جواد نخزری خداخیر؛ مهدی زارعی؛ حمیدرضا زلفی؛ امیر شکیب
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات نشان داده است که گرملین-1 در اختلال عملکرد بافت چربی در چاقی، دیابت نوع دو و اختلالات متابولیکی نقش دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات عملکردی با شدت بالا بر سطوح گرملین-1 و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 20 زن دارای اضافه وزن و چاق به صورت تصادفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: مطالعات نشان داده است که گرملین-1 در اختلال عملکرد بافت چربی در چاقی، دیابت نوع دو و اختلالات متابولیکی نقش دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات عملکردی با شدت بالا بر سطوح گرملین-1 و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 20 زن دارای اضافه وزن و چاق به صورت تصادفی در دو گروه تمرین عملکردی با شدت بالا (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرینی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته به اجرای تمرینات عملکردی با شدت بالا پرداختند. به منظور اندازه‌گیری گلوکز ناشتا، مقاومت به انسولین و گرملین-1 قبل و پس از مداخله، از آزمودنی‌ها نمونه‌های خونی به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها در نرم افزار SPSS نسخه 16، از آزمون‌های تحلیل کواریانس و تی زوجی در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: بعد از هشت هفته تمرینات عملکردی با شدت بالا، وزن بدن (001/0=p)، شاخص توده بدنی(001/0=p)، درصد چربی (001/0=p) و گلوکز ناشتا (001/0=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت. همچنین، شاخص مقاومت به انسولین (001/0=p) و غلظت گرملین-1 (03/0=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد تمرینات عملکردی با شدت بالا در زنان دارای اضافه وزن و چاق منجر به کاهش سطوح گرملین-1 و مقاومت به انسولین می‌گردد. بنابراین، از این نوع تمرینات می‌توان به عنوان مداخلات تمرینی کمکی در کنترل و کاهش عوارض مرتبط با اضافه وزن و چاقی استفاده کرد.
