فائزه وحیدمقدم؛ مقصود پیری؛ شیما آب آب زاده؛ فروزان فتاحی مسرور
چکیده
زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته برنامهی تمرین تناوبی با شدت متوسط و مصرف ویتامین D فاکتورهای آپوپتوزیسی Bax و Bcl-2 و نسبت Bax/Bcl-2 در موشهای صحرایی نر متعاقب القای آنفارکتوس قلبی بود. روش تحقیق: نمونههای پژوهش تعداد 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بودند که به طور تصادفی در 7 گروه مساوی (هر گروه 8 سر) شامل: گروه کنترل سالم، ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته برنامهی تمرین تناوبی با شدت متوسط و مصرف ویتامین D فاکتورهای آپوپتوزیسی Bax و Bcl-2 و نسبت Bax/Bcl-2 در موشهای صحرایی نر متعاقب القای آنفارکتوس قلبی بود. روش تحقیق: نمونههای پژوهش تعداد 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بودند که به طور تصادفی در 7 گروه مساوی (هر گروه 8 سر) شامل: گروه کنترل سالم، گروه سکته + 5 دقیقه راه رفتن، گروه سکته + ویتامین + D 5 دقیقه راه رفتن، گروه سکته + تمرین تناوبی، گروه سکته + تمرین تناوبی + ویتامین D ، گروه سکته + تمرین تناوبی + گاواژ پارافین خوراکی، و گروه سکته + گاواژ پارافین خوراکی + 5 دقیقه راه رفتن قرار گرفتند. موشها در گروههای اختصاصی، مکملدهی، دارونما و تمرین را تجربه نمودند. آزمون های تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی برای استخراج نتایج (در سطح معنی داری 05/0>p) مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: هر دو مداخله تمرین تناوبی و مکمل به صورت انفرادی و ترکیبی، سبب کاهش معنیدار BAX و افزایش معنیدار Bcl-2 نسبت به گروه سکته گردید. همچنین، ترکیب تمرین و مکمل، سبب افزایش بیشتر Bcl2 و کاهش بیشتر Bax نسبت به دو گروه مکمل (001/0 P=) و تمرین تنها شد (001/0 P=). در رابطه با نسبت Bax به Bcl-2 نیز نتیجه مشابهی مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان میدهد که تیمار تمرین و مکمل سبب بهبود معنیدار عوامل آپوپتوزیسی میگردد، اما ترکیب دو متغیر اثر همافزایی داشته و بهتر از اعمال منفرد هر یک از مداخلهها عمل میکند.
سمیه رمضانی؛ مقصود پیری؛ محمدعلی آذربایجانی؛ فیروزه دهقان
چکیده
زمینه و هدف: ورزش یک محرک فیزیولوژیک قوی است که می تواند با تاثیر بر روی تعدادی از مسیرهای پیام دهی خارج سلولی و داخل سلولی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر روند آپوپتوزیس ریه اثرگذار باشد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و ویتامینD بر بیان ژن های آپوپتوزیس کاسپاز-3، BCL2،BAX و نسبت BCL2/BAX در ریه رت های نر مسموم شده با آب اکسیژنه ...
