مرضیه پاپی صاد؛ عبدالحمید حبیبی؛ سعید شاکریان؛ محمد رمی
چکیده
زمینه و هدف: اختلال در بازسازی بافت عضلانی، به عنوان بزرگ‌ترین بافت بدن، در سارکوپنیا مشاهده شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر شش هفته‌ای تمرین مقاومتی با تمرین تداومی بر محتوای پروتئین‌های PAX7، NF-KB ، FOXO3 و nAChR عضله دوقلو، در رت‌های مدل سارکوپنیا انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 20 سر رت ماده بالغ به چهار گروه ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلال در بازسازی بافت عضلانی، به عنوان بزرگ‌ترین بافت بدن، در سارکوپنیا مشاهده شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر شش هفته‌ای تمرین مقاومتی با تمرین تداومی بر محتوای پروتئین‌های PAX7، NF-KB ، FOXO3 و nAChR عضله دوقلو، در رت‌های مدل سارکوپنیا انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 20 سر رت ماده بالغ به چهار گروه سالم کنترل، سارکوپنیا کنترل، سارکوپنیا با تمرین مقاومتی، و سارکوپنیا با تمرین تداومی (هر کدام 5 رت) تقسیم شدند. برای مدل‌سازی پیری و سارکوپنیا، رت‌ها به مدت 10 روز تحت تزریق دگزامتازون قرار گفتند. شش هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط و تداومی با شدت متوسط برای گروه‌های مداخله انجام شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس یک راهه به همراه آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0p≤ استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از افزایش معنی دار محتوای پروتئین‌های PAX7 و nAChR با سطح معنی‌داری (001/0p=) و کاهش معنی دار محتوای پروتئین‌های NF-KB و FOXO3 با سطح معنی‌داری (001/0p=) در گروه‌های تمرین مقاومتی و تداومی در مقایسه با گروه کنترل سارکوپنیا بود. علاوه بر این، افزایش و کاهش معنی داری بیشتری به‌ترتیب در مقدار پروتئین‌های PAX7 وNF-KB در گروه تداومی در مقایسه با گروه مقاومتی دیده شد 05/0p≤ در حالی که پروتئین FOXO3 در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه تمرین تداومی 05/0p≤ کاهش بیشتری داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه مقادیر پروتئین‌های PAX7، NF-KB، FOXO3 و nAChR پس از اجرای هر دو نوع پروتکل ورزشی بهبود یافت؛ احتمالاً استفاده از هر دو نوع پروتکل ورزشی به‌عنوان بخشی از برنامه کنترل پزشکی بیماران سارکوپنیا می‌تواند به‌عنوان یک راه حل غیر دارویی امیدوارکننده باشد.
مهسا پرسش؛ عبدالحمید حبیبی؛ سعید احمدی براتی؛ یگانه فیضی
چکیده
زمینه و هدف: اثر تمرینات انسدادی در فواصل زمانی مختلف بر عوامل رشد عضلانی در دختران به عنوان موضوعی جدید، مطرح می‌باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی با و بدون انسداد عروقی، بر سطوح سرمی برخی هورمونهای آنابولیکی و کاتابولیکی در دختران فعال به اجرا درآمد. روش تحقیق: بدین منظور 36 دانشجوی دختر تربیت‌بدنی ...
بیشتر
زمینه و هدف: اثر تمرینات انسدادی در فواصل زمانی مختلف بر عوامل رشد عضلانی در دختران به عنوان موضوعی جدید، مطرح می‌باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی با و بدون انسداد عروقی، بر سطوح سرمی برخی هورمونهای آنابولیکی و کاتابولیکی در دختران فعال به اجرا درآمد. روش تحقیق: بدین منظور 36 دانشجوی دختر تربیت‌بدنی با میانگین شاخص توده بدنی 79/2 ± 32/23 کیلوگرم بر متر مربع به سه گروه (هر گروه 12 نفر) شامل گروه تمرین مقاومتی بدون انسداد عروق، تمرین مقاومتی با انسداد عروق، و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 30 دقیقه تمرینات مقاومتی را اجرا کردند و انسداد عروقی به صورت بستن تورنیکت به دور ناحیه پروگزیمال بازو با فشار 100 میلی لیتر جیوه اعمال گردید. نمونه‌های خونی قبل از شروع تمرین و 24 ساعت بعد، پس از جلسه ششم و جلسه هجدهم پروتکل تمرینی؛ در حالت ناشتا جمع‌آوری شد. سطوح هورمونهای رشد شبه انسولینی-1، رشد، کورتیزول، تستوسترون و انسولین سرمی به روش الایزا اندازه‌گیری شدند. برای استخراج نتایج از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0>p بهره برداری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که پس از 6 هفته مداخله، تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروقی، موجب کاهش معنی دار هر دو شاخص کورتیزول (10/0=p) و انسولین (10/0=p) شد؛ در حالی که هورمون تستوسترون (95/p=0) و هورمون رشد شبه انسولینی-1 (28/0=p) تغییر معنی‌داری نکردند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تمرینات مقاومتی انسدادی با شدت کم، می‌تواند تغییراتی مشابه با تمرینات مقاومتی بدون انسداد با شدت زیاد؛ در هورمونهای انسولین و کورتیزول ایجاد نماید.
