مونا مهاجر؛ رو ح اله حق شناس
چکیده
زمینه و هدف: امروزه پروتئین جدیدی به نام آسپروسین کشف شده است که در تنظیم قند خون نقش دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی فزآینده بر بیان ژن آسپروسین و مالون دی آلدئید (MDA) بافت قلب رتهای نر مبتلا به دیابت بود. روش تحقیق: تعداد 32 سر رت نر بالغ نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به چهار گروه (هر گروه هشت سر موش) کنترل، تمرین، ...
بیشتر
زمینه و هدف: امروزه پروتئین جدیدی به نام آسپروسین کشف شده است که در تنظیم قند خون نقش دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی فزآینده بر بیان ژن آسپروسین و مالون دی آلدئید (MDA) بافت قلب رتهای نر مبتلا به دیابت بود. روش تحقیق: تعداد 32 سر رت نر بالغ نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به چهار گروه (هر گروه هشت سر موش) کنترل، تمرین، دیابت، و تمرین + دیابت تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن رتها با تزریق استروپتوزوسین، پروتکل تمرین هوازی فزآینده به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته اجرا شد و پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرین، نمونه‌برداری بافت قلب و سرم از رتها صورت گرفت. برای سنجش بیان پروتئین آسپروسین و برای اندازهگیری MDA از روش الایزا و برای سنجش بیان ژن آسپروسین از روش RT-PCR استفاده شد. از آزمونهای آماری کروسکال والیس، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی جهت تجزیهوتحلیل دادهها در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافتهها: بیان ژن آسپروسین بافت قلب (001/0>p) و سطوح MDA سرم (001/0>p) پس از ابتلا به دیابت به طور معنی داری افزایش یافت، اما تمرین هوازی فزآینده اثر معنی داری بر آن ها نداشت (05/0<p). نتیجهگیری: از آنجا که بیان ژن آسپروسین به‌تازگی در بافت قلب تشخیص داده شده است به نظر مطالعات بیشتری برای شناخت عملکرد آن در بافت قلب مورد نیاز است.
بدرخان رشوان اسماعیل؛ الهه پیرعلائی؛ سعید نیکو‌خصلت؛ علیرضا رشیدپور؛ غلامرضا حمیدیان
چکیده
زمینه و هدف: تحقیقات قبلی اثرات مخرب p53 و miR-34a در دیابت نوع دو را نشان دادهاند. با این حال، اثرات تمرینات ورزشی بر تغییرات p53 و miR-34a بافت قلبی موشهای مبتلاء به دیابت نوع دو نامشخص است. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی بر بیان ژنهای p53 و miR-34a در بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی نوع دو انجام شد. روش تحقیق: برای این منظور، ...
بیشتر
زمینه و هدف: تحقیقات قبلی اثرات مخرب p53 و miR-34a در دیابت نوع دو را نشان دادهاند. با این حال، اثرات تمرینات ورزشی بر تغییرات p53 و miR-34a بافت قلبی موشهای مبتلاء به دیابت نوع دو نامشخص است. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی بر بیان ژنهای p53 و miR-34a در بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی نوع دو انجام شد. روش تحقیق: برای این منظور، 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین 28±239 گرم، سن شش الی هشت هفتهای) به صورت تصادفی به چهار گروه شامل گروه کنترل دیابتی، کنترل سالم، تمرین دیابتی، و تمرین سالم تقسیم شدند. غذای حیوانات به صورت پلت با دسترسی آزاد و آب در یک بطری 500 میلیلیتری ارائه شد. برای القاء دیابت نوع دو، رژیم غذایی پرچرب (60 درصد) به مدت دو هفته و سپس تزریق استرپتوزوسین در حالت ناشتا صورت گرفت. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته دویدن روی تردمیل به مدت 30-60 دقیقه با سرعت 5-10 متر در دقیقه، پنج روز در هفته و با رعایت اصل اضافه بار بود. بیان ژنهای p53 و miR-34a در نمونههای بافت قلب با Real-Time PCR اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه در سطح 05/0≥p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: هشت هفته ابتلاء به دیابت منجر به افزایش معنیدار p53 و miR-34a نسبت به گروههای کنترل سالم و تمرین سالم شد (0001/0=p). با این حال، هشت هفته تمرین هوازی کاهش معنیدار بیان ژن miR-34a (02/0=p) و عدم تغییر معنیدار بیان ژن p53 (05/0=p) نسبت به گروه کنترل دیابتی را به همراه داشت. نتیجهگیری: به نظر میرسد بخشی از تأثیرات مورفولوژیکی و سلولی مخرب دیابت نوع دو بر بافت قلبی، از طریق اثرات هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن miR-34a تحت تأثیر قرار گیرد؛ اما احتمالاً برای مشاهده تأثیرات کاهشی بر p53 به شرایط تمرینی متفاوتی نیاز باشد.
سعدالله سالارمحمدی؛ الهام فرهادفر؛ زهرا سرلک
چکیده
زمینه و هدف: یکی از مشکلات در بیشتر کشورهای جهان، مسئله پیری جمعیت و پیامدهای ناشی از آن در بروز بیماریهای قلبی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکملدهی مایتوکیو بر عوامل درگیر در مسیر سیگنالینگ دینامیک میتوکندریایی شامل آتروفی اپتیک-۱ (OPA1) و پروتئین فیژن میتوکندریایی (FIS1) در بافت قلب موشهای پیر نر است. روش تحقیق: ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از مشکلات در بیشتر کشورهای جهان، مسئله پیری جمعیت و پیامدهای ناشی از آن در بروز بیماریهای قلبی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکملدهی مایتوکیو بر عوامل درگیر در مسیر سیگنالینگ دینامیک میتوکندریایی شامل آتروفی اپتیک-۱ (OPA1) و پروتئین فیژن میتوکندریایی (FIS1) در بافت قلب موشهای پیر نر است. روش تحقیق: در مطالعه تجربی حاضر، تعداد ۲۸ سر موش صحرایی نر پیر نژاد ویستار به صورت تصادفی در چهار گروه هفت‌تایی شامل کنترل، تمرین هوازی، مکمل مایتوکیو، و تمرین هوازی+مکمل مایتوکیو تقسیم شدند. حیوانات پس از آشناسازی با محیط به مدت هشت هفته (پنج روز در هفته) تمرین هوازی با شدت ۷۰ درصد سرعت بیشینه را انجام دادند. مکملدهی مایتوکیو به مدت هشت هفته به صورت محلول در آب خوراکی با غلظت ۲۵۰ میکرومولار انجام شد. برای ارزیابی متغیرها در بافت قلب از روش Real-time PCR استفاده گردید. آنالیز آماری دادهها با استفاده از آزمون آنوای دو راهه و آزمون تعقیبی توکی و سطح معنی داری ۰۵/۰>p انجام گردید. یافته ها: تمرین هوازی به طور معنی داری میزان بیان ژن FIS1 را در بافت میوکارد کاهش داد (۰۰۶/۰= p ). مایتوکیو میزان بیان ژن OPA1 را در بافت قلب موشهای پیر را افزایش داد (۰۴/۰p =) اما بر بیان ژن FIS1 تاثیر معنی داری نداشت (۰۶/۰p =) و از طرفی، ترکیب مایتوکیو و تمرین، بیان ژن دو متغیر FIS1 و OPA1 را نسبت به گروه مایتوکیو به طور معنی داری کاهش داد (۰۲/۰ p =). نتیجه گیری: مکمل مایتوکیو در نقش یک آنتی اکسیدان پیشرفته احتمالا میتواند در دینامیک میتوکندریایی عضله قلبی پیر نقش داشته باشد و بیان ژن فرآیند همجوشی را بهبود می بخشد. با این حال، ترکیب تمرین هوازی و مایتوکیو می تواند فرآیند همجوشی و شکافت میتوکندریایی را تعدیل کند.
صادق چراغ بیرجندی؛ ستاره حقانی؛ سارا اصغری
چکیده
زمینه و هدف: بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید یک مایوکاین است که توسط عضلات اسکلتی تولید و ترشح میشود. تمرینات ورزشی به عنوان یک راهکار عملی نقش مهمی در افزایش بتا آمینو ایزوبوتیریک و بهبود مقاومت به انسولین و پیشگیری از عوارض چاقی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی فزاینده بر سطح سرمی بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید، شاخص مقاومت ...
