بختیار ترتیبیان؛ میر یوسف بطهایی زاده؛ سید مرتضی طیبی؛ باقر رضایی
چکیده
زمینه و هدف: در کشتی، زمان استراحت بین دو زمان (راند) مسابقه، کوتاه است؛ این شرایط موجب از دست رفتن و عدم بازسازی کامل ذخایر انرژی بدن شده و فرد دچار خستگی و نهایتاً مستعد آسیب‌دیدگی می‌شود. از طرف دیگر، چنین فعالیت‌هایی که با انقباضات برون‌گرای شدید انجام می‌شود، با اختلالات مکانیکی و متابولیکی همراه است. از این رو، هدف از انجام ...
بیشتر
زمینه و هدف: در کشتی، زمان استراحت بین دو زمان (راند) مسابقه، کوتاه است؛ این شرایط موجب از دست رفتن و عدم بازسازی کامل ذخایر انرژی بدن شده و فرد دچار خستگی و نهایتاً مستعد آسیب‌دیدگی می‌شود. از طرف دیگر، چنین فعالیت‌هایی که با انقباضات برون‌گرای شدید انجام می‌شود، با اختلالات مکانیکی و متابولیکی همراه است. از این رو، هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر مکمل‌یاری کوتاه مدت اینفلاما-X بر شاخصهای آسیب عضلانی و التهابی متعاقب پروتکل ترکیبی SWPT-SWFT در کشتی‌گیران بود. روش تحقیق: تعداد ۲۴ کشتی‌گیر جوان به صورت تصادفی، به دو گروه مکمل - تمرین (12 نفر)، و دارونما - تمرین (12 نفر)، تقسیم شدند. کشتی‌گیران از 10 روز قبل از اجرای پروتکل ترکیبی، روزانه دو عدد مکمل اینفلاما-X با دوز 15 میلی‌گرم و یا دارونما با همان مقدار و تعداد را به صورت ناشتا مصرف کردند. نمونه خونی قبل از شروع پروتکل ترکیبی، بلافاصله بعد از مرحله اول، دوم و چهارم پروتکل مذکور، و نهایتا 48 ساعت پس از پروتکل ترکیبی؛ اخذ گردید. سطوح شاخص های کراتین کیناز (CK)، لاکتات دهیدروژناز (LDH)، پروتئین واکنشگر- C (CRP) با روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ترکیبی در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: در هیچ یک از مراحل خونگیری، مقادیر سرمی CK و LDH تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (05/0<p). با این حال، مقادیر سرمیCRP گروه مکمل – تمرین در مراحل چهارم و پنجم به طور معنی دار از گروه دارونما - تمرین پایین تر بود (05/0>p)؛ در حالی که در مراحل خونگیری اول، دوم و سوم؛ بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<p). نتیجه گیری: به نظر می رسد در رقابت های کشتی، استفاده از مکمل اینفلاما-X می تواند در پیشگیری از التهاب عمومی سودمند باشد. ولیکن در خصوص نقش این مکمل در جلوگیری از افزایش نشانگرهای آسیب عضلانی در کشتی گیران، بررسی های بیشتری نیاز است.
هادی موذنی؛ سعید ایل بیگی؛ مرضیه ثاقب جو؛ محمد یوسفی
چکیده
زمینه و هدف: انجام فعالیت ورزشی بدون بازیافت مناسب، احتمالا آسیب‌‌های ناشی از ورزش را باقی می‌‌گذارد یا باعث درد و رنج ورزشکار می شود. ازاین رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرین اختصاصی فوتبال و روشهای مختلف بازیافت بر سرعت، پرش عمودی و آسیب عضلانی بازیکنان فوتبال به اجرا درآمد. روش تحقیق: تعداد 36 فوتبالیست جوان و نخبه ...
بیشتر
زمینه و هدف: انجام فعالیت ورزشی بدون بازیافت مناسب، احتمالا آسیب‌‌های ناشی از ورزش را باقی می‌‌گذارد یا باعث درد و رنج ورزشکار می شود. ازاین رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرین اختصاصی فوتبال و روشهای مختلف بازیافت بر سرعت، پرش عمودی و آسیب عضلانی بازیکنان فوتبال به اجرا درآمد. روش تحقیق: تعداد 36 فوتبالیست جوان و نخبه شهر بیرجند به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به 4 گروه بازیافت غیرفعال، بازیافت فعال، شناوری در آب سرد و ماساژ تقسیم شدند. آزمودنیها ابتدا یک جلسه دویدن رفت و برگشت در مسافت 20 متر تا سرحد واماندگی انجام دادند و سپس در یکی از روشهای بازیافت 20 دقیقهای شرکت کردند. پس از آن 6 هفته تمرینات اختصاصی فوتبال به اجرا درآمد و سپس یک جلسه فعالیت وامانده ساز و روشهای بازیافت 20 دقیقهای تکرار گردید. شاخصهای لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین کیناز (CK) با روش الایزا، سرعت با آزمون دوی سرعت‌‌های تکراری بانگسبو، و توان بی هوازی با آزمون پرش عمودی اندازه گیری شدند. نتایج با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، t وابسته و توکی در سطح معنی داری 05/0< p استخراج گردید. یافتهها: روش بازیافت غیرفعال و ماساژ متعاقب 6 هفته تمرینات اختصاصی فوتبال موجب کاهش آنزیم LDH (به ترتیب با 01/0= p و 04/0=p) و روش بازیافت ماساژ موجب کاهش CK (001/0=p) شرکت کنندگان شد. از طرف دیگر، روش بازیافت آب سرد موجب بهبود سرعت شرکت کنندگان گردید (01/0=p)، اما بازیافت آب سرد و ماساژ بهبود پرش عمودی را در پی داشت (01/0=p). نتیجه گیری: غوطه وری در آب سرد و بازیافت فعال در بین جلسات تمرینی، موجب تسریع بازیابی عملکردهای جسمانی (سرعت و توان انفجاری) و کاهش شاخصهای آسیب عضلانی (CK و LDH) بازیکنان فوتبال می گردد.