سایه ستاوند؛ مسعود نیکبخت؛ عبدالحمید حبیبی
چکیده
زمینه و هدف: یکی از عوامل تأثیرگذار در موفقیت و بهبود رکورد ورزشکاران، گرم کردن است. پتانسیل پس فعالسازی یکی از روش‌های نوین گرم کردن است. ﻫﻨﮕﺎم فعالیت‌های ﺳﺮﯾﻊ و ﭘﻮﯾﺎ، فعالسازی عصبی- عضلانی ﺑﺎﻻﯾﯽ وﺟﻮد دارد و تمرینات ﺑﺎ ﺑﺎر بیشینه، باعث فعال شدن سیستم عصبی ﻣﺮﮐﺰی و اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺟﺮای فعالیت‌های ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از عوامل تأثیرگذار در موفقیت و بهبود رکورد ورزشکاران، گرم کردن است. پتانسیل پس فعالسازی یکی از روش‌های نوین گرم کردن است. ﻫﻨﮕﺎم فعالیت‌های ﺳﺮﯾﻊ و ﭘﻮﯾﺎ، فعالسازی عصبی- عضلانی ﺑﺎﻻﯾﯽ وﺟﻮد دارد و تمرینات ﺑﺎ ﺑﺎر بیشینه، باعث فعال شدن سیستم عصبی ﻣﺮﮐﺰی و اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺟﺮای فعالیت‌های اﻧﻔﺠﺎری می‌شوند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر پتانسیل پس فعالسازی در زمان‌های استراحتی متفاوت، بر توان انفجاری دختران ورزشکار بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، 12 دختر ورزشکار (میانگین شاخص توده بدنی 40/4±1/21 کیلو گرم بر متر مربع و سن 98/1±28/23 سال) ﺁﺯﻣﻮﻥ ﭘﺮﺵ ﻋﻤﻮﺩﻯ معکوس (CMJ) را با استفاده از صفحه نیروسنج اجرا کردند. پس از آن، حرکت اسکوات با 3 تکرار و شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد و بعد از 30 ثانیه استراحت غیرفعال، مجدداً آزمون CMJ به عمل آمد. در ادامه، همین آزمون با زمان‌های 1، 2، 3 و 5 دقیقه استراحت غیرفعال انجام گردید. برای تعیین طبیعی بودن دادهها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تجزیهوتحلیل دادهها، از روشآماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. کلیه بررسیهای آماری با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 به اجرا درآمد و سطح معنی‌داری 05/0p < در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان پرش عمودی معکوس دختران در پس‌آزمون نسبت به وضعیت پیش‌آزمون در زمان‌های 30 ثانیه (001/0p=)، 1 دقیقه (001/0p=)، 2 دقیقه (001/0p=) و 3 دقیقه (001/0p=) به‌طور معنی‌داری افزایش‌یافت. اما میزان پرش عمودی معکوس 5 دقیقه بعد از پس آزمون، نسبت به وضعیت پیش‌آزمون تغییر معنی‌داری نداشت (42/0p =). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از حرکت اسکوات پس از گرم کردن، باعث افزایش عملکرد انفجاری می‌گردد و می‌تواند در ورزش‌های قدرتی، سرعتی و توانی- انفجاری سودمند واقع گردد.
مریم دهقانیان فرد؛ محسن قنبرزراده؛ عبدالحمید حبیبی؛ حامد رضایی نسب
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت ورزشی حاد ممکن است به عنوان یک عامل فیزیولوژیک استرس‌زا، منجر به پاسخ دستگاه ایمنی و در نتیجه افزایش معنی‌دار سطوح شاخص‌های التهابی شود. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر یک جلسه فعالیت حاد هوازی همراه با مصرف مکمل ویتامین C بر عمکلرد ریوی ورزشکاران مبتلا به برونکواسپاسم ناشی از ورزش بود. روش تحقیق: در این مطالعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: فعالیت ورزشی حاد ممکن است به عنوان یک عامل فیزیولوژیک استرس‌زا، منجر به پاسخ دستگاه ایمنی و در نتیجه افزایش معنی‌دار سطوح شاخص‌های التهابی شود. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر یک جلسه فعالیت حاد هوازی همراه با مصرف مکمل ویتامین C بر عمکلرد ریوی ورزشکاران مبتلا به برونکواسپاسم ناشی از ورزش بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 31 ورزشکار با تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی بالای 45 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه، به صورت همگن گزینش شده و به روش تصادفی ساده به دو گروه دریافت کننده ویتامینC (15نفر) و گروه کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه دریافت کننده ویتامین C به مدت 3 هفته روزانه 500 میلی‌گرم از این مکمل مصرف کردند. طی دو مرحله (قبل و بعد از اجرای فعالیت درمانده‌ساز آستراند)، شاخص هایVC ،FVC ،FEV1 ،FEV1/FVC ،PEF ،MVV آزمودنی‌های هر دو گروه به وسیله دستگاه اسپیرومتر دیجیتالی ارزیابی شدند. داده ها با روش آماری t وابسته برای مقایسه درون گروهی و کوواریانس برای مقایسه بین گروهی، در سطح معنی داری 05/0>p به کمک نرم‌افزار SPSSنسخه 19 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: مصـرف 3 هفتـه مکمـل ویتـامیـن Cتـأثیر مثبـت معنـی داری بـر شاخـص‌هـای VC(06/0=p) ؛ FVC (83/0=p)؛ FEV1 (60/0=p) ؛ FEV1/FVC (69/0=p)؛ PEF (18/0=p)؛ MVV (79/0=p) ورزشکاران مبتلا به برونکواسپاسم ناشی از ورزش نداشـت و دو گـروه تجـربـی و کنتـرل در شـاخص های VC (63/0=p)؛ FVC (31/0=p)؛ FEV1 (12/0=p) ؛ FEV1/FVC (06/0=p)، PEF(36/0=p) و MVV (56/0=p) تفاوت معنی دار آماری نداشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف ویتامین C تأثیر معنی داری بر شدت برونکواسپاسم خفیف ناشی از ورزش در ورزشکاران ندارد.
