نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حسین بابایی‌پور ¹
• منصور صاحب الزمانی ²
• نجمه پرهیزمیمندی ³
• علیرضا وکیلیان ⁴

¹ استادیار گروه. آسیب‌های ورزشی و تمرینات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ولی عصر رفسنجان، رفسنجان، ایران.

² استاد گروه آموزشی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران

³ . استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.

⁴ دانشیار، گروه آموزشی نورولوژی و مرکز تحقیقات بیماری‌های غیرواگیر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: تمرین در آب به عنوان یک رویکرد توانبخشی موثر برای بهبود عملکرد حرکتی در بیماران سکته مغزی شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرینات آبی در اعماق مختلف بر قدرت و تعادل عضلات اندام تحتانی در بیماران مرد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن انجام شد. روش تحقیق: در مطالعه حاضر، 36 مرد (56 تا 70 ساله) مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن به طور تصادفی در دو گروه تجربی شامل تمرین در آب کم عمق، تمرین در آب عمیق و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جلسات تمرین برای دو گروه آزمایشی شامل شش هفته و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه‌ای تمرین در آب بود. برای گروه کنترل مداخله‌ای صورت نگرفت. تعادل با استفاده از مقیاس برگ و قدرت عضلات اندام تحتانی با استفاده از مقیاس انجمن تحقیقات پزشکی (MRC) ارزیابی شد. تحلیل واریانس آمیخته بین- درون آزمودنی‌ها برای بررسی فرضیه‌ها و به دنبال آن آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافته‌ها: اثر تعاملی زمان × گروه برای تعادل (0001/0=P)  و قدرت عضلانی (0001/0=P) معنی‌دار بود. علاوه بر این، اثرات اصلی معنی‌دار گروه (قدرت عضلانی: 0001/0=P، تعادل: 005/0=P) و زمان (قدرت عضلانی: 0001/0=P، تعادل: 0001/0=P) مشاهده شد. همانطور که آزمون تعقیبی نشان داد، هر دو گروه تجربی بهبود قابل توجهی در تعادل (005/0=P) و قدرت عضلانی (001/0=P) نسبت به گروه کنترل نشان دادند. علاوه بر این، آزمون تی همبسته نشان داد هر دو گروه تجربی افزایش معنی‌داری در تعادل (003/0=P) و قدرت عضلانی (015/0=P) پس از مداخله نشان دادند، در حالی که هیچ تغییر معنی‌داری در گروه کنترل برای هیچ‌یک از متغیرها (075/0=P) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک پس از تمرین در آب در اعماق کم و عمیق، تعادل و قدرت عضلانی اندام تحتانی به طور قابل توجهی افزایش یافت اما بین تمرین در اعماق مختلف تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. این یافته‌ها نشان می‌دهد تمرین در آب ممکن است به عنوان یک استراتژی توانبخشی مؤثر و ایمن برای بیماران سکته مغزی عمل کند.

کلیدواژه‌ها

• آب درمانی
• توانبخشی حرکتی
• بیماران سکته مغزی
• ثبات وضعیتی
• سازگاری عصبی عضلانی

عنوان مقاله [English]

The effect of aquatic training at different depths on lower limb muscle strength and balance in patients with chronic ischemic stroke

نویسندگان [English]

• Hossein Babaeipour ¹
• Mansour Sahebozamani ²
• Najmeh Parhizmeymandi ³
• Alireza Vakilian ⁴

¹ Assistant Professor, Department. of Sport injuries and corrective Exercises, Faculty of Sport SCiences,Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran.

² Professor, Department. of Sport Injuries and Corrective Exercises, Faculty of Sport Sciences, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran.

³ Assistant Professor, Department of Sports Sciences, Faculty of Humanities and Social Sciences, Ardakan University, Ardakan, Iran.

⁴ Associate Professor, Department. of Neurology and Non Communicable Diseases Research Center, Faculty of Medicine, , Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran.

چکیده [English]

Abstract
Background and Aim: Aquatic training has been recognized as an effective rehabilitation approach for improving motor function in stroke patients. This study aimed to investigate the effects of aquatic training at different depths on lower limb muscle strength and balance in males patients with chronic ischemic stroke. Materila and Meyhods:: In the present study, 36 men (aged 56 to 70 years) with chronic ischemic stroke were randomly assigned to two experimental groups—shallow-water exercise and deep-water exercise—and one control group. The training sessions for the two experimental groups consisted of six weeks of aquatic exercise, with three 60‑minute sessions per week. No intervention was performed for the control group. Balance was assessed using the Berg Balance Scale, and lower‑limb muscle strength was evaluated with the Medical Research Council (MRC) scale. A mixed‑design (between‑within subjects) ANOVA was conducted to test the hypotheses, followed by Bonferroni post‑hoc tests. Results: A significant time × group interaction was found for both balance (P = .0001) and muscle strength (P = .0001). In addition, there were significant main effects of group (muscle strength: P = .0001; balance: P = .005) and time (muscle strength: P = .0001; balance: P = .0001). Post‑hoc analyses indicated that both experimental groups showed significant improvements in balance (P = .005) and muscle strength (P = .001) compared to the control group. In addition, the correlation test showed that both experimental groups showed significant increases in balance (P=0.003) and muscle strength (P=0.015) after the intervention, while no significant changes were observed in the control group for any of the variables (P=0.075). Conclusion: Lower‑limb balance and muscle strength in patients with chronic ischemic stroke increased significantly following aquatic exercise at both shallow and deep depths, but no significant differences were observed between the depth conditions. These findings suggest that aquatic exercise may serve as an effective and safe rehabilitation strategy for stroke survivors.

کلیدواژه‌ها [English]

• Hydrotherapy
• motor rehabilitation
• elderly stroke patients
• postural stability
• neuromuscular adaptation