نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حمیده نخعی ¹
• مهدی مقرنسی ²
• محمد اسماعیل افضل پور ²
• محمدعلی سردار ³

¹ دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.

² استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.

³ دانشیار فیزیولوژِی ورزشی، گروه واحدهای عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

چکیده

زمینه و هدف: بیماری کبد چرب غیرالکلی به شدت با مقاومت به انسولین در کبد و بافت‌های محیطی، مانند عضلات اسکلتی و بافت چربی همراه است و تمرین بدنی منظم می تواند بر تندرستی انسان و پیشگیری و حتی درمان بیماری‌ها موثر باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرینات تناوبی شدید و تداومی هوازی بر سطوح سرمی گیرنده پپتید شبه گلوکاگون-1 و فتوئین آ و حساسیت به انسولین در موش‌های نر مبتلا به کبد چرب غیرالکلی ناشی از رژیم پر چرب بود. روش‌تحقیق: روش تحقیق از نوع تجربی بود. تعداد 40 سر رت صحرایی نر با سن 8-6 هفته با دامنه وزنی بین 150 تا 180 گرم تهیه شدند و به روش تصادفی به چهار گروه (هر گروه 10 سر رت) شامل تمرین تناوبی شدید (80-95 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، تمرین تداومی متوسط (50-60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، کنترل (بیماری کبد چرب) و کنترل سالم (غذای استاندارد)؛ تقسیم شدند. تمرینات ورزشی به مدت 8 هفته و هر هفته 5 جلسه، به اجرا درآمد. برای استخراج نتایج، از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک راهه و توکی در سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد. یافته‌ها: تمرین تناوبی شدید (008/0=P) و تمرین تدوامی متوسط (033/0=P) موجب کاهش میزان سرمی فتوئین آ گردید و بین اثر دو تمرین تفاوت معنی داری (05/ 0 P<) وجود نداشت. تمرین تناوبی شدید (008/0=P) و تمرین تدوامی متوسط (003/0=P) موجب افزایش سرمی گیرندۀ پپتید شبه گلوکاگون-1 گردید و بین اثر دو تمرین تفاوت معنی‌داری (05/ 0 P<) وجود نداشت. تمرین تناوبی شدید (007/0=P) و تمرین تدوامی متوسط (013/0=P) موجب افزایش حساسیت به انسولین گردید و بین اثر دو تمرین تفاوت معنی‌داری (05/ 0 P<) وجود نداشت. نتیجه‌گیری: تمرینات تناوبی شدید و هوازی تداومی موجب بهبود میزان فتوئین آ، سطوح سرمی گیرنده پپتید شبه گلوکاگن-1 و حساسیت به انسولین شدند؛ ضمن اینکه هر دو نوع تمرین اثر مشابهی دارند.

کلیدواژه‌ها

• گیرنده پپتید شبه گلوکاگن-1
• حساسیت به انسولین
• فتوئین آ
• تمرین تناوبی
• تمرین تداومی

عنوان مقاله [English]

Comparison Effects of Intense Interval and Continuous Aerobic Trainings on Serum Glucagon Like Peptide-1Receptor and Fetuin A and Insulin sensitivity in Male Rats With High-fat Diet-induced Nonalcoholic Fatty Liver

نویسندگان [English]

• Hamide Nakhayi ¹
• Mehdi Mogharnasi ²
• Mohammad Esmaeil Afzalpour ²
• Mohammadali Sardar ³

¹ PhD Student in Exercise Physiology, Facculty of Sport Sciences, University of Birjand, Birjand, Iran.

² Professor at Department Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, Uiversity of Birjand, Birjand, Iran.

³ Associate Professor at Department of General Courses, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.

چکیده [English]

Background and Aim: NAFLD disease is strongly associated with insulin resistance in the liver and surrounding tissues, such as skeletal muscles and fat tissue, and regular physical exercise can be effective on human health and disease prevention and even treatment. The aim of the present study was to compare the effect of intense intermittent exercise and continuous aerobic exercise on the serum levels of glucagon-like peptide-1 receptor and fetoin A and insulin sensitivity in male rats with non-alcoholic fatty liver caused by a high-fat diet. Materials and Methods: The research method was experimental. 40 male desert rats aged 6-8 weeks with a weight between 150 and 180 grams were prepared and randomly divided into four groups (10 rats in each group) including intense intermittent exercise (80-95% of consumption). Moderate endurance exercise (50-60% of dietary intake), control (fatty liver disease) and healthy control (standard diet). were divided Sports training for 8 weeks and 5 sessions a week, for any income. For the results, statistical tests of one-way analysis of variance and Tukey were used at the significance level of P<0.05. Results: Intense intermittent training (P=0.008) and moderate continuous training (P=0.033) decreased the serum level of Fetoin-A, and there was no significant difference between the two training effects (P<0.05). Intense intermittent training (P=0.008) and moderate continuous training (P=0.003) increased serum glucagon-like peptide-1 receptor and there was no significant difference between the two training effects (P<0.05). Intense intermittent training (P=0.007) and moderate continuous training (P=0.013) increased insulin sensitivity and there was no significant difference between the two training effects (P<0.05). Conclusion: Intense intermittent and continuous aerobic exercises improved fetoin A levels, glucagon-like peptide-1 receptor serum levels, and insulin sensitivity; In addition, both types of exercise have the same effect.

کلیدواژه‌ها [English]

• Glucagon-like peptide-1 receptor
• insulin sensitivity
• fetoin A
• interval training
• continuous training