بیشتر
زمینه و هدف: بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید یک مایوکاین است که توسط عضلات اسکلتی تولید و ترشح میشود. تمرینات ورزشی به عنوان یک راهکار عملی نقش مهمی در افزایش بتا آمینو ایزوبوتیریک و بهبود مقاومت به انسولین و پیشگیری از عوارض چاقی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی فزاینده بر سطح سرمی بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید، شاخص مقاومت به انسولین و درصد چربی بدن در زنان جوان چاق بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی بــا طرح پیــش آزمــون - پــس آزمــون، 20 زن جوان چاق و غیرفعال (میانگین سنی 68/2 ± 2/ 32 و شاخص توده بدنی 4/1 ± 1/ 31) به‌صورت تصادفی به گروههای کنترل (10 نفر) و تمرین (10 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین هوازی فزآینده به مدت هشت هفته و سه روز در هفته (با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره و مدت 30 تا 55 دقیقه) اجرا شد. به‌منظور اندازهگیری مقاومت به انسولین و بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید پیش و پس از مداخله، از آزمودنیها نمونه‌گیری خون به عمل آمد. برای تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26، از آزمونهای تحلیل کوواریانس و t وابسته در سطح معنیداری 05/0≥p استفاده گردید. یافتهها: پس از هشت هفته تمرین هوازی فزآینده، بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید (001/0=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری افزایش یافت. درصد چربی (001/0=p) و شاخص مقاومت به انسولین (001/0=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش یافت. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، تمرینات هوازی فزاینده با افزایش بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید و کاهش مقاومت به انسولین و درصد چربی بدن، میتواند یک راهکار موثر در کاهش اختلالات مرتبط با اضافه وزن و چاقی باشد.
بهار سلجوقی برنجی؛ معرفت سیاه کوهیان؛ الناز رضایی
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت بدنی نقش مهمی در بهبود عملکرد فیزیولوژیکی ایفا می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و پلاریزه بر عملکرد ریوی، شاخص التهابی، شاخص آسیب عصلانی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در دختران فعال انجام شد. روش تحقیق: در یک طرح نیمه‌تجربی با الگوی پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 30 دختر فعال به‌صورت تصادفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: فعالیت بدنی نقش مهمی در بهبود عملکرد فیزیولوژیکی ایفا می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و پلاریزه بر عملکرد ریوی، شاخص التهابی، شاخص آسیب عصلانی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در دختران فعال انجام شد. روش تحقیق: در یک طرح نیمه‌تجربی با الگوی پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 30 دختر فعال به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرین هوازی، تمرین پلاریزه و کنترل تقسیم شدند. مداخلات شامل 3 جلسه تمرین در هفته به مدت 8 هفته بود. متغیرهای مورد بررسی شامل ظرفیت حیاتی (FVC) و حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1)با استفاده از روش اسپیرومتری، و همچنین سطوح سرمی پروتئین واکنشی C (CRP)، کراتین فسفوکیناز (CPK) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) بودند که با استفاده از روش الایزا و مطابق با پروتکل‌های استاندارد اندازهگیری شدند. برای تحلیل دادهها از آزمون ANOVA یک‌سویه جهت بررسی همگنی اولیه گروهها، از آزمون t زوجی برای مقایسه درونگروهی پیش و پس‌آزمون، و از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) برای مقایسه بینگروهی پس از مداخله استفاده شد؛ در صورت مشاهده تفاوت معنیدار، آزمون تعقیبی بونفرونی به‌کار رفت. سطح معنیداری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. یافتهها: نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین باعث بهبود معنیدار FEV1 و FVC نسبت به گروه کنترل شدند (p<0.05) . سطح CRP در گروههای تمرینی کاهش معنیداری یافت، اما تغییرات CPK معنیدار نبود. همچنین، افزایش VEGF در هر دو گروه تمرینی نسبت به کنترل مشاهده شد (p<0.05). اندازه اثر نشان داد تمرین پلاریزه بیشترین تأثیر را بر FVC (1.31) و تمرین هوازی بر FEV1 (1.06) داشت. همچنین، کاهش CRP با اندازه اثر 1/32- و گروه پلاریزه با اندازه اثر 1/09-، بیانگر اثر ضد‌التهابی این رویکردها بود. نتیجهگیری: تمرینات هوازی و پلاریزه می‌توانند به‌عنوان رویکردی مکمل در بهبود عملکرد ریوی و تعدیل پاسخ‌های التهابی در جمعیت فعال مورد استفاده قرار گیرند.
اسماعیل قلی نژاد؛ اصغر توفیقی؛ کاظم خدائی؛ فرهاد بهزادی
چکیده
مقدمه و هدف: دیابت نوع 2 نوعی اختلال متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون در شرایط مقاومت به انسولین شناسایی میشود. مصرف گالگا و انجام تمرین ممکن است رویکرد مفیدی در کنترل بیماری باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و گیاه گالگا بر شاخصهای گلایسمیک، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی و نیمرخ لیپیدی در زنان ...
بیشتر
مقدمه و هدف: دیابت نوع 2 نوعی اختلال متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون در شرایط مقاومت به انسولین شناسایی میشود. مصرف گالگا و انجام تمرین ممکن است رویکرد مفیدی در کنترل بیماری باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و گیاه گالگا بر شاخصهای گلایسمیک، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی و نیمرخ لیپیدی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روشها: 40 زن مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین سنی 27/57 و شاخص توده بدنی 66/30 کیلوگرم بر مترمربع) پس از فراخوان انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه تمرین هوازی (10 نفر)، مکمل گالگا (10 نفر)، تمرین هوازی به همراه مکمل گالگا (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین 12 هفته و 3 روز در هفته تمرین هوازی پیادهروی با شدت 50 الی 70 درصد ضربان قلب ذخیره انجام دادند و گروه مکمل هر روز (عصرها) دو گرم گالگا بصورت دمنوش (12 هفته) مصرف کردند. گروه ترکیبی نیز علاوه بر تمرین هوازی از مکمل گالگا استفاده کردند. خونگیری از افراد مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله در حالت ناشتایی انجام شد. سطوح سرمی و ناشتایی گلوکز، هموگلوبین A1C و نیمرخ لیپیدی با روش رنگ آمیزی آنزیمی و انسولین به روش الایزا اندازهگیری شد. شاخصهای مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی بر اساس فرمول برآورد شدند. جهت تایید فرضیهها و تفاوت بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس دو راهه ترکیبی و آزمون توکی استفاده شد. تغییرات درون گروهی با استفاده از آزمونt زوجی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: سطوح انسولین، گلوکز و هموگلوبین A1C، لیپوپروتئین کم چگال (LDL)، کلسترول تام (TC)، تری گلیسیرید (TG)، آنزیمهای کبدی و HOMA-IR در هر سه گروه نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار و McAuley، لیپوپروتئین پرچگال (HDL)، HOMA-b، QUICKI (Quantitative Insulin Sensitivity Check Index) که نشان دهنده حساسیت به انسولین است افزایش معناداری داشتند (05/0p≤). همچنین، کاهش انسولین، گلوکز، هموگلوبین A1C و HOMA-IR و افزایش QUICKI در گروه ترکیبی تمرین هوازی و گالکا بیشتر از گروههای تمرین هوازی و گالگا به تنهایی بود (05/0p≤). نتیجه گیری: هر دو مداخله تمرین هوازی و مکمل گالگا به تنهایی یا اثرات توام آنها میتواند باعث بهبود شاخصهای گلایسمیک، نیمرخ لیپیدی، آنزیمهای کبدی و شاخصهای مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی شود. با این حال اثربخشی ترکیبی آنها در بهبود وضعیت گلایسمیک، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی بیشتر است.
مهدی ضیایی بشیرزاد؛ صادق چراغ بیرجندی؛ محمد امین یونسی هروی؛ رضا سالاری نیا
چکیده
زمینه و هدف: ضایعات نخاعی شرایطی است که به واسطه از بین رفتن حس، حرکت و حرکات ارادی اندامهای تحتانی رخ میدهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی با تکرار یک و دو جلسه در روز بر عملکرد حرکتی و بیان ژن گیرنده تروپومیوزین کیناز B (TrkB) و فسفاتیدیل اینوزیتول-3-کیناز (PI3K) هیپوکمپ رتهای مبتلا به ضایعه نخاعی بود. روش تحقیق: ...
