مهتاب ناصح؛ سیده عذرا میرکاظمی؛ فریده تقی پور جهرمی
چکیده
زمینه و هدف: ارزیابی آمادگی جسمانی دانش آموزان برای بهبود سلامت جسمی و روانی آن‌ها ضروری است. تحقیق حاضر با هدف طراحی و تدوین نورم آمادگی جسمانی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول و دوم استان خراسان جنوبی و مقایسه آن با نورم ملی انجام شد. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نظر هدف از نوع مطالعات کاربردی و بر اساس راهبرد، از نوع تحقیقات توصیفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: ارزیابی آمادگی جسمانی دانش آموزان برای بهبود سلامت جسمی و روانی آن‌ها ضروری است. تحقیق حاضر با هدف طراحی و تدوین نورم آمادگی جسمانی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول و دوم استان خراسان جنوبی و مقایسه آن با نورم ملی انجام شد. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نظر هدف از نوع مطالعات کاربردی و بر اساس راهبرد، از نوع تحقیقات توصیفی است که به روش میدانی اجرا گردید. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره اول و دوم متوسطه استان خراسان جنوبی در سال تحصیلی 1402-1401 بودند (73283 نفر) که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، درنهایت 392 نفر بر اساس جدول نمونه‌گیری مورگان، به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از آزمونهای درازو نشست، بارفیکس، نشستن و رساندن دست‌ها، دوی 540 متر استفاده گردید. پس از ثبت رکوردها در هر آزمون، به‌منظور طبقه‌بندی و تنظیم داده‌ها، تعیین شاخص‌های گرایش به مرکز و پراکندگی از آمار توصیفی استفاده شد و سپس نورم های استاندارد با استفاده از سطوح زیر منحنی طبیعی و نمرات استاندارد Z، تدوین گردید. برای مقایسه میانگین ویژگی اندازهگیری شده از آزمون T مستقل در سطح معنیداری 05/0p≤ استفاده شد. یافتهها: دانش آموزان دختر 17-13 سال استان خراسان جنوبی از نظر استقامت عضلات شکم، استقامت عضلات کمربند شانه، انعطاف‌پذیری و استقامت قلبی- تنفسی از نورم ملی بالاتر بودند و دانش آموزان پسر 17-13 سال استان خراسان جنوبی، انعطاف‌پذیری و استقامت عضلات کمربند شانه بالاتری نسبت به نورم ملی داشتند. نتیجه‌گیری: دختران از نظر آمادگی جسمانی وضعیت مطلوب‌تری نسبت به نورم ملی داشتند ولی در پسران استقامت عضلات شکم و استقامت قلبی – تنفسی ضعیف‌تری نسبت به نورم ملی مشاهده شد که تقویت این ویژگی‌ها به برنامه‌ریزی مناسب نیاز دارد.
