بانیپال تاتارو؛ افشار جعفری
چکیده
زمینه و هدف: با وجود پژوهشهای متناقض در زمینه اکسایش چربی ناشی از فعالیتهای سرعتی- توانی با وهلههای کمتر از 4-3 بار در روز، پژوهش حاضر، با هدف مقایسه تفاوت اکسیژن مصرفی اضافی پس از ورزش (EPOC)، نسبت تبادل تنفسی (RER) و اکسایش چربی/کربوهیدرات ناشی از فعالیتهای 20 – ثانیهای مبتنی بر آزمون وینگیت (20-sec WBE) یک و دو وهلهای، در مردان دارای ...
بیشتر
زمینه و هدف: با وجود پژوهشهای متناقض در زمینه اکسایش چربی ناشی از فعالیتهای سرعتی- توانی با وهلههای کمتر از 4-3 بار در روز، پژوهش حاضر، با هدف مقایسه تفاوت اکسیژن مصرفی اضافی پس از ورزش (EPOC)، نسبت تبادل تنفسی (RER) و اکسایش چربی/کربوهیدرات ناشی از فعالیتهای 20 – ثانیهای مبتنی بر آزمون وینگیت (20-sec WBE) یک و دو وهلهای، در مردان دارای اضافه وزن و چاق، انجام شد. روش تحقیق: پژوهش حاضر، در قالب یک طرح نیمهتجربی تک گروهی متقاطع با اندازهگیری مکرر طی دو مرحله (با یک هفته فاصله)، روی 14 مرد میانسال (میانگین سن 1/3±8/35 سال) داوطلب دارای اضافه وزن و یاچاق (شاخص توده بدنی بیش از 25 کیلوگرم بر متر مربع) انجام شد. دادههای گازهای تنفسی قبل، حین و ۳۰ دقیقه پس از فعالیت 20-sec WBE یک و دو وهلهای اندازهگیری گردید. گرم کردن در هر دو روش و بازیافت مابین دو وهله 20-sec WBE، شامل: 30 ثانیه رکابزنی (با سرعت 70-60 دور/دقیقه) با باری معادل یک چهارم 5/7 درصد وزن بدن و نسبت فعالیت به بازیافت 1:1 بدون بار بود که با یک دوره رکابزنی سه دقیقهای بدون بار (با سرعت 60 دور/دقیقه) ادامه یافت. دادهها با استفاده از آزمونهای t زوجی و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنیداری p≤0/05 بررسی شد. یافتهها: هزینه انرژی تام و دوره بازیافت، EPOC، و اکسایش کربوهیدرات تام در روش دو وهلهای به طور معنیدار بیشتر از روش یک وهلهای بود؛ در حالی که تفاوت معنیداری بین اکسایش چربی نقطهای و تام (از ابتدای گرم کردن تا انتهای دوره بازیافت 30 دقیقهای)، مشاهده نشد. همچنین، تفاوت RER دوره بازیافت، فعالیت یک و دو وهلهای معنیدار نبود. نتیجهگیری: افزایشEPOC و هزینه انرژی روزانه پس از انجام تنها یک یا دو وهله فعالیت مبتنی بر آزمون وینگیت (40-20 ثانیه/روز)، میتواند راهبرد مناسبی برای بهبود اکسایش چربی برای افراد دارای اضافه وزن/چاق با محدودیت زمانی برای ورزش باشد.