، یک تمرین مقاومتیحاد دایرهای با 75 درصد یک تکرار بیشینه را در 5 ایستگاه، 3 نوبت،۱۰-۸ تکرار و استراحت۹۰ ثانیهای بین نوبتها و 5 دقیقهای بین ایستگاهها اجرا کردند. خونگیری دوم انجام شد و ۴۸ ساعت بعد، گروه تجربی 8 هفته تمرین مقاومتی دایرهای را 3 جلسه در هفته مانند تمرین مقاومتیحاد انجام دادند و بلافاصله بعد از تمرین، ۲۰ دقیقه در آب سرد ۱۰-۵ درجه سانتیگراد غوطهور شدند. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، خونگیری سوم انجام شد. سپس دو گروه تجربی و کنترل، تمرین حاد مقاومتی دایرهای دوم را اجرا کردند و خونگیری چهارم صورت گرفت. کراتین کیناز (CK) با دستگاه اتوآنالایزر آلفا کلاسیکو کیت بیونیک ایران و شمارش سلول های سفید خون (WBC) و زیرردههای آن با دستگاه اتو آنالایزر هماتولوژیک BC-3000و کیت میندری چین اندازهگیری شد. تفاوت متغیرها در زمانهای مختلف با روش تحلیل واریانس دو راهه 2×4 و تفاوت دو گروه با آزمون t مستقل در سطح 05/0>p بررسی شد. یافته ها: CK (۰۰۱/۰=p)، WBC و نوتروفیلها (۰۰۱/۰=p) متعاقب فعالیت مقاومتیحاد اول، در دو گروه به طور معنیداری افزایش یافتند. 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد، CK (۰۰4/۰=p)، WBC، نوتروفیلها، مونوسیتها و لنفوسیتها (۰۰۱/۰=p) را گروه تجربی در مقایسه با کنترل بهطور معنیداری کاهش داد. به علاوه، 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد، CK، WBC، نوتروفیلها (۰۰۱/۰=p) و لنفوسیتها (۰۰4/۰=p) را متعاقب فعالیت مقاومتیحاد دوم در مقایسه با کنترل بهطور معنیداری کاهش داد؛ در حالیکه مونوسیتها تغییر معنیداری (۰۵/۰<p) نکردند. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی همراه با غوطهوری در آب سرد می تواند آسیبعضلانی و التهاب را متعاقب فعالیت حاد کاهش دهد.
سایه ستاوند؛ مسعود نیکبخت؛ عبدالحمید حبیبی
چکیده
زمینه و هدف: یکی از عوامل تأثیرگذار در موفقیت و بهبود رکورد ورزشکاران، گرم کردن است. پتانسیل پس فعالسازی یکی از روش‌های نوین گرم کردن است. ﻫﻨﮕﺎم فعالیت‌های ﺳﺮﯾﻊ و ﭘﻮﯾﺎ، فعالسازی عصبی- عضلانی ﺑﺎﻻﯾﯽ وﺟﻮد دارد و تمرینات ﺑﺎ ﺑﺎر بیشینه، باعث فعال شدن سیستم عصبی ﻣﺮﮐﺰی و اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺟﺮای فعالیت‌های ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از عوامل تأثیرگذار در موفقیت و بهبود رکورد ورزشکاران، گرم کردن است. پتانسیل پس فعالسازی یکی از روش‌های نوین گرم کردن است. ﻫﻨﮕﺎم فعالیت‌های ﺳﺮﯾﻊ و ﭘﻮﯾﺎ، فعالسازی عصبی- عضلانی ﺑﺎﻻﯾﯽ وﺟﻮد دارد و تمرینات ﺑﺎ ﺑﺎر بیشینه، باعث فعال شدن سیستم عصبی ﻣﺮﮐﺰی و اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺟﺮای فعالیت‌های اﻧﻔﺠﺎری می‌شوند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر پتانسیل پس فعالسازی در زمانهای استراحتی متفاوت، بر توان انفجاری دختران ورزشکار بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، 12 دختر ورزشکار (میانگین شاخص توده بدنی 40/4±1/21 کیلو گرم بر متر مربع و سن 98/1±28/23 سال) ﺁﺯﻣﻮﻥ ﭘﺮﺵ ﻋﻤﻮﺩﻯ معکوس (CMJ) را با استفاده از صفحه نیروسنج اجرا کردند. پس از آن، حرکت اسکوات با 3 تکرار و شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد و بعد از 30 ثانیه استراحت غیرفعال، مجدداً آزمون CMJ به عمل آمد. در ادامه، همین آزمون با زمانهای 1، 2، 3 و 5 دقیقه استراحت غیرفعال انجام گردید. برای تعیین طبیعی بودن دادهها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تجزیهوتحلیل دادهها، از روشآماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. کلیه بررسیهای آماری با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 به اجرا درآمد و سطح معنیداری 05/0p < در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان پرش عمودی معکوس دختران در پس‌آزمون نسبت به وضعیت پیش‌آزمون در زمانهای 30 ثانیه (001/0p=)، 1 دقیقه (001/0p=)، 2 دقیقه (001/0p=) و 3 دقیقه (001/0p=) بهطور معنیداری افزایش‌یافت. اما میزان پرش عمودی معکوس 5 دقیقه بعد از پس آزمون، نسبت به وضعیت پیش‌آزمون تغییر معنیداری نداشت (42/0p =). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از حرکت اسکوات پس از گرم کردن، باعث افزایش عملکرد انفجاری می‌گردد و میتواند در ورزش‌های قدرتی، سرعتی و توانی- انفجاری سودمند واقع گردد.