فهمیه درویشی سلطان آبادی؛ رویا عسکری؛ سید علیرضا حسینی کاخک؛ بهرام صادقی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین ورزشی برای کاهش اختلالات عملکرد جسمانی کودکان ناتوان ذهنی مورد توجه است. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر دو برنامه تمرین ترکیبی (ترامپولین - راکتی و طناب ز نی - راکتی) بر شاخص‌های آمادگی جسمانی و قابلیت حرکتی کودکان کم‌توان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 24 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی، با دامنه سنی 15-8 سال و دارای نمره بهره ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین ورزشی برای کاهش اختلالات عملکرد جسمانی کودکان ناتوان ذهنی مورد توجه است. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر دو برنامه تمرین ترکیبی (ترامپولین - راکتی و طناب ز نی - راکتی) بر شاخص‌های آمادگی جسمانی و قابلیت حرکتی کودکان کم‌توان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 24 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی، با دامنه سنی 15-8 سال و دارای نمره بهره هوشی 50 تا 70، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند (هر یک هشت نفر). یکی از گروه‌های تجربی، تمرین (هشت هفته، سه جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه) با ترامپولین – راکت؛ و گروه تجربی دوم، تمرین طناب‌زنی - راکت را به اجرا درآوردند. گروه کنترل در مداخله تمرینی شرکت نداشته و برنامه های معمول آموزشگاه را دنبال کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی از همه افراد آزمونهای آمادگی‌جسمانی و قابلیت حرکتی گرفته شد. از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح معنیداری 05/0≥p بهره برداری گردید. یافته ها: هر دو برنامه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل، باعث بهبود شاخص‌های تعادل ایستا با چشمان بسته، تعادل پویا، استقامت عضلات شکمی، توان عضلات اندام‌های تحتانی و قابلیت حرکتی گردید؛ اما بین دو برنامه تمرینی تفاوت معنیداری مشاهده نشد. شاخص تعادل ایستا پای چپ با چشمان باز و توان انفجاری فقط در گروه طناب‌زنی - راکتی در مقایسه با گروه ترامپولین - راکتی و کنترل؛ بهبود معنیداری پیدا کرد؛ با این حال، شاخص‌های آمادگی قلبی - تنفسی و توان عضلات دست‌ها بین سه گروه تفاوت معنیداری نداشت. نتیجه‌گیری: کودکان کم‌توان ذهنی احتمالا میتوانند برای بهبود برخی شاخص‌های عملکرد جسمانی و قابلیت حرکتی خود از هر دو برنامه تمرینی اجرا شده استفاده کنند.
سعید ایل بیگی؛ محمد رضا احمدی؛ محسن محمدنیا احمدی؛ هادی موذنی
چکیده
زمینه و هدف: کافئین محرک فیزیولوژیک پر مصرف در سراسر جهان است که ورزشکاران برای افزایش نیرو و تاخیر در خستگی از آن استفاده می نمایند و در حال حاضر به صورت نوشیدنی‌‌های انرژی زا و مکمل‌‌های غذایی در بازار عرضه می‌‌شود. از این‌‌رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر خستگی و مصرف مکمل کافئین بر تعادل و برخی از ویژگیهای آمادگی جسمانی و ...
بیشتر
زمینه و هدف: کافئین محرک فیزیولوژیک پر مصرف در سراسر جهان است که ورزشکاران برای افزایش نیرو و تاخیر در خستگی از آن استفاده می نمایند و در حال حاضر به صورت نوشیدنی‌‌های انرژی زا و مکمل‌‌های غذایی در بازار عرضه می‌‌شود. از این‌‌رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر خستگی و مصرف مکمل کافئین بر تعادل و برخی از ویژگیهای آمادگی جسمانی و مهارتی بازیکنان فوتبال جوان شهرستان سرایان به اجرا درآمد. روش تحقیق: برای این منظور، 24 بازیکن فوتبال با دامنه سنی ۱۸ تا ۲۵ سال، سابقه ورزشی حداقل چهار تا پنج سال فعالیت مستمر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا شرکت کنندگان آزمونهای تعادل پویا، توان انفجاری (آزمون پرش سارجنت)، چابکی (آزمون ایلی نویز) و آزمونهای شوت و پاس مور کریتسین را اجرا نمودند. گروه تجربی کپسول کافئین (6 میلی گرم/کیلوگرم/روز) و گروه کنترل کپسول حاوی نشاسته (شش میلی گرم/کیلوگرم/ روز) دریافت کردند. برای ایجاد خستگی شبیه سازی شده در فوتبال، پروتکل بانگسبو با 42 سیکل دو دقیقه ای انجام شد. پس از اجرای پروتکل خستگی و مشابه پیش‌آزمون، کلیه آزمون ها تکرار گردید. نتایج با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/0≥p استخراج گردید. یافتهها: خستگی عضلانی موجب کاهش معنی دار تعادل پویا (001/0=p)، پرش عمودی (001/0=p)، مهارت شوت زنی (001/0=p) و عدم تغییر معنی دار چابکی (39/0=p) و مهارت پاس دادن (11/0=p) گردید؛ در حالی که کافئین اثری بر این تغییرات نداشت. نتیجه گیری: احتمالا مصرف 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن اثرگذار نبوده است و از این رو، به نظر می‌‌رسد بازیکنان فوتبال برای بهبود ویژگیهای آمادگی جسمانی میتوانند از دوز های بالاتر کافئین به جای دوزهای پایین تر آن، برای تاثیرگذاری سود ببرند. برای نتیجه گیری قطعی مطالعات بیشتری ضرورت دارد.
