محمدرضا بندلی؛ امیرحسین حقیقی؛ رویا عسکری
چکیده
زمینه و هدف: پویایی میتوکندری تحت تاثیر تقسیم و ادغام می‌باشد و تمرین ورزشی ممکن است بر آن موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط بر بیان ژن برخی شاخص‌های درگیر در تقسیم و ادغام میتوکندری ها در عضله نعلی موش‌های صحرائی می‌باشد. روش تحقیق: برای این منظور، 12 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: پویایی میتوکندری تحت تاثیر تقسیم و ادغام می‌باشد و تمرین ورزشی ممکن است بر آن موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط بر بیان ژن برخی شاخص‌های درگیر در تقسیم و ادغام میتوکندری ها در عضله نعلی موش‌های صحرائی می‌باشد. روش تحقیق: برای این منظور، 12 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه مساوی (هر گروه شش موش) کنترل و تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIT) تقسیم شدند. ابتدا آزمون وامانده‌ساز و میانگین سرعت بیشینه موش‌ها برای طراحی برنامه تمرینی، محاسبه شد. برنامه تمرینی شامل مراحل دویدن بر روی نوارگردان با شدت 60 تا 65 درصد سرعت بیشینه (شش تناوب چهار دقیقه‌ای) و استراحت فعال با شدت 30 درصد سرعت بیشینه (شش تناوب دو دقیقه‌ای) بود که به مدت 8 هفته و با تکرار 5 جلسه در هفته، با رعایت اصل اضافه بار اچرا گردید. برای ارزیابی تغییرات بیان ژن شاخص‌های PGC-1α ،Opa1،Fis1، Drp1،Mfn1 & 2 بافت عضله نعلی موش‌های صحرائی استخراج و بیان ژن‌ها با استفاده از روش PCR اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری t مستقل در سطح معنی داری 05/0≥p تحلیل شدند. یافته‌ها: در گروه MIT، بیان ژن‌هایDrp1 و Fis1 طور معنی دار کاهش؛ و بیان ژن‌های PGC-1α، Mfn1 و Mfn2 افزایش یافت؛ در حالی که تغییر معنی داری در بیان ژن opa1 ایجاد نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان عنوان کرد احتمالا" سازگاری تمرینات ورزشی تناوبی اثر محافظتی بر پویایی کیفیت میتوکندریایی دارد، اما از بروز تقسیم میتوکندریایی، به طور کامل جلوگیری نمی کند.
بهنام باقرزاده رحمانی؛ امیرحسین حقیقی؛ رویا عسکری
چکیده
زمینـه و هـدف: یافتن تمرین ورزشی که دارای اثربخشی زیاد و سریع باشد، می‌‌تواند افراد چاق را برای انجام فعالیت ورزشی ترغیب کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات 12 هفته تمرین مقاومتی دایره‌‌ای و سنتی همراه با تمرین هوازی بر اینترلوکین-6 (IL-6)، عامل نکروزی تومور آلفا (TNF-α) و قدرت عضلانی در مردان چاق بود. روش تحقیق: تعداد 36 مرد چاق (با میانگین ...
بیشتر
زمینـه و هـدف: یافتن تمرین ورزشی که دارای اثربخشی زیاد و سریع باشد، می‌‌تواند افراد چاق را برای انجام فعالیت ورزشی ترغیب کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات 12 هفته تمرین مقاومتی دایره‌‌ای و سنتی همراه با تمرین هوازی بر اینترلوکین-6 (IL-6)، عامل نکروزی تومور آلفا (TNF-α) و قدرت عضلانی در مردان چاق بود. روش تحقیق: تعداد 36 مرد چاق (با میانگین سنی 22/3 ± 75/25 سال و شاخص توده بدنی 3/1 ± 13/35 کیلوگرم بر متر مربع) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه مساوی (12 نفر) شامل کنترل، تمرین مقاومتی سنتی + هوازی و تمرین مقاومتی دایره‌‌ای + هوازی تقسیم شدند. شرکت کنندگان در گروه های تمرینی، ابتدا تمرین مقاومتی و سپس تمرین هوازی را به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته به اجرا درآوردند. تمرین مقاومتی با شدت 55 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی با شدت 45 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره در طول 12 هفته اجرا شد. خونگیری در دو مرحله پیش و پس آزمون جهت سنجش شاخص های IL-6 و TNF-α صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی شفه در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: سطوح IL-6 و TNF-α در گروه‌های تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشتند (001/0>p)، اما بین دو گروه تمرینی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0<p). قدرت عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری داشت (001/0>p)، اما این تغییرات بین دو گروه تمرینی معنی‌دار نبود (05/0<p). وزن بدن فقط در گروه تمرین مقاومتی دایره‌‌ای نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت (01/0>p). نتیجه گیری: انجام 12 هفته تمرینات مقاومتی سنتی و دایره‌‌ای همزمان با تمرین هوازی، سبب تعدیل سطوح آدیپوکاین های التهابی و بهبود قدرت عضلانی در مردان چاق می شود؛ اما پیشنهاد می‌‌شود برای کاهش وزن بیشتر از تمرینات مقاومتی دایره‌‌ای استفاده گردد.