محسن جعفری
چکیده
زمینه و هدف: گیرنده های بتا و گامای فعال شونده با تکثیرکننده پراکسیزوم (PPARβ و PPARγ) محرک بیان ژن های درگیر در انتقال معکوس کلسترول و دفاع آنتی اکسیدانی می باشند، از این رو بیان ژن و افزایش فعالیت این دو ماده می تواند یکی از مکانیزم های مطلوب در پیشگیری از آتروسکلروز باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات شدید اینتروال ...
بیشتر
زمینه و هدف: گیرنده های بتا و گامای فعال شونده با تکثیرکننده پراکسیزوم (PPARβ و PPARγ) محرک بیان ژن های درگیر در انتقال معکوس کلسترول و دفاع آنتی اکسیدانی می باشند، از این رو بیان ژن و افزایش فعالیت این دو ماده می تواند یکی از مکانیزم های مطلوب در پیشگیری از آتروسکلروز باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات شدید اینتروال (HIIT) و کم شدت تداومی (LICT) پس از رژیم غذایی پرچرب (HFD) بر بیان ژن های PPARβ و PPARγ در موش های نر ویستار بود. روش تحقیق: این تحقیق تجربی شامل دو مرحله چاق کردن با HFD (13 هفته) و تمرین (12 هفته، 5 جلسه در هفته) بود. پس از مرحله چاق کردن، آزمودنی ها به 3 گروه کنترل، تمرین HIIT و تمرین LICT تقسیم شدند. پس از پایان تمرینات، بیان ژن های PPARβ و PPARγ با تکنیک واکنش زنجیره پلیمراز در بافت کبد اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون های کروسکاوالیس و یومن ویتنی در سطح معنی داری 05/0≥P نتایج استخراج گردید. یافته ها: بیان ژن های PPARβ و PPARγ بین گروه های کنترل با HIT (008/0 p=) و LICT (008/0 p=) و بین گروه HIT با LICT (008/0 p=) متفاوت بود؛ به گونه ای که بیشترین میزان بیان ژن های PPARβ و PPARγ در گروه HIIT و کمترین میزان آن در گروه کنترل به دست آمد. نتیجه گیری: اجرای منظم HIIT و LICT هردو، با افزایش بیان ژن های PPARβ و PPARγ می توانند در کاهش خطر سکته قلبی مؤثر باشند، با این حال استفاده از HIIT اثربخش تر خواهد بود.
حسین طاهری چادرنشین؛ میثم علی پور راز؛ مهسا کلانتری؛ مهسا نیکدل؛ زهرا صابری؛ زینب فتاحی؛ عطیه منصوری عجول
چکیده
زمینه و هدف: عضلات اسکلتی به عنوان یکی از جایگاههای تولید کننده آیریزین می‌توانند بر متابولیسم چربی و هزینه انرژی تاثیر‌گذار باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر شدت تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی آیریزین و نیمرخ لیپیدی در زنان سالمند غیرفعال بود. روش تحقیق: در مطالعه حاضر 28زن سالمند غیرفعال به طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین مقاومتی ...
بیشتر
زمینه و هدف: عضلات اسکلتی به عنوان یکی از جایگاههای تولید کننده آیریزین می‌توانند بر متابولیسم چربی و هزینه انرژی تاثیر‌گذار باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر شدت تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی آیریزین و نیمرخ لیپیدی در زنان سالمند غیرفعال بود. روش تحقیق: در مطالعه حاضر 28زن سالمند غیرفعال به طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین مقاومتی با شدت بالا (80 درصد یک تکرار بیشینه) و تمرین مقاومتی با شدت پایین (40 درصد یک تکرار بیشینه) تقسیم شدند. تمرینات مقاومتی 3 جلسه در هفته در طول 8 هفته به اجرا در آمدند. قبل و بعد از مداخله، نمونه‌های خونی پس از 12 ساعت ناشتایی جهت اندازهگیری سطوح سرمی آیریزین و نیمرخ لیپیدی گرفته شد. متغیرهای وابسته به روش ساندویچ الایزا و فتومتریک اندازهگیری شدند. برای تحلیل دادهها از آزمونهای آماری تحلیل کواریانس در سطح معنی داری 05/0>p استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطوح سرمی آیریزین در هر دو گروه تمرین مقاومتی با شدت بالا (02/0=p) و پایین (02/0=p) نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری بالا رفت. از طرف دیگر، درصد چربی بدن (به ترتیب با 002/0=p و 001/0=p) و سطوح سرمی کلسترول تام (به ترتیب با 01/0=p و 03/0=p) پس از تمرین مقاومتی با شدت بالا و پایین، نسبت به گروه کنترل، به طور معنیداری پایین آمد. نتیجه‌گیری: به طور کلی اجرای هر دو نوع تمرین مقاومتی با شدت بالا و پایین، به دلیل تاثیر مثبت بر بهبود سطوح سرمی آیریزین، درصد چربی و نیمرخ لیپیدی؛ برای زنان سالمند مفید هستند.