بیشتر
زمینه و هدف: ضایعات نخاعی شرایطی است که به واسطه از بین رفتن حس، حرکت و حرکات ارادی اندامهای تحتانی رخ میدهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی با تکرار یک و دو جلسه در روز بر عملکرد حرکتی و بیان ژن گیرنده تروپومیوزین کیناز B (TrkB) و فسفاتیدیل اینوزیتول-3-کیناز (PI3K) هیپوکمپ رتهای مبتلا به ضایعه نخاعی بود. روش تحقیق: این مطالعه تجربــی روی رتهای نر بالغ و جوان اجرا شـد. حیوانات بهطور تصادفی به شش گروه شامل کنترل سالم، آسیب نخاعی، آسیب نخاعی + پروتکل تمرین اول، کنترل سالم + پروتکل تمرین اول، آسیب نخاعی + پروتکل تمرین دوم و کنترل سالم + پروتکل تمرین دوم (هر گروه هفت سر) تقسیم شدند. ابتدا، گروهها (به غیر از گروههای کنترل سالم) تحت بیهوشی عمومی و آسیب نخاعی قرار گرفتند. پس از دو هفته ریکاوری، همه رتها به‌مدت چهار هفته، دو نوع تمرین هوازی با تکرار یک و دو جلسه تمرین در روز را انجام دادند. پس از دوره تمرینی، آزمون های حرکتی و مولکولی جهت سنجش تغییرات بیان ژن گیرنده TrkB و PI3K هیپوکمپ انجام گردید. از روش تحلیل واریانس یک‌‌راهه برای مقایسه تغییرات بین گروهی در سطح معنیداری 05/0>p استفاده شد. یافتهها: اجرای چهار هفته تمرینات یک و دو جلسه‌ای هوازی موجب افزایش معنیدار بیان ژن گیرنده TrkB و PI3K در گروههای آسیب نخاعی + پروتکل تمرین اول و آسیب نخاعی + پروتکل تمرین دوم نسبت به گروه آسیب نخاعی شد. تغییرات معنیداری در بیان ژن PI3K بین دو گروه آسیب نخاعی با دو تمرین هوازی مشاهده نشد، اما تغییرات در بیان ژن TrkB بین گروه آسیب نخاعی + پروتکل تمرین اول و آسیب نخاعی + پروتکل تمرین دوم معنیدار بود. آزمون حرکتی نیز بهبودی عملکرد حرکتی را در هفته چهارم در گروه آسیب نخاعی + پروتکل تمرین دوم نشان داد. نتیجهگیری: پروتکل‌های تمرینی (به ویژه تمرین با تکرار دو بار در روز) علاوه بر ایجاد بهبود حرکتی در حیوانات دچار ضایعه نخاعی، بر بیان ژن گیرنده TrkB و PI3K مؤثر است و میتواند عاملی برای رشد آکسونی و بقای نورونی در بهبودی ضایعه نخاعی باشد.
الهه پیرعلائی؛ غلامرضا حمیدیان؛ زهرا مهری رخ؛ علیرضا رشیدپور؛ مرتضی نیک خصال
چکیده
زمینه و هدف: میکرو RNAها و مکملهای آنتی‌اکسیدانی به‌عنوان اهداف درمانی بالقوه برای عوارض قلبی‌عروقی و هایپرگلیسمی ناشی از دیابت مطرح شده‌اند. این مطالعه به بررسی اثر تمرین هوازی همراه با عصاره هیدروالکلی میوه قره‌‌قات بر شاخصهای گلایسمیک و بیان miR-195 در بافت قلبی رتهای مبتلا به دیابت نوع دو پرداخته است. روش تحقیق: تعداد 24 موشهای ...
بیشتر
زمینه و هدف: میکرو RNAها و مکملهای آنتی‌اکسیدانی به‌عنوان اهداف درمانی بالقوه برای عوارض قلبی‌عروقی و هایپرگلیسمی ناشی از دیابت مطرح شده‌اند. این مطالعه به بررسی اثر تمرین هوازی همراه با عصاره هیدروالکلی میوه قره‌‌قات بر شاخصهای گلایسمیک و بیان miR-195 در بافت قلبی رتهای مبتلا به دیابت نوع دو پرداخته است. روش تحقیق: تعداد 24 موشهای صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزنی 20±200 گرم و سن هشت هفته) بهطور تصادفی به چهار گروه کنترل دیابتی، دیابتی+مکمل، دیابتی+تمرین، و دیابتی+مکمل+تمرین تقسیم شدند. دیابت نوع دو با تغذیه رژیم پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین القا شد. گروههای دریافت‌کننده مکمل، روزانه ۲۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم از وزن بدن عصاره قره‌‌قات دریافت کردند. پروتکل تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان با سرعت ۱۸ تا ۲۴ متر در دقیقه، به مدت ۳۰ تا ۶۰ دقیقه به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته اجرا شد. پس از پایان مداخله، گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و miR-195 بافت قلبی اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌‌راهه با استفاده از نرم‌‌افزار SPSS در سطح معنیداری 05/0>p استفاده شد. یافتهها: پس از هشت هفته مداخله، گلوکز خون ناشتا و مقاومت به انسولین در تمامی گروههای مداخله نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنی داری نشان داد (p=0/001). سطح انسولین در گروههای دریافت‌کننده مکمل نسبت به گروههای دیابتی و تمرین به‌تنهایی، بهطور معنی داری کاهش یافت (به ترتیب با p=0/002، p=0/001). بیان miR-195 در تمامی گروههای دیابتی+مکمل، دیابتی+تمرین و دیابتی+مکمل+تمرین؛ نسبت به گروه کنترل دیابتی، کاهش معنی داری داشت ( به ترتیب با p=0/001، p=0/001 ،p=0/01). نتیجهگیری: هر دو مداخله تمرین هوازی و مکملدهی قره‌‌قات باعث بهبود شاخصهای گلایسمیک و بیان miR-195 میشوند؛ و ترکیب مکملدهی قره‌‌قات با تمرین هوازی اثرات مطلوب‌‌تری بر بیان miR-195 بافت قلبی موشهای صحرایی دیابتی نوع دو دارد.
زهرا یاورپناه؛ علی حسنی؛ معصومه قربانی
چکیده
مقدمه و هدف: استفاده از مکمل‌‌ها و تمرینات ورزشی جهت رفع اختلالات متابولیک و درمان بیماری‌‌ها رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی فزآینده و مکمل سین‌‌بیوتیک بر سختی‌شریانی و پروتئین واکنشی C (PRC) در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش تحقیق: در این پژوهش نیمه تجربی، 39 زن مبتلا به دیابت نوع دو بهطور ...
بیشتر
مقدمه و هدف: استفاده از مکمل‌‌ها و تمرینات ورزشی جهت رفع اختلالات متابولیک و درمان بیماری‌‌ها رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی فزآینده و مکمل سین‌‌بیوتیک بر سختی‌شریانی و پروتئین واکنشی C (PRC) در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش تحقیق: در این پژوهش نیمه تجربی، 39 زن مبتلا به دیابت نوع دو بهطور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی+دارونما، تمرین هوازی+مکمل سین‌‌بیوتیک و مکمل سین‌‌بیوتیک تقسیم شدند. برنامه تمرینی با شدت 40 تا 70 ضربان قلب ذخیره به‌صورت فزاینده در 12 هفته اجرا شد. آزمودنی‌‌های گروه مکمل، یک ساعت پس از صرف ناهار، یک عدد کپسول سین‌‌بیوتیک باکانت (109×1 CFU) را مصرف کردند. برای سنجش CRP، قندخون ناشتا، سطح انسولین پلاسما پس از حداقل ۱۰ ساعت ناشتایی، به میزان پنج سی‌سی خون از سیاهرگ بازویی اخذ گردید و به روش الایزا و با کیت‌‌های مخصوص اندازهگیری شد. از آزمون t زوجی برای مقایسه درونگروهی و از روش تحلیل واریانس یک‌‌راهه برای مقایسه تغییرات بین گروهی در سطح معنیداری 05/0>p استفاده شد. یافتهها: پس از مداخله شاخص پایی‌بازویی (ABI) در گروه تمرین هوازی+دارونما (03/0=p) و تمرین هوازی+مکمل سین‌‌بیوتیک (0/02=p) بهطور معنیداری نسبت به پیش آزمون افزایش‌یافت. همچنین شاخص قلبی-عروقی مچ‌پایی (CAVI) در گروه تمرین هوازی+دارونما (0/002=p) و تمرین هوازی+مکمل سین‌‌بیوتیک (02/0=p)؛ و PRC در هر سه گروه تمرین هوازی+دارونما (001/0=p)، تمرین هوازی+مکمل سین‌‌بیوتیک (0001/0=p)، و گروه مکمل سین‌‌بیوتیک (002/0=p)؛ کاهش معنیداری را نشان داد. با این حال، سطوح سرمی گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، شاخص توده بدن و درصد چربی بدن در سه گروه تغییر معنیداری نکرد (05/0<p). همچنین، شاخصهای ABI (0/29=p)، CAVI (0/30=p)، PRC (0/48=p)، و انسولین (0/73=p)؛ تفاوت معنیداری بین گروهها نداشت. نتیجهگیری: به‌‌نظر میرسد تمرین هوازی و مصرف سین‌‌بیوتیک در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو، میتواند بر روند بهبود شاخصهای سختی شریانی و PRC مؤثر باشد.