آمنه پوررحیم قورقچی؛ علی احمدزاده؛ رقیه افرونده
چکیده
زمینه و هدف: اثر تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضله و التهاب مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضلانی و التهاب متعاقب یک فعالیت مقاومتیحاد در بازیکنان مرد فوتسال بود. روش تحقیق: تعداد ۲۰ بازیکن فوتسال داوطلب (سن ۰۷/۳±۲۶ سال و نمایه توده بدن ۴0/۳±۲۴ ...
بیشتر
زمینه و هدف: اثر تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضله و التهاب مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضلانی و التهاب متعاقب یک فعالیت مقاومتیحاد در بازیکنان مرد فوتسال بود. روش تحقیق: تعداد ۲۰ بازیکن فوتسال داوطلب (سن ۰۷/۳±۲۶ سال و نمایه توده بدن ۴0/۳±۲۴ کیلوگرم/مترمربع)، به طور تصادفی در گروههای کنترل و تجربی قرار گرفتند. بعد از خونگیری اول، دو گروه، یک تمرین مقاومتیحاد دایرهای با 75 درصد یک تکرار بیشینه را در 5 ایستگاه، 3 نوبت،۱۰-۸ تکرار و استراحت۹۰ ثانیهای بین نوبتها و 5 دقیقهای بین ایستگاهها اجرا کردند. خونگیری دوم انجام شد و ۴۸ ساعت بعد، گروه تجربی 8 هفته تمرین مقاومتی دایرهای را 3 جلسه در هفته مانند تمرین مقاومتیحاد انجام دادند و بلافاصله بعد از تمرین، ۲۰ دقیقه در آب سرد ۱۰-۵ درجه سانتیگراد غوطهور شدند. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، خونگیری سوم انجام شد. سپس دو گروه تجربی و کنترل، تمرین حاد مقاومتی دایرهای دوم را اجرا کردند و خونگیری چهارم صورت گرفت. کراتین کیناز (CK) با دستگاه اتوآنالایزر آلفا کلاسیکو کیت بیونیک ایران و شمارش سلول های سفید خون (WBC) و زیرردههای آن با دستگاه اتو آنالایزر هماتولوژیک BC-3000و کیت میندری چین اندازهگیری شد. تفاوت متغیرها در زمانهای مختلف با روش تحلیل واریانس دو راهه 2×4 و تفاوت دو گروه با آزمون t مستقل در سطح 05/0>p بررسی شد. یافته ها: CK (۰۰۱/۰=p)، WBC و نوتروفیلها (۰۰۱/۰=p) متعاقب فعالیت مقاومتیحاد اول، در دو گروه به طور معنیداری افزایش یافتند. 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد، CK (۰۰4/۰=p)، WBC، نوتروفیلها، مونوسیتها و لنفوسیتها (۰۰۱/۰=p) را گروه تجربی در مقایسه با کنترل بهطور معنیداری کاهش داد. به علاوه، 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد، CK، WBC، نوتروفیلها (۰۰۱/۰=p) و لنفوسیتها (۰۰4/۰=p) را متعاقب فعالیت مقاومتیحاد دوم در مقایسه با کنترل بهطور معنیداری کاهش داد؛ در حالیکه مونوسیتها تغییر معنیداری (۰۵/۰<p) نکردند. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی همراه با غوطهوری در آب سرد می تواند آسیبعضلانی و التهاب را متعاقب فعالیت حاد کاهش دهد.
