زهرا یاورپناه؛ علی حسنی؛ معصومه قربانی
چکیده
مقدمه و هدف: استفاده از مکمل‌ها و تمرینات ورزشی جهت رفع اختلالات متابولیک و درمان بیماری‌ها رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی و مکمل سین‌بیوتیک بر سختی شریانی و پروتئین واکنشی C در زنان یائسه مبتلابه دیابت نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 39 زن مبتلابه دیابت نوع 2 به‌طور تصادفی به سه گروه تمرین ...
بیشتر
مقدمه و هدف: استفاده از مکمل‌ها و تمرینات ورزشی جهت رفع اختلالات متابولیک و درمان بیماری‌ها رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی و مکمل سین‌بیوتیک بر سختی شریانی و پروتئین واکنشی C در زنان یائسه مبتلابه دیابت نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 39 زن مبتلابه دیابت نوع 2 به‌طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی+دارونما، تمرین هوازی+مکمل سین‌بیوتیک و مکمل سین‌بیوتیک تقسیم شدند. مدت برنامه تمرینی 12 هفته بود (سه جلسه در هفته که بخش اصلی تمرین در جلسه اول شامل ۲۵ دقیقه فعالیت با شدت ۴۰ تا ۴۵ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود و هر دو هفته ۵ دقیقه به مدت‌زمان و ۵ درصد به‌شدت فعالیت اضافه شد). آزمودنی‌های گروه مکمل یک ساعت پس از صرف ناهار، یک عدد کپسول سین‌بیوتیک با کانت 109×1 CFU)) را مصرف کردند. از آزمون آنوا جهت بررسی اختلاف بین گروهی و آزمونT همبسته جهت بررسی اختلاف درون‌گروهی آزمودنی‌ها استفاده گردید.یافته‌ها: نتایج درون‌گروهی نشان داد که شاخص پایی بازویی (ABI) در گروه تمرین هوازی+دارونما (039/0P=) و تمرین هوازی+مکمل سین‌بیوتیک (028/0P=) به‌طور معناداری افزایش‌یافته است. همچنین شاخص قلبی عروقی مچ‌پایی (CAVI) در گروه تمرین هوازی+دارونما (002/0P=) و تمرین هوازی+مکمل سین‌بیوتیک (022/0P=)، پروتئین واکنشیC در هر 3 گروه تمرین هوازی+دارونما (001/0P=)، تمرین هوازی+مکمل سین‌بیوتیک (0001/0P=) و گروه مکمل سین‌بیوتیک (002/0P=) کاهش معناداری را نشان داد. سطوح سرمی گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، BMI و درصد چربی بدن در هر 3 گروه نیز کاهش داشت، اما این کاهش معنادار نبود. نتایج حاصل از آنوا در مقایسه بین گروهی تفاوت معناداری را در گروه‌های پژوهش نشان نداد ABI (292/0P=)، CAVI (303/0P=)، CRP (483/0P=)، انسولین (730/0P=).بحث و نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی و مصرف سین‌بیوتیک در زنان یائسه دیابتی نوع2 می‌تواند بر روند بهبود شاخص‌های سختی شریانی و پروتئین واکنشی C مؤثر باشد.