ریحانه رحیمی؛ سمیه رجبی
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت بدنی و مکملهای گیاهی در سلامت، پیشگیری و کاهش عوارض بیماریهای ناشی از چاقی نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته مصرف عصاره سیر و استویا به همراه تمرین هوازی، بر تغییرات ساختاری بافت چربی موشهای چاق انجام شد. روش تحقیق: تعداد 35 موش نر چاق نژاد ویستار به صورت تصادفی به هفت گروه پنج تایی ...
بیشتر
زمینه و هدف: فعالیت بدنی و مکملهای گیاهی در سلامت، پیشگیری و کاهش عوارض بیماریهای ناشی از چاقی نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته مصرف عصاره سیر و استویا به همراه تمرین هوازی، بر تغییرات ساختاری بافت چربی موشهای چاق انجام شد. روش تحقیق: تعداد 35 موش نر چاق نژاد ویستار به صورت تصادفی به هفت گروه پنج تایی شامل کنترل سالم، کنترل چاق، چاق + سیر، چاق + استویا، چاق + تمرین هوازی، چاق + سیر + تمرین هوازی، و چاق + استویا + تمرین هوازی؛ تقسیم شدند. پروتکل القای چاقی به مدت 12 هفته انجام شد. سپس مداخله تمرین هوازی روی نوارگردان و مصرف عصاره سیر و استویا با دوز 250 میلی گرم/کیلوگرم وزن به صورت محلول در آب آشامیدنی؛ به مدت هشت هفته صورت گرفت. تغییرات ساختاری در بافت چربی به صورت کیفی توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت و تحلیل دادهها در متغیر وزن، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در سطح معنیداری 05/0>p انجام شد. یافتهها: چاقی باعث تغییرات پاتولوژیک در چربی سفید همچون بزرگ‌‌شدگی سلولی، از‌‌هم‌‌گسیختگی غشا، هسته‌‌های کوچک و نامشخص؛ و تغییرات پاتولوژیک خفیف در چربی قهوه ای، همچون ایجاد قطرات چربی متعدد شد. با مصرف سیر در گروه چاق، تغییرات در چربی سفید به حداقل خود و در چربی قهوه‌‌ای، به صفر رسید؛ اما اندکی التهاب و پرخونی در بافت چربی دیده شد. با مصرف استویا نیز تغییرات در سلولهای چربی سفید به حداقل خود رسید، اما تغییر در چربی قهوه‌‌ای مشاهده نشد. با انجام تمرین هوازی، و تمرین هوازی + عصاره سیر، تمامی تغییرات حاصله از چاقی از بین رفت؛ اما با انجام تمرین هوازی + استویا، تغییرات اندکی در چربی سفید قابل مشاهده بود. نتیجهگیری: تمرین هوازی به تنهایی و همراه با عصاره سیر، بهبود تغییرات ساختاری بافت چربی موش های صحرایی چاق را، مستقل از کاهش وزن، به دنبال دارد.
محسن محمدی؛ محمد رضا فدائی چافی
چکیده
زمینه و هدف: رشد عضلانی، تحت تاثیر عوامل مختلف از جمله مایوکاین‌‌ها و میوستاتین قرار می‌‌گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی – هوازی بر بیان ژنهای فیبرونکتین نوع سه حاوی پروتئین 5 (FNDC5)، میوستاتین و هایپرتروفی یا هایپرپلازی در عضله دوقلو موشهای نابالغ بود. روش تحقیق: تعداد 10 سر موش صحرایی نر ویستار با سن دو هفتهای ...
بیشتر
زمینه و هدف: رشد عضلانی، تحت تاثیر عوامل مختلف از جمله مایوکاین‌‌ها و میوستاتین قرار می‌‌گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی – هوازی بر بیان ژنهای فیبرونکتین نوع سه حاوی پروتئین 5 (FNDC5)، میوستاتین و هایپرتروفی یا هایپرپلازی در عضله دوقلو موشهای نابالغ بود. روش تحقیق: تعداد 10 سر موش صحرایی نر ویستار با سن دو هفتهای به طور تصادفی در دو گروه کنترل (پنج سر) و تمرین (پنج سر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرین مقاومتی شش هفته با سه نوبت و هر نوبت چهار بار بالا رفتن از نردبان یک متری (با 26 پله) با حمل وزنه بود. برنامه تمرین هوازی شش هفته در روزهای متناوب شامل دویدن روی نوارگردان با شدت 25 تا 50 درصد حداکثر سرعت موش به اجرا درآمد. مدت 48 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرینی و پس از هشت ساعت ناشتایی، موشها تشریح شدند و عضلۀ دوقلو جدا گردید. بیان ژن FNDC5 و میوستاتین با استفاده از روش Real time PCR، و هایپرتروفی و هایپرپلازی توسط میکروسکوپ نوری سنجش شدند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنیداری 0/05≥ pبا استفاده از نرم‌‌افزارPRISM انجام پذیرفت. یافتهها: پس از شش هفته تمرین مقاومتی - هوازی، بیان ژن FNDC5 (0/04=p) و هایپرتروفی (0/004=p) در عضله دوقلوی گروه تمرین بالاتر؛ اما بیان ژن میوستاتین (0/01=p) در این گروه کمتر بود. با این حال، تفاوت معنیداری بین هایپرپلازی تارهای عضله دوقلوی موشهای نابالغ دو گروه مشاهده نشد (0/22=p). نتیجهگیری: به نظر میرسد اجرای تمرینات مقاومتی - هوازی با بیان بیشتر ژنهای FNDC5 و بیان کمتر ژنهای میوستاتین، به هایپرتروفی بیشتر تارهای تند انقباض منجر می شود. این فرآیند فارغ از رشد طبیعی، به تمرین‌‌پذیری بافت عضلانی در نمونههای حیوانی قبل از سن بلوغ دلالت دارد.
مجتبی حکم آبادی؛ علی یونسیان؛ سید جواد ضیاالحق
چکیده
زمینه و هدف: چاقی دوران کودکی در سراسر جهان در حال افزایش است و تاثیرات بی شماری بر سایر بافت‌های بدن از جمله تیروئید دارد. از این رو، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تمرین هوازی همراه با مکمل یاری سیر و استویا بر تغییرات هورمونی و هیستولوژیک بافت تیروئید رت های نر چاق تغذیه شده با رژیم غذایی پر چرب می‌پردازد. روش تحقیق: تعداد 35 سر رت نر نژاد ...
بیشتر
زمینه و هدف: چاقی دوران کودکی در سراسر جهان در حال افزایش است و تاثیرات بی شماری بر سایر بافت‌های بدن از جمله تیروئید دارد. از این رو، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تمرین هوازی همراه با مکمل یاری سیر و استویا بر تغییرات هورمونی و هیستولوژیک بافت تیروئید رت های نر چاق تغذیه شده با رژیم غذایی پر چرب می‌پردازد. روش تحقیق: تعداد 35 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در هفت گروه کنترل سالم، القاء چاقی، القاء چاقی + سیر، القاء چاقی + استویا، القاء چاقی + تمرین هوازی، القاء چاقی + سیر + تمرین هوازی، و القاء چاقی + استویا + تمرین هوازی تقسیم شدند. تمرینات هوازی شامل 40 دقیقه در روز، با سرعت متغیر بین هشت تا پانزده متر در دقیقه و پنج روز در هفته، در طول هشت هفته اجرا گردید. عصاره سیر و استویا با غلظت 250 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، نیز به آب مصرفی روزانه اضافه شد. بافت تیروئید جهت مطالعات ساختاری و پنج سی‌سی خون برای اندازه گیری سطح هورمون محرک تیروئید (TSH)، تری‌یدو‌تیرونین (T3) و تیروکسین (T4) پلاسما اخذ و به آزمایشگاه های مربوطه ارسال شدند. برای مقایسه گروه ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی داری 05/0>p استفاده گردید. یافته ها: 12 هفته رژیم پرچرب در رت ها، موجب عدم تغییر سطوح سرمی هورمون TSH و T3 نسبت به گروه کنترل سالم شد (05/0<p). از طرف دیگر، میزان T4 سرمی رتهای چاق نسبت به گروه کنترل سالم، به طور معنی دار افزایش یافت (05/0>p). از طرف دیگر، تحلیل بافتی نشان داد که چاقی موجب تغییرات ساختاری متوسط تا شدید بافت تیروئید می شود؛ اما مکمل یاری سیر، استویا و تمرین هوازی و ترکیب عصاره سیر - استویا - تمرین هوازی؛ موجب کاهش خفیف عوارض چاقی می گردند. نتیجهگیری: القاء رژیم پرچرب موجب تغییرات ساختاری قابل توجه در بخش فولیکولار، پارا-فولیکولار و کلوئید رت های نر ویستار می شود؛ اما ترکیب تمرین هوازی و مکمل یاری سیر و استویا، در بهبود این عوارض بصورت خفیف سودمند است.