بیشتر
زمینه و هدف: ورزش یک محرک فیزیولوژیک قوی است که می تواند با تاثیر بر روی تعدادی از مسیرهای پیام دهی خارج سلولی و داخل سلولی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر روند آپوپتوزیس ریه اثرگذار باشد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و ویتامینD بر بیان ژن های آپوپتوزیس کاسپاز-3، BCL2،BAX و نسبت BCL2/BAX در ریه رت های نر مسموم شده با آب اکسیژنه بود. روش تحقیق: در این مطالعه 48 سر موش نر بالغ ویستار به روش تصادفی به 6 گروه (هر گروه 8 موش) شامل آب اکسیژنه دو برابر (2H)؛ 2H2O2 + ویتامین D3 (2HD)؛2H2O2 + تمرین ورزشی (2HE)؛ 2H2O2 + D3+ E (2HDE)؛ دی متیل سولفوکساید (DMSO)، و کنترل (C) تقسیم شدند. جهت القای آپوپتوزیس تزریق درون صفاقیH2O2 با دوز 2 میلی مول/کیلوگرم به صورت 3 بار در هفته و یک ساعت قبل از تمرین انجام شد. همچنین 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها قربانی و نمونه های بافتی آن ها جدا شده و در دمای C°75- نگهداری شدند. سپس با استفاده از روشRT-PCR ، بیان ژن های کاسپاز-3، BAX ،BCL2 و نسبتBAX/BCL2 بافت ریه مورد سنجش قرار گرفت. با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و دو راهه و آزمون توکی در سطح معنی داری 0/05p <؛ داده ها تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بیان ژنBCL2 درگروه 2HE (0/004=p) و 2HD (0/006=p) نسبت به گروه کنتـرل افـزایش معنـیداری پیـدا کـرد؛ در حـالی که بیان ژنBAX ،BCL2/BAX و کاسپاز-3 در گروه 2HE و 2HD به طور معنی‌داری (0/05>p) کمتر از گروه کنترل بود. از طرف دیگر،2HDE اثر کاهنده بر بیان ژن BAX (0/03=p) و نسبتBCL2/BAX (0/04=p) داشت؛ در حالی که بر بیان ژنBCL2 و کاسپاز 3 اثر معنی‌داری نداشت (0/05<p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری ویتامین D با تغییرات معنی دار در بیان ژن های دخیل در آپوپتوزیس ناشی از H2O2 می توانند به عنوان یک روش درمانی مکمل در کنار سایر روش ها، برای تعدیل در آپوپتوزیس بافت ریه کار گرفته شوند.
احترام السادات صحافی؛ مقصود پیری
چکیده
زمینه و هدف: استرس زودرس به عنوان عامل خطر توسعه افسردگی و آسیبهای مرتبط با آن شناخته شدهاست. کاردیومیوپاتی نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی افسردگی و بیماریهای قلبی - عروقی بازی میکند. شواهد نشان میدهد که فعالیت بدنی منظم در دوران نوجوانی ممکن است بتواند اثرات منفی استرس جدایی از مادر را به عنوان یک مدل حیوانی معتبر افسردگی ...
بیشتر
زمینه و هدف: استرس زودرس به عنوان عامل خطر توسعه افسردگی و آسیبهای مرتبط با آن شناخته شدهاست. کاردیومیوپاتی نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی افسردگی و بیماریهای قلبی - عروقی بازی میکند. شواهد نشان میدهد که فعالیت بدنی منظم در دوران نوجوانی ممکن است بتواند اثرات منفی استرس جدایی از مادر را به عنوان یک مدل حیوانی معتبر افسردگی بر رفتار و عملکرد میتوکندریایی قلبی رتهای بالغ تعدیل کند. روش تحقیق: در این مطالعۀ تجربی، استرس جدایی از مادر در 72 نوزاد رت صحرایی نر بوسیلۀ جدایی آن ها از مادرانشان برای 180 دقیقه در روز پس از زایمان روز دوم تا چهاردهم اعمال شد. سپس حیوانات به طور تصادفی در گروههای مختلف دوازده تایی (فلوکستین و نوارگردان) تقسیم شدند و معالجات را طی دوران بلوغ دریافت نمودند. سرانجام اثرات استرس جدایی از مادر در آزمونهای رفتاری رتها ارزیابی شد. نهایتاً، گونههای اکسیژن واکنشی، گلوتاتیون میتوکندریایی، ATP و رهایش سیتوکروم c در بافت قلبی حیوانات اندازه گیری گردید. با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح معنی داری 05/0≥p؛ داده ها تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: رفتارهای شبه افسردگی بدنبال استرس جدایی از مادر در رتهای صحرایی نر بالغ با اختلال عملکرد میتوکندری قلبی در حیوانات همراه بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که درمان حیوانات با فلوکستین و تمرین اجباری روی نوارگردان طی دوره نوجوانی برخی رفتارهای حیوانی و عملکردهای میتوکندری قلبی را بهبود میبخشد. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه قویاً بیانگر اهمیت نوجوانی به عنوان دورهای است که طی آن درمان حیوانات با اجرای تمرین نوارگردان، اثرات محافظتی قابل توجهی بر اختلالات هموستاز انرژی قلبی ناشی از استرس جدایی از مادر دارد.