محمد اسماعیل افضل پور؛ سعید ایل بیگی؛ فاطمه چدانی؛ حسین قدیمی؛ محمد شریعت زاده
چکیده
زمینه و هدف: نورم های استاندارد و به روز، برای بررسی مداوم وضعیت آمادگی جسمانی اقشار مختلف مردم و پایش وضعیت سلامتی آنان ضرروی هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی وضعیت آمادگی جسمانی و تدوین نورم استاندارد زنان و مردان 60-18 سال شهر بیرجند بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، جامعه آماری را افراد 18 تا 60 سال ساکن شهر بیرجند تشکیل دادند. از معادله ...
بیشتر
زمینه و هدف: نورم های استاندارد و به روز، برای بررسی مداوم وضعیت آمادگی جسمانی اقشار مختلف مردم و پایش وضعیت سلامتی آنان ضرروی هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی وضعیت آمادگی جسمانی و تدوین نورم استاندارد زنان و مردان 60-18 سال شهر بیرجند بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، جامعه آماری را افراد 18 تا 60 سال ساکن شهر بیرجند تشکیل دادند. از معادله کوکران برای تعیین حجم نمونه استفاده شد و نمونه‌گیری طی چند مرحله به صورت خوشه ای صورت گرفت. تعداد 400 نفر مرد و زن (از هر جنس 200 نفر) در گروه های سنی 29-18، 39-30، 49-40 و 60-50 سال به‌عنوان نمونه آماری شرکت کردند. از آزمون های شنا سوئدی، نشستن و رساندن، دراز و نشست، دویدن یک مایل راکپورت، و قدرت پنجه دست استفاده گردید. درصد چربی بدن با معادله جکسون و پولاک بدست آمد. به منظور تهیه نورم از روش نمرات استاندارد و برای مقایسه متغیرها بین زنان و مردان و گروه های سنی، از آزمون های t مستقل و یومن ویتنی در سطح معنی داری 05/0>p بهره برداری گردید. یافته ها: ضمن تدوین نورم آمادگی جسمانی، مشخص گردید که در تمام گروه های سنی، مردان دارای قد بلندتر، دور کمر بزرگتر و درصد چربی کمتری نسبت به زنان همسن خود هستند و روند تغییرات دور کمر و درصد چربی در طول عمر افزایشی بود. زنان دارای VO2max کمتری نسبت به مردان همسن خود در همه گروه ها، بجز گروه سنی 60-50 سال بودند. در تمام گروه ها، مردان دارای میانگین قدرت دست و استقامت عضلانی شکم و شانه بهتری نسبت به زنان همسن خود بودند. شاخص های آمادگی جسمانی تحت بررسی، روند کاهشی را در طول عمر نشان دادند؛ اما شیوع چاقی در شهر بیرجند با بالارفتن سن، روند افزایشی داشت و بیشترین مقدار آن در زنان و مردان 60-50 سال بدست آمد. نتیجه گیری: وضعیت آمادگی جسمانی در مردان بهتر از زنان بود و با افزایش دامنه سنی، غالبا افت محسوسی در آمادگی جسمانی هر دو جنس مشاهده شد. در مقایسه با سایر نقاط، در اغلب موارد مردمان استان خراسان جنوبی وضعیت آمادگی جسمانی ضعیف تری داشتند و رفع این کمبودها به برنامه ریزی حرکتی مطلوب نیاز دارد.