نیلوفر رضائی؛ فرهاد رحمانی نیا؛ مریم دلفان؛ رضا قهرمانی
چکیده
زمینه و هدف: افزایش قند خون در شرایط دیابتی میتواند باعث آپوپتوزیس، از طریق مسیر میتوکندری و با افزایش بیان پروتئین مرگ سلولی شود. پروبیوتیک‌‌ها میکروارگانیسم‌‌های زنده‌‌ای هستند که مزایای سلامتی را به میزبان اعطا می‌‌کنند و دارای اثرات ضد دیابت و آنتی اکسیدان هستند. همچنین، برخی شواهد نشان میدهد که ورزش می تواند بر مسیرهای ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش قند خون در شرایط دیابتی میتواند باعث آپوپتوزیس، از طریق مسیر میتوکندری و با افزایش بیان پروتئین مرگ سلولی شود. پروبیوتیک‌‌ها میکروارگانیسم‌‌های زنده‌‌ای هستند که مزایای سلامتی را به میزبان اعطا می‌‌کنند و دارای اثرات ضد دیابت و آنتی اکسیدان هستند. همچنین، برخی شواهد نشان میدهد که ورزش می تواند بر مسیرهای سیگنالینگ آپوپتوزیس عضله اسکلتی تأثیر بگذارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل پروبیوتیک بر سطوح گلوکز خون و بیان ژن کاسپاز-3 در عضله نعلی رتهای دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. روش تحقیق: تعداد40 سر رت صحرایی نر نژاد ویستار (وزن: 270-250 گرم؛ سن: هشت هفته) بهطور تصادفی به پنج گروه کنترل سالم (N)، کنترل دیابتی (CD)، دیابتی + مکمل پروبیوتیک (SCD)، دیابتی + تمرین (TD) و دیابتی + تمرین + مکمل پروبیوتیک (STD) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن) انجام شد. برنامه تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 60 تا 65 درصد سرعت بیشینه، پنج روز در هفته و به مدت پنج هفته بود. هر رت دو گرم پروبیوتیک به صورت محلول در آب آشامیدنی دریافت کرد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رتها تشریح و عضله نعلی برای ارزیابی بیان ژن کاسپاز-3 (با روش Real Time PCR) و نمونه گیری خون برای ارزیابی گلوکز پلاسما (با روش گلوکز اکسیداز) جمع آوری انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنیداری p≤0/05 انجام شد. یافتهها: سطوح گلوکز خون در گروه دیابتی + تمرین + مکمل نسبت به سایر گروهها، کاهش معنیداری داشت (008/0=p) از طرف دیگر، بیان ژن کاسپاز-3 در گروه دیابتی + تمرین، و گروه دیابتی + تمرین + مکمل کاهش معنیداری پیدا کرد (01/0=p). نتیجهگیری: تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل پروبیوتیک، احتمالا با تنظیم و کاهش قند خون، از آپوپتوزیس عضله اسکلتی در شرایط دیابت جلوگیری می‌‌نماید.
میلاد عبداللهی؛ سید محمد مرندی
چکیده
زمینه و هدف: از آنجا که بسیاری از مسیرهای سلولی و مولکولی درگیر در دیابت ناشناخته هستند، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین هوازی بر ذخایر گلیکوژن کبدی در موشهای پیش دیابتی به اجرا درآمد روش تحقیق: تعداد 21 سر موش نر هموژن نژاد C57BL/6 بهطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول موش های تغذیه شده با رژیم غذایی استاندارد (تعداد 7 سر) ...
بیشتر
زمینه و هدف: از آنجا که بسیاری از مسیرهای سلولی و مولکولی درگیر در دیابت ناشناخته هستند، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین هوازی بر ذخایر گلیکوژن کبدی در موشهای پیش دیابتی به اجرا درآمد روش تحقیق: تعداد 21 سر موش نر هموژن نژاد C57BL/6 بهطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول موش های تغذیه شده با رژیم غذایی استاندارد (تعداد 7 سر) و گروه دوم موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب (تعداد 14). موش ها به مدت 12 هفته تغذیه شدند و سپس شرایط پیش دیابتی، با آزمون گلوکز ناشتا و آزمون تحمل گلوکز بررسی شد. پس از تائید شرایط پیش دیابتی، موشهای تغذیه‌شده با رژیم غذایی پرچرب به دو گروه شامل رژیم غذایی پرچرب- بی‌تحرک و رژیم غذایی پرچرب- تمرین هوازی تقسیم گردیدند. موشهای گروه تمرینی به مدت 10 هفته، پنج روز در هفته و به مدت 45 دقیقه در هر جلسه، بر روی نوار گردان تمرین کردند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موشها کشته شدند و نمونه خونی از قلب موش ها گرفته شد. بافت کبد جدا نیز گردید و برای اندازهگیری بیان ژن گلیکوژن سنتاز (که با روش RT-Real time PCR صورت گرفت) در نیتروژن مایع فریز شد. از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه در سطح p<0/05 جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها استفاده گردید. یافته ها: سطوح گلیکوژن سنتاز در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه پیش دیابتی بیشتر بود، بدین معنی که تمرین تأثیر معنی داری (001/0=p) بر بیان گلیکوژن سنتاز داشت همچنین سنجش گلیکوژن کبد نشان داد که میزان ذخایر گلیکوژن کبدی در گروه تمرین نسبت به گروه پیش دیابتی افزایش معنی داری (001/0=p) داشته است. نتیجه گیری: انجام تمرین هوازی می تواند منجر به بهبود شرایط از وضعیت پیش دیابتی به وضعیت سالم شود.
سید زانیار اطهری؛ میر علیرضا نورآذر؛ محمدرضا نصیرزاده
چکیده
زمینه و هدف: آواریکتومی (برداشت تخمدان) باعث القاء استرس اکسیداتیو در بدن میشود. دانه کتان به عنوان منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی همراه با فعالیت بدنی منظم، میتواند اثرات مخرب ناشی از استرس اکسیداتیو را مهار کند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر ترکیبی عصاره کتان و تمرین هوازی بر وضعیت اکسیداتیو بافت قلب در موشهای صحرایی آواریکتومی ...
بیشتر
زمینه و هدف: آواریکتومی (برداشت تخمدان) باعث القاء استرس اکسیداتیو در بدن میشود. دانه کتان به عنوان منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی همراه با فعالیت بدنی منظم، میتواند اثرات مخرب ناشی از استرس اکسیداتیو را مهار کند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر ترکیبی عصاره کتان و تمرین هوازی بر وضعیت اکسیداتیو بافت قلب در موشهای صحرایی آواریکتومی شده بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، از 36 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار، با میانگین وزن 25±250 گرم استفاده شد. موشها بهطور تصادفی به شش گروه مساوی (n=6) شامل گروه های کنترل، شم (شاهد جراحی)، آواریکتومی شده، آواریکتومی- عصاره بذر کتان، آواریکتومی- تمرین، و نهایتا آواریکتومی- تمرین- عصاره بذر کتان؛ تقسیم شدند. تمرینات هوازی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز بر روی نوارگردان به اجرا درآمد و گروه های تیمار با عصاره بذر کتان، روزانه به مقدار 400 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن عصاره بذر کتان به‌صورت گاواژ دریافت کردند. در پایان دوره مطالعه، نمونه بافت قلب از حیوانات مختلف اخذ گردید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)، غلظت مالون دی آلدهید (MDA)، به همراه فعالیت آنزیم های سوپر اکساید دیسمیوتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و پارااکسوناز-1 (PON1) اندازهگیری گردیدند. داده های جمع آوری شده با آزمون های آماری تحلیل واریانس یکطرفه و تعقیبی توکی در سطح 0/05>p مورد بررسی قرار گرفتند. یافتهها: فعالیت آنزیمهای SOD، GPX، PON1 و میزان TAC در موشهای گروه آواریکتومی بهطور معنیداری کمتر از موشهای گروه کنترل بود؛ در حالی که MDA به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (05/p<0). از طرف دیگر، فعالیت آنزیمهای SOD، GPX، PON1 و میزان TAC در موشهای صحرایی گروه آواریکتومی- تمرین - عصاره بهطور معنیداری در مقایسه با گروههای آواریکتومی، آواریکتومی- عصاره و آواریکتومی- تمرین افزایش پیدا کرد؛ در حالی که MDA به طور معنی داری کاهش یافت (05/p<0). نتیجهگیری: ترکیب عصاره بذر کتان و تمرین هوازی تاثیر بهتری در بهبود فعالیت سیستم آنتی‌اکسیدانی و کاهش شاخص اکسیداسیون بافت قلب در موش صحرایی آواریکتومی شده دارد.