حسن فرهادی؛ سهیلا رحیمی فردین؛ بهروز بقایی
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت مصرف آنتی اکسیدان‌های گیاهی در جلوگیری از شاخصهای التهابی و آسیب عضلانی، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر مصرف هشت هفته مکمل انار بر شاخصهای التهابی و آسیب عضلانی در مردان دارای اضافه‌وزن غیر ورزشکار بود. روش تحقیق: 20 مرد سالم در یک طرح نیمه تجربی - دوسوکور، به‌صورت تصادفی در دو گروه مکمل انار (10=n) و ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت مصرف آنتی اکسیدان‌های گیاهی در جلوگیری از شاخصهای التهابی و آسیب عضلانی، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر مصرف هشت هفته مکمل انار بر شاخصهای التهابی و آسیب عضلانی در مردان دارای اضافه‌وزن غیر ورزشکار بود. روش تحقیق: 20 مرد سالم در یک طرح نیمه تجربی - دوسوکور، به‌صورت تصادفی در دو گروه مکمل انار (10=n) و دارونما (10=n) به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت 50 تا 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) دویدند؛ بعد از هشت هفته، تمامی آزمودنیها در آزمونهای ورزشی 60 و 75 (VO2max) شرکت کردند. نمونه خون وریدی در مرحله پایه، بلافاصله بعد و 24 ساعت پس از شدت‌های مختلف فعالیت هوازی، برای اندازه گیری شاخص های التهابی و آسیب عضلانی گرفته شد. از آزمون آماری t همبسته و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر با آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافتهها: میزان عامل نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α) و پروتئین واکنشگرC (CRP) در هر دو شدت، بلافاصله پس از فعالیت ورزشی در هر دو گروه مکمل انار و دارونما افزایش معنی‌دار داشت (0/001=p) و میزان TNF-α 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی در گروه مکمل و دارونما با هر دو شدت 60 و 75 درصد (VO2max) به ترتیب کاهش معنیداری داشت (0/001=p) (p=0/001)، (p=0/01) (p=0/01). و بین گروه‌ها تفاوت معنیداری یافت نشد (0/07=P)، ولی شاخص CRP 24 ساعت پس از فعالیت در گروه مکمل در مقایسه با دارونما بویژه، در 75 درصد شدت، کاهش معنیداری داشت (0/3=p). با این حال تغییرات کراتین کیناز (CK) در هیچ‌کدام از گروه‌ها در مراحل متفاوت با شدت‌های مختلف 60 و 75 درصد معنی‌دار نبود. نتیجه گیری: مصرف مکمل انار طی هشت هفته فعالیت ورزشی، در کنترل و کاهش شاخصهای التهابی بویژه CRP در افراد سالم موثر نشان داد. با این وجود با توجه به مطالعات اندک در این زمینه، انجام مطالعات بیشتر، ضروری به نظر میرسد.
بختیار ترتیبیان؛ بهمن ابراهیمی ترکمانی
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به پاسخ شاخصهای التهابی و آسیب عضلانی به فعالیت ورزشی شدید در نوجوانان، هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ و رابطه بین برخی شاخص های التهابی و شاخص آسیب عضلانی در پسران 14 تا 16 سال در پاسخ به فعالیت ورزشی شدید بود. روش تحقیق: 24 پسر سالم 14 تا 16 سال در دو گروه تمرین (12 نفر) و کنترل (12 نفر) ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به پاسخ شاخصهای التهابی و آسیب عضلانی به فعالیت ورزشی شدید در نوجوانان، هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ و رابطه بین برخی شاخص های التهابی و شاخص آسیب عضلانی در پسران 14 تا 16 سال در پاسخ به فعالیت ورزشی شدید بود. روش تحقیق: 24 پسر سالم 14 تا 16 سال در دو گروه تمرین (12 نفر) و کنترل (12 نفر) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. آزمودنی های گروه تمرین، آزمون ورزشی فزاینده بالک را بر اساس پروتکل تعریف شده انجام دادند. جهت بررسی سطوح فیبرینوژن پلاسما، پروتئین واکنشیC و کراتین کیناز سرم از گروه تمرین در حالت پایه و 2 دقیقه بعد از اتمام آزمون ورزشی و از گروه کنترل در حالت پایه و 48 ساعت بعد از آن خونگیری به عمل آمد. جهت بررسی شاخص های مورد نظر از روشهای آماری t زوجی و t مستقل و نیز ضریب همبستگی پیرسون و ضریب بتا در سطح معنی داری 0/05>p استفاده شد. یافته ها: مقادیر فیبرینوژن پلاسما (0/01=p)، پروتئین واکنشی (0/01=p) و کراتین کیناز سرم (0/01=p) بلافاصله پس از فعالیت بدنی فراینده افزایش معنی داری یافتند. در بررسی ارتباط متغیرها، بین فیبرینوژن پلاسما با پروتئین واکنشیC سرم (0/675=p=0/016، r) و فیبرینوژن پلاسما با کراتین کیناز سرم (0/61=p=0/01، r) در گروه تمرین همبستگی معنی دار مثبت یافت شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه در نوجوانان شاخصهای التهابی فیبرینوژن پلاسما و پروتئین واکنشیC سرم و شاخص آسیب عضلانی کراتین کیناز تحت تاثیر فعالیت ورزشی شدید هوازی افزایش مییابد که نشانگر وجود التهاب و آسیب عضلانی در پاسخ به فعالیت شدید میباشد.