داریوش شیخ الاسلامی وطنی؛ گلاله قادری آلمانه
چکیده
زمینه و هدف: برخی تحقیقات اثربخشی تمرینات ورزشی بر عوارض جانبی بیماری MS را نشان داده اند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین های مقاومتی پیشرونده بر تعادل، درصد چربی، قدرت و استقامت عضلانی در زنان و مردان مبتلا به MS بود. برای این منظور ۱۸بیمار (با میانگین سن ۹/۷±۴/۲۹ سال، وزن ۴/۱۴±۷/۶۹ کیلوگرم) به شیوة هدفمند انتخاب و سپس به ...
بیشتر
زمینه و هدف: برخی تحقیقات اثربخشی تمرینات ورزشی بر عوارض جانبی بیماری MS را نشان داده اند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین های مقاومتی پیشرونده بر تعادل، درصد چربی، قدرت و استقامت عضلانی در زنان و مردان مبتلا به MS بود. برای این منظور ۱۸بیمار (با میانگین سن ۹/۷±۴/۲۹ سال، وزن ۴/۱۴±۷/۶۹ کیلوگرم) به شیوة هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی (۱۰ نفر) و کنترل (۸ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایشی به مدت ۱۲ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه به مدت ۷۰ دقیقه با شدت ۵۰ تا ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه تمرینات مقاومتی پیشرونده را اجرا کردند. در این مدت گروه کنترل هیچگونه فعالیت بدنی منظمی نداشت. برای ارزیابی تعادل از آزمون استورک، درصد چربی بدن از آزمون یوهاژ، قدرت عضلانی از آزمون یک تکرار بیشینه و استقامت عضلانی از آزمون استقامت عضلانی پویا استفاده گردید. از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05>p جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از ۱۲ هفته تمرین مقاومتی در گروه آزمایشی، قدرت عضلانی (0/0001=p)، تعادل (0/002=p)، استقامت عضلانی (0/0001=p) افزایش و درصد چربی (0/02=p) کاهش معنیداری پیدا کرده است. همچنین در پسآزمون بین دو گروه به لحاظ قدرت عضلانی اختلاف معنیداری به نفع گروه تجربی وجود داشت (0/0001=p). نتیجه گیری: اجرای تمرینات مقاومتی به مدت ۱۲ هفته با شدت مورد نظر موجب بهبود فاکتورهای مرتبط با آمادگی جسمانی بیماران مبتلا به MS می شود و نسخه مناسبی برای افزایش آمادگی جسمانی این افراد می باشد.
علی رضا حسینی کاخک؛ شهناز نصرابادی؛ امیرحسین حقیقی؛ اکرم شریفی مقدم
چکیده
زمینه و هدف: افراد مبتلا به کم توانی ذهنی معمولا از آمادگی جسمانی پایین و ترکیب بدنی نامناسب برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ورزشی بر ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی دختران کم‌توان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 22 دختر حرفه آموز یک مرکز توانبخشی خصوصی (دامنه سنی: 30-22 سال، ضریب هوشی: 70-50) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل ...
