نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• بهار سلجوقی برنجی ¹
• معرفت سیاه کوهیان ²
• الناز رضایی ¹

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀعلوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

² استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

زمینه و هدف: فعالیت بدنی نقش مهمی در بهبود عملکرد فیزیولوژیکی ایفا می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و پلاریزه بر عملکرد ریوی، شاخص‌ التهابی، شاخص آسیب عصلانی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در دختران فعال انجام شد. روش تحقیق: در یک طرح نیمه‌تجربی با الگوی پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 30 دختر فعال به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرین هوازی، تمرین پلاریزه و کنترل تقسیم شدند. مداخلات شامل 3 جلسه تمرین در هفته به مدت 8 هفته بود. متغیرهای مورد بررسی شامل ظرفیت حیاتی (FVC) و حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1)با استفاده از روش اسپیرومتری، و همچنین سطوح سرمی پروتئین واکنشی C (CRP)، کراتین فسفوکیناز (CPK) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) بودند که با استفاده از روش الایزا و مطابق با پروتکل‌های استاندارد اندازه‌گیری شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون ANOVA یک‌سویه جهت بررسی همگنی اولیه گروه‌ها، از آزمون t زوجی برای مقایسه درون‌گروهی پیش و پس‌آزمون، و از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) برای مقایسه بین‌گروهی پس از مداخله استفاده شد؛ در صورت مشاهده تفاوت معنی‌دار، آزمون تعقیبی بونفرونی به‌کار رفت. سطح معنی‌داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین باعث بهبود معنی‌دار FEV1 و FVC نسبت به گروه کنترل شدند (p<0.05) . سطح CRP در گروه‌های تمرینی کاهش معنی‌‌داری یافت، اما تغییرات CPK معنی‌دار نبود. همچنین، افزایش VEGF در هر دو گروه تمرینی نسبت به کنترل مشاهده شد (p<0.05). اندازه اثر نشان داد تمرین پلاریزه بیشترین تأثیر را بر FVC (1.31) و تمرین هوازی بر FEV1 (1.06) داشت. همچنین، کاهش CRP با اندازه اثر 1/32- و گروه پلاریزه با اندازه اثر 1/09-، بیانگر اثر ضد‌التهابی این رویکردها بود. نتیجه‌گیری: تمرینات هوازی و پلاریزه می‌توانند به‌عنوان رویکردی مکمل در بهبود عملکرد ریوی و تعدیل پاسخ‌های التهابی در جمعیت فعال مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه‌ها

• تمرین پلاریزه
• تمرین هوازی
• عملکرد ریوی
• شاخص‌های التهابی
• فاکتور رشد اندوتلیال عروقی

عنوان مقاله [English]

Comparison of the effects of eight weeks of aerobic and polarized training on pulmonary function, inflammatory markers, and vascular endothelial growth factor in active young girls

نویسندگان [English]

• Bahar Saljougi Berenji ¹
• Marefat Siahkohian ²
• Elnaz Rezayi ¹

¹ M.Sc. Student in Exercise Physiology, , Faculty of Education and Psychology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

² Professor at Department of Physical Education and Sport Sciences, Faculty of Education and Psychology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

چکیده [English]

Background and Aims: Physical activity is known to enhance physiological functions, including pulmonary capacity and inflammatory regulation. This study aimed to examine and compare the effects of eight weeks of aerobic and polarized training on pulmonary function, inflammation, muscle damage, and vascular endothelial growth factor (VEGF) levels in physically active girls. Materials and Methods:
In this quasi-experimental study with a pre-test–post-test design, 30 active female participants were randomly assigned to three groups: aerobic training, polarized training, and control. The intervention completed three sessions per week over eight weeks. Pulmonary function variables—Forced Vital Capacity (FVC) and Forced Expiratory Volume in one second (FEV₁) were measured via spirometry. Serum levels of C-reactive protein (CRP), creatine phosphokinase (CPK), and Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) were assessed using the ELISA method following standard protocols. Data were analyzed using one-way ANOVA for initial group homogeneity, paired t-tests for within-group comparisons, and ANCOVA for post-intervention between-group analysis. Bonferroni post-hoc tests were used where significant differences were observed. The level of significance was set at p < 0.05. Results: Both aerobic and polarized training resulted in significant improvements in FEV₁ and FVC compared to the control group (p < 0.05). CRP levels decreased significantly in both training groups, while CPK changes were not statistically significant. VEGF levels increased significantly in both experimental groups relative to control (p < 0.05). Effect size analysis showed that polarized training had the greatest impact on FVC (1.31), while aerobic training most effectively improved FEV₁ (1.06). CRP reductions reflected strong anti-inflammatory effects, with effect sizes of –1.32 and –1.09 in the aerobic and polarized groups, respectively. Conclusion:Aerobic and polarized training are both effective in enhancing pulmonary function and modulating inflammatory responses in physically active individuals, offering valuable non-pharmacological strategies for improving respiratory and vascular health

کلیدواژه‌ها [English]

• Polarized training
• Aerobic training
• Pulmonary function
• Inflammatory markers
• Vascular endothelial growth factor