سعید ایل بیگی؛ مرضیه ثاقب جو؛ بهنام سالاری؛ یگانه فیضی
چکیده
نتایج برخی از مطالعات حاکی است که سیر و فرآورده‌های آن در حالت پایه از بروز فشار اکسایشی تغییرات نامطلوب شاخصهای اکسایشی در افراد غیرفعال جلوگیری مینماید. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مصرف سیر بر گلوتاتیون سرم و برخی شاخص های آسیب سلولی در افراد غیر فعال پس از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز می باشد. روش تحقیق: 10 دانشجوی پسر غیرفعال ...
بیشتر
نتایج برخی از مطالعات حاکی است که سیر و فرآورده‌های آن در حالت پایه از بروز فشار اکسایشی تغییرات نامطلوب شاخصهای اکسایشی در افراد غیرفعال جلوگیری مینماید. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مصرف سیر بر گلوتاتیون سرم و برخی شاخص های آسیب سلولی در افراد غیر فعال پس از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز می باشد. روش تحقیق: 10 دانشجوی پسر غیرفعال سالم با میانگین سنی 6/2±6/25 سال و شاخص توده بدنی 7/1±5/23 کیلو گرم بر متر مربع به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت نمودند. شرکت کنندگان دو بار پروتکل تمرینی بروس را با فاصله دو هفته انجام دادند. خونگیری اولیه به شکل ناشتا و خونگیری دوم بلافاصله پس از فعالیت وامانده ساز انجام شد. سپس شرکت کنندگان، مکمل یا دارونما (۱۰۰۰میلی گرم کپسول حاوی پودر سیر یا آرد به عنوان دارونما) به مدت دو هفته قبل از فعالیت وامانده ساز مصرف کردند و متعاقب آن، فعالیت وامانده‌ساز بروس را انجام دادند. سنجش شاخصهای گلوتاتیون، کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز با استفاده از کیت پارس آزمون انجام گرفت. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج آماری نشان داد که سطح گلوتاتیون در دو گروه مکمل و دارونما بعد از فعالیت وامانده‌ساز (001/0=P) و در گروه مصرف کننده مکمل سیر نسبت به گروه دارونما (001/0=p) کاهش معنیداری پیدا کرد. سطح لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز در هر دو گروه مکمل سیر (001/0=p) و دارونما (001/0=p) بعد از فعالیت وامانده‌ساز افزایش و در گروه مصرف کننده مکمل نسبت به گروه دارونما تفاوت معنی داری نداشت (08/0=p). نتیجه‌گیری: مصرف حاد سیر، احتمالاَ با فعال کردن آنزیم گلوتاتیون موجب افزایش برداشت بیشتر این آنتی اکسیدان در پاسخ به فعالیت وامانده‌ساز می‌شود. همچنین فعالیت وامانده‌ساز بروس موجب ایجاد آسیب سلولی می‌شود که مصرف مکمل سیر تاثیری بر بروز آسیب سلولی ندارد
عباس معمارباشی؛ فاطمه معمارباشی
چکیده
زمینه و هدف: ملاتونین هورمونی با خواص فیزیولوژیک متنوع از جمله خواص ضددرد و ضدالتهاب می باشد و گزارش های ناهمسویی از اثر آن بر عملکرد ورزشی منتشر شده است. از این رو در تحقیق حاضر سعی شد تا اثر ملاتونین بر کوفتگی عضلانی بررسی شود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، 24 آزمودنی سالم مرد در یک طرح دوسو کور تصادفی، به دو گروه تجربی ...
بیشتر
زمینه و هدف: ملاتونین هورمونی با خواص فیزیولوژیک متنوع از جمله خواص ضددرد و ضدالتهاب می باشد و گزارش های ناهمسویی از اثر آن بر عملکرد ورزشی منتشر شده است. از این رو در تحقیق حاضر سعی شد تا اثر ملاتونین بر کوفتگی عضلانی بررسی شود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، 24 آزمودنی سالم مرد در یک طرح دوسو کور تصادفی، به دو گروه تجربی (تعداد 13 نفر، میانگین سنی 0/8±21/45 سال، قد 4/8±175 سانتی متر، وزن 6/9±74/4 کیلوگرم) و دارونما (تعداد 11 نفر، میانگین سنی 1/6±21/8 سال، قد 5/6±174 سانتی متر، وزن 11/2±67/18 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تجربی، ملاتونین را به میزان 6 میلی گرم در روز به طور خوراکی به مدت 7 روز قبل از تمرین کوفتگی عضلانی، دریافت نمودند و گروه دارونما، کپسول های مشابه حاوی 6 میلی گرم لاکتوز دریافت کردند. کوفتگی عضلانی با استفاده از پروتکل پایین آمدن از پله در هر دو پا ایجاد شد. غلظت سرمی لاکتات دهیدروژناز (LDH)، کراتینفسفوکیناز (CPK)، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و نیز مقیاس آنالوگ بصری درد و درد فشاری در زمان های 7 روز قبل، 24، 48 و 72 ساعت پس از پروتکل ایجاد کوفتگی، مورد اندازه گیری قرار گرفتند. برای بررسی تاثیر ملاتونین، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد و سطح معنی داری 0/05>p منظور گردید. یافتهها: تنها افزایش معنی داری (0/01>p) در غلظت سرمی CPK گروه دارونما نسبت به گروه تجربی در 24 ساعت بعد از ایجاد کوفتگی عضلانی نسبت به پیش آزمون وجود داشت و شدت مقیاس آنالوگ بصری درد و درد فشاری در هر یک از مراحل، به طور معنی داری در گروه تجربی نسبت به گروه دارونما بالاتر بود (0/05<p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق دال بر عدم تاثیر ملاتونین بر شاخصهای بیوشیمیایی التهاب، درد ادراکی و درد فشاری است و بنظر می رسد مصرف خوراکی آن با دوز 6 روز/ میلیگرم در طول 7 روز، موجب افزایش درد کوفتگی عضلانی تاخیری شود.