بیشتر
زمینه و هدف: افراد مبتلا به کم توانی ذهنی معمولا از آمادگی جسمانی پایین و ترکیب بدنی نامناسب برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ورزشی بر ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی دختران کم‌توان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 22 دختر حرفه آموز یک مرکز توانبخشی خصوصی (دامنه سنی: 30-22 سال، ضریب هوشی: 70-50) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل دو بخش مقاومتی و هوازی، به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 90 دقیقه اجرا شد. بخش مقاومتی شامل تمرینات با کش لاستیکی و تمرینات تحمل وزن بدن (به رعایت اصل اضافه بار) و تمرینات هوازی شامل راه رفتن، دویدن، بازی آزاد و حرکات ریتمیک بود. قبل و بعد از برنامه تمرینی، آزمون های ترکیب بدن، قدرت عمومی و توان هوازی به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون های t وابسته و مستقل با کمک نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل گردید و سطح معنی داری آزمون‌ها 0/05>p در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری در وزن (0/63=p)، شاخص توده بدنی (0/19=p)، توده بدون چربی (0/81=p)، توده چربی (0/37=p) و حداکثر اکسیژن مصرفی اندازه گیری شده با آزمون شاتل ران (0/26=p) وجود ندارد؛ اما تمرین ورزشی به اجرا درآمده باعث افزایش معنیدار قدرت عمومی (0/001=p) شرکت کنندگان گردید. نتیجه گیری: تمرین ترکیبی مشتمل بر تمرینات مقاومتی هوازی، می تواند قدرت عضلانی دختران کم توان ذهنی را بهبود بخشد، اما برای بهبودی ترکیب بدنی و توان هوازی آن ها کفایت نمی کند. از این رو پیشنهاد می شود تمرینات ورزشی به عنوان بخشی از برنامه روزانه مراکز توانبخشی با تاکید بر مدت مناسب و شدت مطلوب، طراحی و اجرا شود.
علی بختیاری؛ خسرو ابراهیم؛ حبیب آقایی؛ ابوالفضل یوسفی
چکیده
زمینه و هدف: آمادگی جسمانی و شکل و ساختمان بدن، نقش مهمی در موفقیت ورزشکاران دارد، از این رو هدف پژوهش حاضر تعیین نیمرخ آمادگی جسمانی وآنتروپومتریک بازیکنان تیم ملی هاکی روی چمن ایران بود. روش تحقیق: 29 بازیکن حاضر در اردوی تیم ملی ایران با میانگین سنی 61/ 3± 42/ 23 سال، قد 17/ 7± 8/ 176 سانتیمتر و وزن 23/ 8± 62/ 71 کیلوگرم به صورت داوطلبانه ...
بیشتر
زمینه و هدف: آمادگی جسمانی و شکل و ساختمان بدن، نقش مهمی در موفقیت ورزشکاران دارد، از این رو هدف پژوهش حاضر تعیین نیمرخ آمادگی جسمانی وآنتروپومتریک بازیکنان تیم ملی هاکی روی چمن ایران بود. روش تحقیق: 29 بازیکن حاضر در اردوی تیم ملی ایران با میانگین سنی 61/ 3± 42/ 23 سال، قد 17/ 7± 8/ 176 سانتیمتر و وزن 23/ 8± 62/ 71 کیلوگرم به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. این افراد از پست های چهارگانه دروازه بان ( 4 نفر)، مدافع ( 10 نفر)، هافبک (10 نفر) و مهاجم ( 5 نفر) بودند. شاخص های آنتروپومتریک شامل وزن، قد، شاخص توده بدن، قد نشسته و طول دست ها با استفاده از روش های استاندارد و شاخص های آمادگی جسمانی با استفاده از آزمون های دوی رفت و برگشت 36 متر، ایلینویز، 20×10 متر، پرش طول جفت، خمش به جلو، 1600 متر، درازونشست و آزمون پرش زیگزاگ مورد سنجش قرار گرفتند. عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS20 و EXCEL انجام پذیرفت و نیمرخ آمادگی جسمانی و آنتروپومتریک بازیکنان هر پست تهیه گردید. یافته ها: شاخص توده بدن برای دروازه بان ها، مدافع ها، هافبک