آمنه پوررحیم قورقچی؛ علی احمدزاده؛ رقیه افرونده
چکیده
زمینه و هدف: اثر تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضله و التهاب مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضلانی و التهاب متعاقب یک فعالیت مقاومتیحاد در بازیکنان مرد فوتسال بود. روش تحقیق: تعداد ۲۰ بازیکن فوتسال داوطلب (سن ۰۷/۳±۲۶ سال و نمایه توده بدن ۴0/۳±۲۴ ...
بیشتر
زمینه و هدف: اثر تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضله و التهاب مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد بر آسیب عضلانی و التهاب متعاقب یک فعالیت مقاومتیحاد در بازیکنان مرد فوتسال بود. روش تحقیق: تعداد ۲۰ بازیکن فوتسال داوطلب (سن ۰۷/۳±۲۶ سال و نمایه توده بدن ۴0/۳±۲۴ کیلوگرم/مترمربع)، به طور تصادفی در گروههای کنترل و تجربی قرار گرفتند. بعد از خونگیری اول، دو گروه، یک تمرین مقاومتیحاد دایرهای با 75 درصد یک تکرار بیشینه را در 5 ایستگاه، 3 نوبت،۱۰-۸ تکرار و استراحت۹۰ ثانیهای بین نوبتها و 5 دقیقهای بین ایستگاهها اجرا کردند. خونگیری دوم انجام شد و ۴۸ ساعت بعد، گروه تجربی 8 هفته تمرین مقاومتی دایرهای را 3 جلسه در هفته مانند تمرین مقاومتیحاد انجام دادند و بلافاصله بعد از تمرین، ۲۰ دقیقه در آب سرد ۱۰-۵ درجه سانتیگراد غوطهور شدند. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، خونگیری سوم انجام شد. سپس دو گروه تجربی و کنترل، تمرین حاد مقاومتی دایرهای دوم را اجرا کردند و خونگیری چهارم صورت گرفت. کراتین کیناز (CK) با دستگاه اتوآنالایزر آلفا کلاسیکو کیت بیونیک ایران و شمارش سلول های سفید خون (WBC) و زیرردههای آن با دستگاه اتو آنالایزر هماتولوژیک BC-3000و کیت میندری چین اندازهگیری شد. تفاوت متغیرها در زمانهای مختلف با روش تحلیل واریانس دو راهه 2×4 و تفاوت دو گروه با آزمون t مستقل در سطح 05/0>p بررسی شد. یافته ها: CK (۰۰۱/۰=p)، WBC و نوتروفیلها (۰۰۱/۰=p) متعاقب فعالیت مقاومتیحاد اول، در دو گروه به طور معنیداری افزایش یافتند. 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد، CK (۰۰4/۰=p)، WBC، نوتروفیلها، مونوسیتها و لنفوسیتها (۰۰۱/۰=p) را گروه تجربی در مقایسه با کنترل بهطور معنیداری کاهش داد. به علاوه، 8 هفته تمرین مقاومتی- غوطهوری در آب سرد، CK، WBC، نوتروفیلها (۰۰۱/۰=p) و لنفوسیتها (۰۰4/۰=p) را متعاقب فعالیت مقاومتیحاد دوم در مقایسه با کنترل بهطور معنیداری کاهش داد؛ در حالیکه مونوسیتها تغییر معنیداری (۰۵/۰<p) نکردند. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی همراه با غوطهوری در آب سرد می تواند آسیبعضلانی و التهاب را متعاقب فعالیت حاد کاهش دهد.
سامان حاجی زاده انور؛ محمدرضا کردی؛ پریسا پورنعمتی؛ سارا فرج نیا؛ نیما قره داغی؛ محمدرضا رحمتی
چکیده
زمینه و هدف: عامل کمکی رونویسی پروکسی زومی 1-آلفا (PGC-1α) در زیست‌زایی میتوکندریایی و آیریزین در رگ‌زایی، عضله‌زایی و سلامتی بسیار مهم می‌باشند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر غوطهوری در آب سرد پس از فعالیت سرعتی تکراری، بر آیریزین و PGC-1α بود. روش تحقیق: از بین 50 ورزشکار لیگ برتر فوتبال تهران، 20 مرد (میانگین سنی 1/67±23/50 سال)، به ...