بابک مصطفی فرخانی؛ هادی اصغری؛ هادی رضوی؛ محسن بهرادنسب؛ مهدی مقرنسی
چکیده
زمینه و هدف: نیاز به آمادگی جسمانی و حرکتی بالا به منظور موفقیت در فوتبال، مربیان و ورزشکاران را به سمت استفاده از تمرینات همزمان مقاومتی- هوازی سوق داده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرین موازی مقاومتی-هوازی بر توان، قدرت عضلانی و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان جوان فوتبالیست بود. روش تحقیق: تعداد 30 فوتبالیست 18 تا 20 ساله ...
بیشتر
زمینه و هدف: نیاز به آمادگی جسمانی و حرکتی بالا به منظور موفقیت در فوتبال، مربیان و ورزشکاران را به سمت استفاده از تمرینات همزمان مقاومتی- هوازی سوق داده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرین موازی مقاومتی-هوازی بر توان، قدرت عضلانی و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان جوان فوتبالیست بود. روش تحقیق: تعداد 30 فوتبالیست 18 تا 20 ساله (با میانگین قد 8±177 سانتی متر و وزن 4/3±70 کیلوگرم) به دو گروه تمرین همزمان مقاومتی- هوازی تناوبی (شدت بالا) و تمرین مقاومتی- هوازی تداومی (شدت متوسط) تقسیم شدند. هر دو گروه 3 جلسه در هفته و به مدت 4 هفته به تمرین پرداختند. قبل و بعد از 4 هفته تمرین حداکثر اکسیژن مصرفی شرکت‌‌کننده‌‌ها با آزمون یویو ریکاوری مرحله 1، قدرت اندامهای فوقانی و تحتانی با آزمون حداکثر قدرت عضلانی و همچنین توان عضلانی با آزمون پرش عمودی سارجنت اندازهگیری شد. به منظور بررسی تغییرات درونگروهی و بینگروهی به ترتیب از آزمونهای t وابسته و مستقل در سطح معنی داری 05/0>p استفاده گردید. یافتهها: تمرینات همزمان مقاومتی-هوازی منجر به بهبود توان و قدرت عضلانی در هر دو گروه شد (005/0=p)، اما فقط تمرین مقاومتی-هوازی تناوبی در بهبودی حداکثر اکسیژن مصرفی اثر داشت (03/0=p). نتیجهگیری: در مجموع نتایج نشان داد تمرینات مقاومتی- هوازی تناوبی در بهبود برخی از عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی مردان فوتبالیست موثرتر است.
آیلار ایمانی؛ معرفت سیاه کوهیان؛ پوران کریمی؛ مسعود اصغرپور ارشد؛ فرناز سیفی
چکیده
زمینه و هدف: آپوپتوزیس در بافت پس‌‌میتوزی همچون قلب که قابلیت تکثیر سلولی ندارد، مهلک است؛ چرا که از دست رفتن کاردیومیوسیت‌‌ها جایگزین شدنی نیست. این در حالی است که تمرین ورزشی میتواند در کاهش آپوپتوزیس مؤثر باشد. هدف مطالعه حاضر تاثیر 3 ماه تمرین هوازی منظم بر بعضی عوامل مسیر میتوکندریایی آپوپتوزیس در بافت قلبی موشهای نر ...
بیشتر
زمینه و هدف: آپوپتوزیس در بافت پس‌‌میتوزی همچون قلب که قابلیت تکثیر سلولی ندارد، مهلک است؛ چرا که از دست رفتن کاردیومیوسیت‌‌ها جایگزین شدنی نیست. این در حالی است که تمرین ورزشی میتواند در کاهش آپوپتوزیس مؤثر باشد. هدف مطالعه حاضر تاثیر 3 ماه تمرین هوازی منظم بر بعضی عوامل مسیر میتوکندریایی آپوپتوزیس در بافت قلبی موشهای نر ویستار بود. روش تحقیق: این تحقیق از نوع مطالعات کاربردی است که در قالب یک طرح تجربی با گروه کنترل به اجرا درآمد. تعداد 31 سر موش نر ویستار با میانگین وزنی 21/9± 80/173 گرم در سه گروه همگن کنترل سه ماهه (10 سر)، کنترل شش ماهه (10 سر) و تمرین هوازی (11 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت 3 ماه در تمرینات ورزشی با شدت 75 الی 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی شرکت کردند. پس از اجرای پروتکل تمرینی، مراحل جراحی و استخراج بافت قلبی انجام شد و بیان ژنهای Bax و Bcl-2 با استفاده از روش RT-PCR ارزیابی گردید. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنیداری 05/0>p استخراج گردید. یافتهها: بیان ژن Bcl-2 در گروه تمرین هوازی افزایش معنی‌‌دای در مقایسه با گروه کنترل شش‌‌ماهه پیدا کرد (001/0=p)؛ در حالی که بیان ژن Bax در گروه تمرین هوازی تغییر معنیداری در مقایسه با گروه کنترل شش‌‌ماهه نداشت (21/0=p). نتیجهگیری:تمرینات هوازی منظم می توانند در کنترل آپوپتوزیس میتوکندریایی بافت قلبی نقش داشته باشند.
محمد مهدی رفیعی؛ عباسعلی گائینی؛ محمد رضا کردی؛ رضا نوری
چکیده
زمینه وهدف: با توجه به نقش کلیدی آپوپتوزیس و عوامل دیگر در التهاب، رشد و متاستاز سلولهای توموری؛ هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر احتمالی تمرین هوازی بر میزان بیان این عوامل در سرطان پستان و اثر مثبت این تمرین بر کاهش وزن تومور پستان در موش ها است. روش تحقیق: تعداد 20 سر موش بالب C ماده 3 تا 5 هفته ای، با میانگین وزنی 1/0± 1/17 گرم به صورت تصادفی ...
بیشتر
زمینه وهدف: با توجه به نقش کلیدی آپوپتوزیس و عوامل دیگر در التهاب، رشد و متاستاز سلولهای توموری؛ هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر احتمالی تمرین هوازی بر میزان بیان این عوامل در سرطان پستان و اثر مثبت این تمرین بر کاهش وزن تومور پستان در موش ها است. روش تحقیق: تعداد 20 سر موش بالب C ماده 3 تا 5 هفته ای، با میانگین وزنی 1/0± 1/17 گرم به صورت تصادفی به دو گروه تجربی( تمرین هوازی) و کنترل تقسیم شدند. با تزریق زیر جلدی سلول های سرطانی MC4-L2، موش های هر دو گروه به سرطان مبتلا شدند و پس از آن، گروه تجربی به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته پروتکل تمرین هوازی مشتمل بر دویدن روی نوارگردان با شیب صفر درجه و با شدت 55 تا 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی را در طول زمان 14-20 دقیقه در هر جلسه اجرا کردند. تمرینات در هفته اول با سرعت 14 متر در دقیقه شروع و در نهایت در دو هفته آخر به سرعت 20 متر در دقیقه رسید. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، حجم تومور در گروه تمرین به طور معنی داری (001/0=p) کاهش پیدا کرد؛ در حالی که بیان ژن Apaf-1 (001/0=p) و کاسپاز 3 (001/0=p) پس از اجرای تمرینات هوازی، به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه گیری: با توجه به افزایش فعالیت Apaf-1 و کاسپاز 3 به دنبال تمرینات هوازی منظم، می توان گفت اجرای این تمرینات روند رشد تومور پستان در موشهای بالب C ماده را کنترل می نماید
مرضیه شادروان؛ صادق امانی شلمزاری؛ علی ساریخانی
چکیده
زمینه و هدف: گرلین نقش دوگانهای در توسعه سرطان پستان دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی بر سطوح سرمی و بافتی گرلین در موشهای حامل سرطان پستان بود. روشتحقیق: تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول سرطانی MC4-L2 به 16 سر موش بالب-C پیوند زده شد و در ادامه موش ها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (8 سر) و ...