ها و مهاجم ها به ترتیب 2/41±23/11 ، 1/60±23/11 ، 1/70±23/21 ، 1±21/71 کیلوگرم/مترمربع، قد نشسته 4/71± 94 ، 11/ 5± 21/ 94 ، 91/ 4± 51/ 93، 3/51±97/21 سانتیمتر، طول دست ها 11/ 6± 23/ 181 ، 63/ 8± 44/ 180 ، 06/ 8± 177/74 ، 65/ 7± 43/ 185 سانتیمتر، سرعت 28/ 0± 29/ 5، 11/ 0± 02/ 5، 22/ 0± 99/ 4، 09/ 0± 11/ 5 ثانیه، چابکی 0/53±15/85 ، 77/ 0± 04/ 17 ، 41/ 0± 2/ 15 ،0/93±15/42 ثانیه، استقامت در سرعت 8/ 0± 37/ 44 ، 66/ 1± 73/ 48 ، 75/ 0± 86/ 43 ، 73/ 0± 59/ 43 ثانیه، توان اندام تحتانی 15/53±240/20 ، 14/13±245/43 ، 16/53±245/33 ، 9/43±249/48 سانتیمتر، انعطاف پذیری، 93 / 5± 36 ، 43/ 5± 58/ 35 ،32/61±7/70 ، 27/42±10/82 سانتیمتر، استقامت قلبی- عروقی 392 ، 357 ، 02 / 0± 342 ، 02 / 0± 368 ثانیه، استقامت عضات ناحیه شکمی 21 / 6± 76 / 63 ، 35 / 4± 78 / 61 ، 59 / 4± 68 / 57 ، 84 / 4± 49 / 56 تعداد و استقامت عضات اندام تحتانی 136/79±10/65 ، 140/32±13/60 ، 142/52±5/50 ، 140/60±10/90 تعداد به دست آمد. نتیجه گیری: شاخص های آنتروپومتریک بازیکنان ایرانی در پست های مختلف بازی از سطح مطلوبی برخوردار است، اما در مورد اکثر شاخص های آمادگی جسمانی ضعف هایی مشاهده می شود.
داریوش شیخ الاسلامی وطنی؛ ناصح جهانی
چکیده
زمینه و هدف: رشد چاقی مرتبط با کاهش فعالیت بدنی باعث شده تا رو شهای گوناگونی برای افزایش فعالیت بدنی روزان هی کودکان در نظر گرفته شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات طناب زنی بر آمادگی جسمانی دانش آموزان 12 – 9 ساله پسر دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: از بین دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان سنندج در سال تحصیلی 92 – 91 ...
بیشتر
زمینه و هدف: رشد چاقی مرتبط با کاهش فعالیت بدنی باعث شده تا رو شهای گوناگونی برای افزایش فعالیت بدنی روزان هی کودکان در نظر گرفته شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات طناب زنی بر آمادگی جسمانی دانش آموزان 12 – 9 ساله پسر دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: از بین دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان سنندج در سال تحصیلی 92 – 91 ، تعداد 240 دانش آموز 12 – 9 ساله پسر به صورت خوشه ای انتخاب شده و از میان آن ها، تعداد 30 نفر به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. افراد حاضر در تحقیق دارای اضافه وزن یا چاق بودند. تمرینات 3 روز در هفته و به مدت 8 هفته برای گروه تجربی برگزار شد؛ اما گروه کنترل غیر از کلاس های عمومی تربیت بدنی، فعالیت بدنی منظم دیگری نداشتند. شاخص های ترکیب بدنی، استقامت قلبی- تنفسی، استقامت عضلانی و انعطا فپذیری شرکت کنندگان قبل و پس از 8 هفته مداخله با آزمون های استاندارد ارزیابی شدند. اطلاعات جمع آوری شده با روش های آماری t وابسته و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سطح معنی داری 0/05>p منظور گردید. یافتهها: در گروه تجربی بهبود معناداری در وزن، درصد چربی، شاخص توده بدن، آمادگی قلبی– تنفسی (0/0001>p) ، نسبت دور کمر به لگن (0/03>p)، استقامت عضلانی (0/001>p) و انعطا ف پذیری (0/002>p) به دست آمد. همچنین، بین دو گروه نیز در تمامی متغیرها، اختاف معناداری به نفع گروه تجربی وجود داشت (0/05>p). نتیجه گیری: تمرینات اینتروال طناب زنی بر آمادگی جسمانی مرتبط با سامتی دانش آموزان 12 - 9 ساله دارای اضافه وزن یا چاق ، تأثیر مطلوبی دارد.