مهدی مقرنسی؛ فرهاد شهامت نشتیفانی؛ محسن فؤادالدینی؛ مریم بان پروری؛ جواد بیات؛ مهران حسینی
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند که کلستروم یا آغوز گاوی دارای خاصیت ضداکسایشی است اما تاکنون مطالعه ای که اثربخشی آن را بر آسیب ورزشی مورد ارزیابی قرار داده باشد یافت نشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات مصرف مکمل آغوز گاوی بر آسیب عضلانی ناشی از ورزش شدید اجرا گردید. روش تحقیق: 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به شش ...
بیشتر
زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند که کلستروم یا آغوز گاوی دارای خاصیت ضداکسایشی است اما تاکنون مطالعه ای که اثربخشی آن را بر آسیب ورزشی مورد ارزیابی قرار داده باشد یافت نشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات مصرف مکمل آغوز گاوی بر آسیب عضلانی ناشی از ورزش شدید اجرا گردید. روش تحقیق: 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به شش گروه مساوی تقسیم شدند گروه 1 (کنترل)، گروه 2 (ورزش هوازی)، گروه 3 (ورزش بی هوازی)، گروه 4 (مکمل بدون ورزش)، گروه 5 (مکمل با ورزش هوازی)، گروه 6 (مکمل با ورزش بی هوازی). پس از انجام 1 هفته ای بارگیری مکمل و تمرین، نمونه گیری خون از تمام موش ها انجام و سطح پلاسمایی آنزیم های LDH و CK توسط کیت های استاندارد و دستگاه اتوآنالایز تعیین گردید. داده ها با آزمون های آماری ANOVA و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0/05>p تحلیل شد. یافته ها: مقادیر پلاسمایی LDH (p=0/010) و CK (p=0/006) درگروه ورزش بی هوازی به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. اختلاف معنی داری بین گروه ورزش هوازی و گروه کنترل در متغیرهای CK و LDH (p=0/86) وجود نداشت. موش های دریافت کننده مکمل و ورزش بی هوازی شدید (گروه 6) به طور معنی داری سطح CK و LDH کمتری در مقایسه با گروه ورزش بی هوازی بدون مکمل (گروه 3) داشتند (0/001=p)، نتایج نشان داد که بارگیری 7 روزه مکمل آغوز توانست افزایش سطوح CK و LDH ناشی از تمرین بی هوازی را در موش ها مهار نماید. نتیجه گیری: مکمل آغوز با توجه به خواص ضداکسایشی، می تواند به عنوان یک مکمل ورزشی جهت کاهش آسیب های عضلانی استفاده گردد.
محبوبه عجم زیبد؛ حسین طاهری چادرنشین؛ سید حسین ابطحی ایوری
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات نتایج متناقضی را پیرامون اثر حاد تمرین ورزشی بر شاخصهای التهابی، آسیب اکسایشی و آسیب عضلانی مطرح ساختهاند. از این رو، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حاد فعالیت مقاومتی شدید بر سطوح سرمی عامل نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α) به عنوان شاخص التهابی، مالون دی آلدهید (MDA) به عنوان شاخص فشار اکسایشی، و لاکتات دهیدروژناز ...
بیشتر
زمینه و هدف: مطالعات نتایج متناقضی را پیرامون اثر حاد تمرین ورزشی بر شاخصهای التهابی، آسیب اکسایشی و آسیب عضلانی مطرح ساختهاند. از این رو، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حاد فعالیت مقاومتی شدید بر سطوح سرمی عامل نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α) به عنوان شاخص التهابی، مالون دی آلدهید (MDA) به عنوان شاخص فشار اکسایشی، و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین کیناز (CK) به عنوان دو شاخص آسیب عضلانی بود. روش تحقیق: بدین منظور 20 زن سالم غیرفعال (میانگین سن 1/56±21/55 سال و شاخص توده بدنی 3/26±21/68 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به دو گروه فعالیت مقاومتی شدید و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیها فعالیت مقاومتی حاد را با شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه در 8 ایستگاه (پرس سینه، پرس پا، قایقی نشسته، پرس بالای سر، باز کردن زانو، باز کردن بازو، خم کردن بازو و بلند کردن پاشنه) در 3 نوبت انجام دادند. قبل و بلافاصله بعد از فعالیت مقاومتی، نمونههای خونی جمع آوری شدند. با استفاده از کیتهای تجاری متغیرهای MDA و TNF-α به روش الایزا اندازهگیری شدند و سطوح LDH و CK به روش فتومتریک مورد سنجش قرار گرفتند. از آزمون tوابسته و مستقل به ترتیب برای مقایسه درون گروهی و بین گروهی متغیرهای وابسته در سطح (0/05>p) استفاده شد. یافتهها: یک جلسه فعالیت مقاومتی شدید موجب افزایش معنیدار (0/001=p) سطوح سرمی TNF-α و MDA شد. همچنین، سطوح سرمی شاخصهای آسیب عضلانی LDH (p=0/03) و CK(p=0/001) متعاقب فعالیت مقاومتی حاد به طور معنیداری افزایش یافت. نتیجه گیری: یک جلسه فعالیت مقاومتی شدید با آسیب اکسایشی و عضلانی در زنان غیرفعال همراه است و اتخاذ تدابیر تمرینی و تغذیهای هنگام اجرای این نوع تمرینات، ضروری به نظر میرسد.
