نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حسن علامه ¹
• امیرحسین حقیقی ²
• کیوان حجازی ³
• هادی شهرآبادی ⁴

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

² استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

³ دانشیارفیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

⁴ دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

چکیده

زمینه و هدف: افزایش خستگی و ریکاوری ناقص، سبب کاهش نیرو در طی تمرینات مقاومتی می‌شود و در نهایت، عملکرد بهینه عضله دچار اختلال می­شود؛ اما با آوردن استراحت در درون نوبت­های تمرینی به­کمک روش نوبت­های کلاستر، ممکن است این مشکل برطرف شود. از این رو، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرینات مقاومتی کلاستر و سنتی بر تغییرات هورمونی و عملکرد عضلانی در مردان جوان فعال بود. روش تحقیق: در این پژوهش نیمه تجربی، 30 مرد جوان فعال به­طور غیرتصادفی به سه گروه (10 نفر) شامل گروه کنترل، تمرین مقاومتی سنتی، و تمرین مقاومتی کلاستر تقسیم شدند. تمرینات مقاومتی کلاستر و سنتی مشتمل بر هشت هفته، سه جلسه در هفته، به­مدت تقریبی 70 دقیقه در هر جلسه، شدت 80-75 درصد یک تکرار بیشینه، و تعداد تکرار تا واماندگی بود. شاخص­های هایپرتروفی (سطح مقطع عضلات بازو و ران)، آمادگی جسمانی (قدرت و استقامت عضلانی در حرکت پرس سینه و پرس پا) و هورمون­های مرتبط با رشد عضله (عامل رشد شبه انسولین-1، تستوسترون و کورتیزول) در دو مرحله پیش آزمون و پس­آزمون؛ با روش­های معتبر اندازه­گیری شدند. از آزمون آماری تحلیل کوواریانس برای مقایسه بین گروهی متغیرهای وابسته در سطح معنی‌داری 05/0>p استفاده شد. یافته ­ها: بعد از هشت هفته تمرین، قدرت عضلانی در حرکت پرس سینه و پرس پا، استقامت عضلانی در حرکت پرس سینه و پرس پا، سطح مقطع عضلات بازو و ران، عامل رشد شبه انسولین-1، تستوسترون و نسبت تستوسترون به کورتیزول افزایش معنی­داری در گروه­های تمرین مقاومتی کلاستر و سنتی در مقایسه با گروه کنترل داشت و بر عکس، کورتیزول به طور معنی­دار کاهش یافت. با این حال، تفاوت معنی­داری بین  اثرتمرینات مقاومتی کلاستر و سنتی مشاهده نشد. نتیجه ­گیری: تمرین مقاومتی کلاستر برتری محسوسی نسبت به تمرینات مقاومتی سنتی در تغییر پاسخ­های هورمونی و بهبود عملکرد عضلانی در مردان جوان ندارد.

کلیدواژه‌ها

• تمرین مقاومتی
• آمادگی جسمانی
• هایپرتروفی
• هورمون های آنابولیک

عنوان مقاله [English]

Comparing the effects of cluster and traditional resistance training on hormonal changes and muscle function of active young men

نویسندگان [English]

• Hassan Allameh ¹
• Amir Hossein Haghighi ²
• keyvan hejazi ³
• Hadi Shahrabadi ⁴

¹ MSc Student of Exercise Physiology, Department of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

² Professor at Department of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

³ Associate Professor of Exercise Physiology, Department of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

⁴ Ph.D of Exercise Physiology, Department of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

چکیده [English]

Background and Aim: Increased fatigue and incomplete recovery can lead to reduced force production during resistance training, ultimately impairing optimal muscle performance. However, incorporating intra-set rest periods through the cluster set method may address this issue. Therefore, the purpose of the present study was to compare the effects of cluster and traditional resistance training on hormonal changes and muscle function in active young men. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, 30 active young men were non-randomly divided into three groups of control (n=10), traditional resistance training (n=10) and cluster resistance training (n=10). Cluster and traditional resistance training consisted of eight weeks, three sessions per week, approximately 70 min in each session, an intensity of 75-80% of one-repetition maximum, and the number of repetitions until failure. indicators of hypertrophy (cross-sectional area of arm and thigh muscles), physical fitness (muscular strength and endurance in the bench press and leg press) and muscle growth-related hormones (insulin-like growth factor-1, testosterone and cortisol) were measured with valid methods in two phases, pre-and post-test. Analysis of covariance was used to compare dependent variables between groups at a significance level of p<0.05. Results: After eight weeks of training, muscular strength in bench press and leg press, muscle endurance in bench press and leg press, cross-sectional area of arm and thigh muscles, insulin-like growth factor-1, testosterone and the testosterone to cortisol ratio increased significantly in the cluster and traditional resistance training groups compared to the control group (p<0.05) and on the other hand, cortisol showed a significant decrease (p<0.05). Also, there was no significant difference between cluster and traditional resistance training in these indicators (p>0.05). Conclusion: The cluster resistance training does not provide a significant advantage over traditional resistance training in altering hormonal responses and improving muscular performance in young men.

کلیدواژه‌ها [English]

• Resistance training
• Physical fitness
• Hypertrophy
• Anabolic hormones