مرضیه پاپی صاد؛ عبدالحمید حبیبی؛ سعید شاکریان؛ محمد رمی
چکیده
زمینه و هدف: اختلال در بازسازی بافت عضلانی، به عنوان بزرگ‌ترین بافت بدن، در سارکوپنیا مشاهده شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر شش هفته‌ای تمرین مقاومتی با تمرین تداومی بر محتوای پروتئین‌های PAX7، NF-KB ، FOXO3 و nAChR عضله دوقلو، در رت‌های مدل سارکوپنیا انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 20 سر رت ماده بالغ به چهار گروه ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلال در بازسازی بافت عضلانی، به عنوان بزرگ‌ترین بافت بدن، در سارکوپنیا مشاهده شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر شش هفته‌ای تمرین مقاومتی با تمرین تداومی بر محتوای پروتئین‌های PAX7، NF-KB ، FOXO3 و nAChR عضله دوقلو، در رت‌های مدل سارکوپنیا انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 20 سر رت ماده بالغ به چهار گروه سالم کنترل، سارکوپنیا کنترل، سارکوپنیا با تمرین مقاومتی، و سارکوپنیا با تمرین تداومی (هر کدام 5 رت) تقسیم شدند. برای مدل‌سازی پیری و سارکوپنیا، رت‌ها به مدت 10 روز تحت تزریق دگزامتازون قرار گفتند. شش هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط و تداومی با شدت متوسط برای گروه‌های مداخله انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس یک راهه به همراه آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0p≤ استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از افزایش معنی دار محتوای پروتئین‌های PAX7 و nAChR با سطح معنی‌داری (001/0p=) و کاهش معنی دار محتوای پروتئین‌های NF-KB و FOXO3 با سطح معنی‌داری (001/0p=) در گروه‌های تمرین مقاومتی و تداومی در مقایسه با گروه کنترل سارکوپنیا بود. علاوه بر این، افزایش و کاهش معنی داری بیشتری به‌ترتیب در مقدار پروتئین‌های PAX7 وNF-KB در گروه تداومی در مقایسه با گروه مقاومتی دیده شد 05/0p≤ در حالی که پروتئین FOXO3 در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه تمرین تداومی 05/0p≤ کاهش بیشتری داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه مقادیر پروتئین‌های PAX7، NF-KB، FOXO3 و nAChR پس از اجرای هر دو نوع پروتکل ورزشی بهبود یافت؛ احتمالاً استفاده از هر دو نوع پروتکل ورزشی به‌عنوان بخشی از برنامه کنترل پزشکی بیماران سارکوپنیا می‌تواند به‌عنوان یک راه حل غیر دارویی امیدوارکننده باشد.
رقیه افرونده؛ مرضیه پاپی صاد؛ فرناز سیفی اسکی شهر
چکیده
زمینه و هدف: بی تمرینی موجب تغییراتی در پاسخ لاکتات خون و عوامل آمادگی جسمانی می شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر سه هفته بی تمرینی بر پاسخ لاکتات خون به تمرین میت زنی و عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تکواندو در دختران نوجوان بود. روش تحقیق: هجده تکواندوکار دختر با میانگین سنی 64/1±13 سال و سابقه ورزشی 05/1±07/6 سال به صورت تصادفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: بی تمرینی موجب تغییراتی در پاسخ لاکتات خون و عوامل آمادگی جسمانی می شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر سه هفته بی تمرینی بر پاسخ لاکتات خون به تمرین میت زنی و عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تکواندو در دختران نوجوان بود. روش تحقیق: هجده تکواندوکار دختر با میانگین سنی 64/1±13 سال و سابقه ورزشی 05/1±07/6 سال به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (9 نفر) و بی تمرین (9 نفر) تقسیم شدند. متغیرهای تحقیق قبل و بعد از سه هفته در هر دو گروه اندازه گیری شدند. گروه بی تمرین در این 3 هفته تمرینات خود را قطع کردند، اما گروه دیگر به برنامه تمرینی خود ادامه دادند. لاکتات خون قبل و بلافاصله بعد از تمرین میت زنی اندازه گیری شد؛ بدین صورت که پس از 20 دقیقه گرم کردن، تمرین میت زدن (تمرین پرقدرت، با شدت زیاد در مدت زمان کم) با 3 تکرار و هر تکرار به صورت 20 ثانیه فعالیت و 20 ثانیه استراحت به اجرا درآمد. هم چنین شاخص های چابکی، توان بی هوازی، توان عضلانی و سرعت عکس العمل با آزمون های معتبر مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای بررسی تغییرات درون گروهی و آزمون MANCOVA برای مقایسه بین گروه ها مورد استفاده قرار گرفت و سطح معنی داری 05/0> pدر نظر گرفته شد. یافته ها: در هر دو گروه در پاسخ به تمرینات میت زنی، لاکتات خون به طور معنی داری افزایش معنی داری پیدا کرد (001/0=p)؛ اما این پاسخ بعد از سه هفته مداخله در نظر گرفته شده، تفاوت معنی داری نداشت (00/1=p). بعد از سه هفته بی تمرینی، متغیرهای توان عضلانی (01/0=p)، چابکی (04/0=p) و توان بی هوازی (01/0=p) بطور معنی داری نسبت به قبل از سه هفته بی تمرینی افت پیدا کرد؛ اما سرعت عکس العمل تغییر معنی داری نداشت (17/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد سه هفته بی تمرینی دختران تکواندوکار تغییری در پاسخ لاکتات خون به تمرین میت زنی، و سرعت عکس العمل بوجود نمی آورد، اما موجب افت سایر شاخص های آمادگی جسمانی وابسته به مهارت می شود.
