فهمیه درویشی سلطان آبادی؛ رویا عسکری؛ سید علیرضا حسینی کاخک؛ بهرام صادقی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین ورزشی برای کاهش اختلالات عملکرد جسمانی کودکان ناتوان ذهنی مورد توجه است. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر دو برنامه تمرین ترکیبی (ترامپولین - راکتی و طناب ز نی - راکتی) بر شاخص‌های آمادگی جسمانی و قابلیت حرکتی کودکان کم‌توان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 24 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی، با دامنه سنی 15-8 سال و دارای نمره بهره ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین ورزشی برای کاهش اختلالات عملکرد جسمانی کودکان ناتوان ذهنی مورد توجه است. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر دو برنامه تمرین ترکیبی (ترامپولین - راکتی و طناب ز نی - راکتی) بر شاخص‌های آمادگی جسمانی و قابلیت حرکتی کودکان کم‌توان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 24 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی، با دامنه سنی 15-8 سال و دارای نمره بهره هوشی 50 تا 70، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند (هر یک هشت نفر). یکی از گروه‌های تجربی، تمرین (هشت هفته، سه جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه) با ترامپولین – راکت؛ و گروه تجربی دوم، تمرین طناب‌زنی - راکت را به اجرا درآوردند. گروه کنترل در مداخله تمرینی شرکت نداشته و برنامه های معمول آموزشگاه را دنبال کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی از همه افراد آزمون‌های آمادگی‌جسمانی و قابلیت حرکتی گرفته شد. از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح معنی‌داری 05/0≥p بهره برداری گردید. یافته ها: هر دو برنامه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل، باعث بهبود شاخص‌های تعادل ایستا با چشمان بسته، تعادل پویا، استقامت عضلات شکمی، توان عضلات اندام‌های تحتانی و قابلیت حرکتی گردید؛ اما بین دو برنامه تمرینی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. شاخص تعادل ایستا پای چپ با چشمان باز و توان انفجاری فقط در گروه طناب‌زنی - راکتی در مقایسه با گروه ترامپولین - راکتی و کنترل؛ بهبود معنی‌داری پیدا کرد؛ با این حال، شاخص‌های آمادگی قلبی - تنفسی و توان عضلات دست‌ها بین سه گروه تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: کودکان کم‌توان ذهنی احتمالا می‌توانند برای بهبود برخی شاخص‌های عملکرد جسمانی و قابلیت حرکتی خود از هر دو برنامه تمرینی اجرا شده استفاده کنند.
