محمد ملکی پویا؛ مجتبی خانسوز
چکیده
زمینه و هدف: تحقیقات ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ است که ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ عامل ﻣﻬﻤﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱﺯﺍﻳﻲ ﺁﺗﺮﻭﺍﺳﮑﻠﺮﻭﺯ ﻋﺮﻭﻕ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺸﺎنگرﻫﺎی جدید بیماریهای قلبی مانند پپتید ناتریورتیک-B (BNP) و استئوپروتگرین (OPG) هنگام التهاب از زخمهای آترواسکلروتیک، مونوسیتها، ماکروفاژها و اندوتلیال بیماران قلبی؛ ترشح شده و نقش اساسی ...
بیشتر
زمینه و هدف: تحقیقات ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ است که ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ عامل ﻣﻬﻤﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱﺯﺍﻳﻲ ﺁﺗﺮﻭﺍﺳﮑﻠﺮﻭﺯ ﻋﺮﻭﻕ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺸﺎنگرﻫﺎی جدید بیماریهای قلبی مانند پپتید ناتریورتیک-B (BNP) و استئوپروتگرین (OPG) هنگام التهاب از زخمهای آترواسکلروتیک، مونوسیتها، ماکروفاژها و اندوتلیال بیماران قلبی؛ ترشح شده و نقش اساسی در بیماران انفارکته قلبی دارد. با توجه به اثر فعالیت بدنی بر بیماران قلبی، تحقیق حاضر به بررسی پاسخ یک جلسه فعالیت ورزشی و تحریک الکتریکی زودهنگام بر BNP و OPG برخی از نشانگرهای التهابی موشهای صحرایی انفارکته پرداخته است. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد، 50 سر موش صحرایی با میانگین وزن 20±210 گرم بهطور تصادفی، به پنچ گروه شامل سالم، انفارکته، فعالیت ورزشی، تحریکالکتریکی، و فعالیت ورزشی+تحریکالکتریکی؛ تقسیم شدند. انفارکتوس با تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول در دو نوبت القاء گردید. گروههای مداخله برای یک جلسه تحت فعالیت ورزشی هوازی روی نوارگردان (با سرعت 10 تا 18 متر/دقیقه برای یک ساعت) و تحریکالکتریکی (با دستگاه فوت شوک برای 5/0 میلیآمپر و 20 دقیقه) قرار گرفتند. بلافاصله بعد از مداخله، نمونه خونی اخذ گردید و سطوح سرمی متغیرها به روش الایزا بررسی شد. تحلیل دادهها با آزمون تحلیل واریانس یکراهه، در سطح معنیداری 05/0>p انجام شد. یافتهها: القاء انفارکتوس منجر به افزایش معنیدار سطوح سرمی BNP و OPG شد (به ترتیب با 0001/0=p و 001/0=p). فعالیت ورزشی حاد و تلفیق آن با تحریکالکتریکی، اثر معنیداری بر مقادیر BNP نداشت (39/0=p) و غلظت سرمی OPG تحت تاثیر فعالیت ورزشی حاد قرار نگرفت (42/0=p)؛ اما سطوح OPG در گروههای تحریکالکتریکی و تحریک الکتریکی – فعالیت، نسبت به فعالیت بدنی حاد، کاهش معنیداری (02/0=p) داشت. نتیجهگیری: بهنظر میرسد تحریکالکتریکی زودهنگام بهتنهایی و همراه با فعالیت ورزشی حاد، تاثیری بر نشانگرهای قلبی ندارد؛ با این حال موضوع نیازمند مطالعه بیشتر میباشد.