بیشتر
زمینه و هدف: عامل کمکی رونویسی پروکسی زومی 1-آلفا (PGC-1α) در زیست‌زایی میتوکندریایی و آیریزین در رگ‌زایی، عضله‌زایی و سلامتی بسیار مهم می‌باشند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر غوطهوری در آب سرد پس از فعالیت سرعتی تکراری، بر آیریزین و PGC-1α بود. روش تحقیق: از بین 50 ورزشکار لیگ برتر فوتبال تهران، 20 مرد (میانگین سنی 1/67±23/50 سال)، به شکل تصادفی ساده انتخاب و پس از فعالیت سرعتی تکراری شدید، 10 آزمودنی در آب سرد 14 درجه سانتی گراد (CWI) قرار گرفتند و باقی آن ها (CON) روی صندلی نشستند. قبل و پس از فعالیت، غوطهوری آب سرد یا استراحت و 24 ساعت بعد؛ خونگیری به عمل آمد. آیریزین و PGC-1α سرمی با روش الایزا با کیت شرکت زل بایو آلمان سنجیده شدند. برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تعیین اختلاف احتمالی میانگین‌ها در هر یک از گروه‌ها در زمانهای مختلف و بررسی اثر تعاملی روش بازیافت و زمانهای مختلف اندازهگیری؛ از روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد و سطح معنی داری 0/05≥p در نظر گرفته شد. یافتهها: عامل زمان بر PGC-1α اثر معنی دار داشت [27/0=2pη، 001/0=p، 52/6=(51 ، 3 )F]، اما اثر گروه [38/0=p ، 79/0=(17، 1) F] و اثر ترکیبی (زمان × گروه) معنی دار نبود [21/0=p، 53/1=(51، 3)F]. عامل PGC-1α در هر دو گروه (CWI و CON) پس از فعالیت افزایش معنی دار داشت (004/0=p)، اما پس از غوطه وری یا استراحت، تغییر معنی دار نداشت (00/1=p). همچنین 24 ساعت بعد، تغییرات آن معنی دار نبود (1/00=p). به علاوه، عامل زمان بر مقادیر آیریزین اثر معنی داری داشت [47/0= 2pη، 001/0p<، 38/15= (51، 3)F]، اما اثر گروه [49/0=p، 48/0= F(17، 1)] و اثر ترکیبی (زمان × گروه) معنی دار نبود [14/0=p، 91/1=(51، 3)F]. همچنین آیریزین در هر دو گروه پس از فعالیت افزایش معنی دار داشت (0/001>p)، اما مقادیر آن پس از غوطه وری یا استراحت، تغییر معنی دار نداشت (06/0=p). به علاوه، 24 ساعت بعد تغییرات این شاخص معنی دار نبود (1/00=p). نتیجه گیری: به نظر فعالیت سرعتی تکراری می تواند با افزایش PGC-1α و آیریزین به فرآیندهای مثبت سلولی کمک نماید.
مجتبی خاکی؛ عباسعلی گائینی؛ محمد رضا کردی؛ محمد رضا رحمتی؛ عباس حسینی؛ سامان حاجی زاده
چکیده
زمینه و هدف: امروزه یافتن بهترین روش بازیافت برای ورزشکاران اهمیت زیادی پیدا کرده است. هدف تحقیق حاضر بررسی آثار تکرار فعالیتهای سرعتی (RSA) و 12 دقیقه غوطهوری در آب سرد (CWI) 14 درجه سانتیگراد بلافاصله بعد از RSA، بر مقادیر سرمی شاخصهای التهابی خستگی اینترلوکین-6 (IL-6) و عامل نکروز تومور آلفا (TNF-α) در مردان فعال بود. روش تحقیق: روش ...
بیشتر
زمینه و هدف: امروزه یافتن بهترین روش بازیافت برای ورزشکاران اهمیت زیادی پیدا کرده است. هدف تحقیق حاضر بررسی آثار تکرار فعالیتهای سرعتی (RSA) و 12 دقیقه غوطهوری در آب سرد (CWI) 14 درجه سانتیگراد بلافاصله بعد از RSA، بر مقادیر سرمی شاخصهای التهابی خستگی اینترلوکین-6 (IL-6) و عامل نکروز تومور آلفا (TNF-α) در مردان فعال بود. روش تحقیق: روش تحقیق نیمه تجربی و جامعه آماری مردان فعال با دامنه سنی 20 تا 26 سال بودند. بدین منظور تعداد 20 نفر مرد فعال با دامنه سنی 20 تا 26 سال پس از انجام RSA به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره کنترل استراحت غیر فعال (PAS) و تجربی CWI تقسیم شدند. از هر دو گروه قبل و بعد از فعالیت ورزشی و بلافاصله و 24 ساعت بعد از غوطهوری در آب سرد نمونه خونی گرفته شد. برای بررسی تأثیر RSA بر مقادیر سرمی شاخصهای التهابی از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون و برای بررسی تأثیر CWI بر این مقادیر از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد (05/0>p). یافتهها: نتایج تحقیق نشان داد که RSA موجب افزایش مقادیر سرمی TNF-α و IL-6 می شود (به ترتیب با 02/0=p و 0001/0=p). CWI پس از RSA موجب کاهش معنیدار مقادیر سرمی TNF-α شد (006/0=p). CWI و PAS پس از RSA هیچکدام مانع افزایش معنیدار مقادیر سرمی IL-6 نشدند، اما در گروه آب سرد این افزایش کمتر بود (001/0=p). CWI پس از RSA باعث کاهش معنیدار مقادیر سرمی TNF-α در 24 ساعت پس از CWI شد (01/0=p). شاخص های CWI و PAS پس از RSA باعث کاهش معنی دار (01/0=p) (01/0=p) مقادیر سرمی IL-6 در 24 ساعت پس از CWI شدند. نتیجه گیری: غوطه وری در آب سرد و سرما با کاهش موضعی نفوذپذیری عروق خونی موجب محدود کردن یا به تأخیر انداختن تجمع برخی عوامل التهابی می شود.