بیشتر
زمینه و هدف: گرلین نقش دوگانهای در توسعه سرطان پستان دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی بر سطوح سرمی و بافتی گرلین در موشهای حامل سرطان پستان بود. روشتحقیق: تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول سرطانی MC4-L2 به 16 سر موش بالب-C پیوند زده شد و در ادامه موش ها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (8 سر) و تمرین (8 سر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته، 5 روز در هفته تمرینات هوازی فزآینده روی نوارگردان را اجرا کردند و گروه کنترل هیچگونه فعالیتی انجام ندادند. حجم تومور موشها به صورت هفتگی با کولیس دیجیتال اندازهگیری شد. در پایان موشها قربانی شده و سرم و بافت تومور آن ها برداشته شد و در دمای 70- درجه سانتی گراد نگهداری گردید. سنجش گرلین با استفاده از کیت الایزا با کد RAB0207صورت گرفت. از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای تحلیل و تفسیر یافته ها استفاده شد و سطح معنی داری 0/05 >p در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج آزمون t مستقل، مقدار گرلین درون تومور (0/02=p) و سرم (0/002 =p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به ترتیب پایین تر و بالاتر بود. به علاوه، نسبت وزن قلب به وزن موش ها (0/001=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار بالاتر بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نیز برای حجم تومور و غذای مصرفی حاکی از اختلاف معنی دار بین دو گروه بود (0/001 =p). نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده، تمرینات هوازی در موشهای حامل تومور، از طریق تعدیل سطوح گرلین در بافت تومور و سرم، اثرات مفیدی در کاهش حجم تومور، حفظ مصرف غذا و کنترل وزن دارد.
هادی عبدی؛ نبی شمسایی؛ محمد جعفری
چکیده
زمینه و هدف: انفارکتوس میوکارد یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در سرتاسر جهان است که به وسیلهی نکروز ایسکمیک ایجاد می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش تمرین هوازی در بیان پروتئین SDF-1/CXCR4 و آپوپتوز سلولهای قلبی به دنبال انفارکتوس تجربی میوکارد در موشهای صحرایی نر بود. روش تحقیق: 26 سر موش صحرایی نر (وزن 5 ± 235 گرم) به 4 گروه سالم (شم)، ...
بیشتر
زمینه و هدف: انفارکتوس میوکارد یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در سرتاسر جهان است که به وسیلهی نکروز ایسکمیک ایجاد می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش تمرین هوازی در بیان پروتئین SDF-1/CXCR4 و آپوپتوز سلولهای قلبی به دنبال انفارکتوس تجربی میوکارد در موشهای صحرایی نر بود. روش تحقیق: 26 سر موش صحرایی نر (وزن 5 ± 235 گرم) به 4 گروه سالم (شم)، کنترل، تمرین هوازی و پایه تقسیم شدند. جهت القاء انفارکتوس میوکارد از تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین (mg/kg 150) در دو روز متوالی بلافاصله 24 ساعت استفاده شد. گروه تمرین هوازی، 48 ساعت پس از القاء انفارکتوس میوکارد برنامه تمرینی را شروع کردند. برنامه تمرین شامل 4 هفته، 5 جلسه در هفته دویدن بر روی نوارگردان با سرعت 16-10 متر در دقیقه و مدت 50-10 دقیقه با شیب 5 درجه بود. جهت بررسی بیان پروتئین و آپوپتوز به ترتیب از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی (IHC) و رنگآمیزی تانل استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در سطح 05/0>p تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین باعث القاء آپوپتوز و افزایش بیان پروتئین عامل مشتق از سلول استرومال آلفا و گیرنده آن در بافت قلب موش های انفارکتوسی گردید. همچنین، نتایج نشان داد که بین گروه تمرین هوازی و گروه کنترل تفاوت معنی داری (001/0p<) از نظر تعداد سلولهای آپوپتوزی وجود داشت، اما از نظر میزان تظاهر پروتئین SDF-1/CXCR4 بین دو گروه فوق تفاوت آماری معنی داری مشاهده نگردید(05/0<p). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که انجام تمرین هوازی بعد از انفارکتوس میوکارد می تواند باعث کاهش مرگ آپوپتوزی سلول های قلبی گردد، اما تأثیر معنی داری بر تظاهر پروتئین مسیرهای سیگنالینگ مؤثر در رگزایی مانند SDF-1/CXCR4 ندارد.
سمانه ناظمیان؛ روح الله حق شناس؛ محسن ابراهیمی
چکیده
زمینه و هدف: چاقی و نداشتن فعالیت بدنی از جمله عوامل ابتلا به بیماری قلبی- عروقی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی بر اندوتلین-1 و پپتید ناتریورتیک دهلیزی زنان چاق بود. روش تحقیق: به همین منظور 19 نفر از زنان چاق شهر آمل با میانگین سن (3/3±94/27 سال)، وزن (12/5±4/85 کیلوگرم)، قد (91/4±163 سانتیمتر)، BMI (82/2±28/32 کیلوگرم ...
بیشتر
زمینه و هدف: چاقی و نداشتن فعالیت بدنی از جمله عوامل ابتلا به بیماری قلبی- عروقی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین هوازی بر اندوتلین-1 و پپتید ناتریورتیک دهلیزی زنان چاق بود. روش تحقیق: به همین منظور 19 نفر از زنان چاق شهر آمل با میانگین سن (3/3±94/27 سال)، وزن (12/5±4/85 کیلوگرم)، قد (91/4±163 سانتیمتر)، BMI (82/2±28/32 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت در دسترس انتخاب و پس از همسان سازی، در دو گروه تمرین (9=n) و گروه کنترل (10=n) قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه تجربی یک برنامه تمرین هوازی، سه جلسه در هفته، به مدت 4 هفته بود، که شامل 10 الی 15 دقیقه گرم کردن، 15 دقیقه تمرین بر روی چرخ کارسنج و 45 دقیقه حرکات هماهنگ هوازی، با شدت 60 الی 72 درصد حداکثر ضربان قلب بود. نمونه گیری خون آزمودنیها، قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بعد از 12 ساعت ناشتایی گرفته شد. برای اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی از روش الایزا و برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از آزمون تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس استفاده گردید. در تمام آزمون ها سطح معنی داری 0/05>p در نظر گرفته شد. یافته ها: چهار هفته تمرین هوازی باعث کاهش عملکرد سیستم فعال کننده اندوتلین-1 در زنان چاق شد (0/007=p)، اما تغییرات ANP از لحاظ آماری معنی دار نبود (0/14=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، اجرای منظم تمرینات هوازی منجر به بهبود سیستم اندوتلیال عروق و متابولیسم بدن در زنان چاق می شود.
عظیمه محیر گیگلو؛ بابک نخستین روحی؛ لطفعلی بلبلی
چکیده
زمینه و هدف: نشانگرهای قلبی شاخصهایی هستند که در تشخیص آسیب بافت قلب و انفارکتوس حاد میوکارد استفاده میشوند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تاثیر یک وهله تمرین هوازی با دو شدت متفاوت بر تغییرات شاخصهای آسیب میوکارد شامل تروپونینI (CTnI) و کراتین کیناز MB (CK-MB) در مردان میانسال غیرورزشکار بود. روش تحقیق: شانزده ...
بیشتر
زمینه و هدف: نشانگرهای قلبی شاخصهایی هستند که در تشخیص آسیب بافت قلب و انفارکتوس حاد میوکارد استفاده میشوند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تاثیر یک وهله تمرین هوازی با دو شدت متفاوت بر تغییرات شاخصهای آسیب میوکارد شامل تروپونینI (CTnI) و کراتین کیناز MB (CK-MB) در مردان میانسال غیرورزشکار بود. روش تحقیق: شانزده مرد میانسال غیرورزشکار و سالم (با میانگین سنی 71/6±20/41 سال، قد 77/5±96/176 سانتیمتر و وزن 17/8±07/74 کیلوگرم) به‌صورت تصادفی انتخاب و به روش همگذر با فاصله 14 روز در مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها ابتدا به طور تصادفی در یکی از دو گروه تجربی (هر کدام 8 نفر) تمرین با شدت متوسط (MI) تمرین با شدت بالا (HI) قرار گرفتند. گروه MI با شدت 60% حداکثر اکسیژن مصرفی و گروه HI با شدت 75% حداکثر اکسیژن مصرفی به مدت 30 دقیقه بر روی نوارگردان دویدند. نمونههای خونی قبل، بلافاصله و 4 ساعت بعد از فعالیت گرفته شد. از آزمونهای آماری آنالیز واریانس با اندازهگیری های مکرر و t مستقل جهت تحلیل آماری دادهها استفاده شد. سطح معنیداری برابر 05/0>p بود. یافته ها: افزایش معنیداری در میزان CK-MB بلافاصله و 4 ساعت بعد از تمرین نسبت به حالت پایه در هر دو گروه MI (001/0p<) و HI (001/0p<) مشاهده شد، درحالی که افزایش میزان cTnI فقط 4ساعت بعد از تمرین در هر دو گروه نسبت به حالت پایه و بلافاصله بعد معنیدار بود (001/0>p). به علاوه، میزان افزایش CK-MB (003/0p=) و CTnI (001/0p=) در گروه HI نسبت به گروه MI، 4 ساعت بعد از تمرین به طور معنیداربیشتر بود. نتیجه گیری: بنابر نتایج تحقیق هر دو شدت متوسط و بالا باعث افزایش نشانگرهای آسیب قلبی می شوند، ولی به نظر می رسد تمرین با شدت بالا آسیب بیشتری به بافت میوکارد قلبی می زند.
عباس پورحیدری؛ فرهاد رحمانی نیا
چکیده
زمینه و هدف: با وجود اهمیت آمادگی جسمانی مطلوب برای افراد نظامی و انتظامی، نشان داده شده است که چاقی و افزایش وزن در نیروهای نظامی و انتظامی رو به گسترش است. هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی آثار تمرین هوازی و بی تمرینی بر شاخص مقاومت به انسولین، نیمرخ لیپیدی و ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن نیروی انتظامی بود. روش تحقیق: تعداد 40 نفر از مردان ...
بیشتر
زمینه و هدف: با وجود اهمیت آمادگی جسمانی مطلوب برای افراد نظامی و انتظامی، نشان داده شده است که چاقی و افزایش وزن در نیروهای نظامی و انتظامی رو به گسترش است. هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی آثار تمرین هوازی و بی تمرینی بر شاخص مقاومت به انسولین، نیمرخ لیپیدی و ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن نیروی انتظامی بود. روش تحقیق: تعداد 40 نفر از مردان نیروی انتظامی دارای اضافه وزن با میانگین سنی6/3±29/8 سال، قد 6±175/5 سانتی متر، وزن 6/2±87/42 کیلوگرم و شاخص توده بدن 4/4±28/55؛ به صورت هدفمند در تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه 20 نفری شامل گروه تمرینات هوازی و یک گروه شاهد تقسیم گردیدند. برنامه تمرینی هوازی مشتمل بر دویدن مداوم با روند ثابت به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته، با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب، به مدت 20 دقیقه در هر جلسه و افزایش یک دقیقه ای به زمان تمرین در هر جلسه؛ اجرا شد. پس از انجام پروتکل تمرینات هوازی توسط گروه تجربی و آزمون گیری برای بار دوم، آزمودنی ها به مدت 6 هفته در شرایط بی تمرینی قرار گرفتند. بعد از 6 هفته بی تمرینی، تمامی آزمون ها تکرار شدند. برای مطالعه اثر درون گروهی و بین گروهی، از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0/05≥p استفاده شد. یافته ها: اجرای 8 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معنی دار مقاومت به انسولین (0/003=p)، درصد چربی (0/001=p)، شاخص توده بدن (0/004=p)، و بهبودی نیمرخ لیپیدی (0/05>p) شد؛ اما پس از 6 هفته بی تمرینی، تمامی سازگاری های ایجاد شده حالت اولیه قبل از تمرین برگشت. نتیجه گیری: تمرین هوازی مداوم و منظم می تواند در بهبود عوامل خطرزای قلبی – عروقی در نیروهای انتظامی موثر باشد، در حالی که با بی تمرینی، این آثار مثبت از بین می رود.
سمانه ابراهیم پور؛ خدیجه ایران دوست
چکیده
چکیده زمینه و هدف: گرلین هورمونی است که در تنظیم انرژی و چاقی نقش دارد و اتخاذ تدابیری برای تنظیم آن، از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مصرف مکمل امگا 3 و تمرین هوازی بر میزان گرلین پلاسمایی و میزان اشتها در زنان چاق میباشد. روش تحقیق: از بین زنان سالم چاق (BMI≥30) شهر لاهیجان، تعداد 60 نفر داوطلب از مراجعه کنندگان ...
بیشتر
چکیده زمینه و هدف: گرلین هورمونی است که در تنظیم انرژی و چاقی نقش دارد و اتخاذ تدابیری برای تنظیم آن، از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مصرف مکمل امگا 3 و تمرین هوازی بر میزان گرلین پلاسمایی و میزان اشتها در زنان چاق میباشد. روش تحقیق: از بین زنان سالم چاق (BMI≥30) شهر لاهیجان، تعداد 60 نفر داوطلب از مراجعه کنندگان به باشگاه های ورزشی سطح شهر در محدوده سنی 35 تا 45 سال، انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در چهار گروه تمرین، تمرین+ مکمل، مکمل و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه های تمرین + مکمل و تمرین، 12 هفته برنامه تمرینی هوازی را اجرا نمودند. همچنین گروه های تمرین+ مکمل و مکمل، روزانه 2 عدد کپسول یک گرمی امگا 3 استفاده نمودند. برنامه تمرینات هوازی شامل 12 هفته و هر هفته 4 جلسه بود که با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به اجرا درآمد. ویژگی های آنتروپومتریک و سطوح گرلین پلاسمایی و میزان اشتها، 48 ساعت قبل از برنامه تمرینی و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی در مرحله لوتئالی آزمودنی ها اندازه گیری شدند. از آزمونهای آماری t وابسته، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل دادهها در سطح معنیداری 0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که میزان گرلین و اشتها در گروه های تمرین و مکمل+ تمرین، افزایش معنی داری پیدا کرد (0/0001=p)؛ در حالیکه در گروه مکمل و کنترل تغییرات معنی داری مشاهده نشد (0/05<p). نتیجه گیری: به نظر میرسد که مکمل یاری امگا 3 به تنهایی بر میزان گرلین و اشتها تاثیر معنی داریندارد و تغییرات مشاهده شده بیشتر بر اثر تمرینات هوازی ایجاد شده است؛ این به معنای توجه به انجام فعالیتهای ورزشی هوازی برای تغییر و تعدیل اشتها و گرلین پلاسما در زنان چاق می باشد.
جواد وکیلی؛ لیلا حسین پور
چکیده
زمینهوهدف: در افراد چاق عوامل خطرزای قلبی – عروقی در حد بحرانی هستند، اما با تدابیر تغذیه ای و تمرینی مناسب، می توان از پیشرفت خطر و احتمال بیماری جلوگیری کرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی و مصرف چای سبز بر برخی عوامل خطرزای قلبی- عروقی زنان چاق بود. روشتحقیق:بدین منظور 46 زن چاق میان سال سالم به صورت داوطلبانه در تحقیق ...
بیشتر
زمینهوهدف: در افراد چاق عوامل خطرزای قلبی – عروقی در حد بحرانی هستند، اما با تدابیر تغذیه ای و تمرینی مناسب، می توان از پیشرفت خطر و احتمال بیماری جلوگیری کرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی و مصرف چای سبز بر برخی عوامل خطرزای قلبی- عروقی زنان چاق بود. روشتحقیق:بدین منظور 46 زن چاق میان سال سالم به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کرده و به طور تصادفی در 4 گروه تمرین هوازی (n=13) گروه مصرف چای سبز (n=11)، تمرین هوازی+ مصرف چای سبز (n=12) و گروه کنترل (n=10)؛ قرار گرفتند.گروه تمرین هوازی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره، تمرین هوازی را اجرا کردند.گروه مصرف چای سبز در همین مدت زمان، روزانه سه وعده و در هر وعده 5/2 گرم مکمل چای سبز نوشیدند. گروه تمرین هوازی+ مصرف چای سبز همزمان با مصرف چای سبز، تمرین هوازی را اجرا کردند. بر روی گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت.48 ساعت قبل و بعد از برنامه تمرینی در شرایط ناشتا، نمونه های خونی گرفته شد و سپس با روش های استاندارد، مقادیر لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL)، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)، تری گلیسیرید(TG) و پروتئین واکنش گر C با حساسیت بالا (hs-CRP) اندزه گیری شدند. برای بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنف و برای بررسی تغییرات مقادیر متغیرهای وابسته از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه(ANOVA) و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری 0/05>pاستفاده شد. یافتهها: بین تغییرات hs-CRP در چهار گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (0/0001=p)، به گونه ای که مقدار آن در گروه تمرین+ چای سبز نسبت به سه گروه چای سبز(0/001=p)، تمرین هوازی (0/03=p) و گروه کنترل (0/0001=p) به طور معنی دار پایین تر بود. همچنین بین تغییرات LDL-C نیز در چهار گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (0/009=p)، طوری که در گروه تمری+ چای سبز (0/01=p)و تمرین هوازی (0/03=p) نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار پایین تر بود. با این وجود، HDL-C فقط در گروه چای سبز نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری (0/007=p) داشت، به عاوه، تغییرات TG در چهار گروه تفاوت معنی داری نداشت (0/20=p)، اما در درصد چربی زیر پوستی در هر سه گروه تجربی به طور معنی دار (0/0001=p)کاهش یافت. نتیجهگیری: در صورتی که تمرین هوازی با مصرف چای سبز همراه شود، به دلیل اثر آنتی اکسیدانی و ضد التهابی این مکمل، بهبود بیشتری در عوامل خطر زای قلبی – عروقی زنان چاق ایجاد خواهد شد.
