سحر قاسمی پور؛ سید محمد مرندی؛ کامران قائدی؛ فاطمه کاظمی نسب؛ سمانه شیرخانی؛ میلاد عبداللهی
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات زیادی به نقش ورزش درکنترل و بهبود عوارض دیابت اشاره کرده اند؛ در حالی که قهوه سبز هم با دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی، می تواند در کاهش التهاب و مقاومت به انسولین موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی و قهوه سبز بر شاخص های فشار اکسیداتیو و نیتریک اکساید در بافت عضله اسکلتی موشهای نر C57BL/6 بود. روش ...
بیشتر
زمینه و هدف: مطالعات زیادی به نقش ورزش درکنترل و بهبود عوارض دیابت اشاره کرده اند؛ در حالی که قهوه سبز هم با دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی، می تواند در کاهش التهاب و مقاومت به انسولین موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی و قهوه سبز بر شاخص های فشار اکسیداتیو و نیتریک اکساید در بافت عضله اسکلتی موشهای نر C57BL/6 بود. روش تحقیق: تعداد 35 سر موش C57BL/6 به صورت تصادفی در دو گروه رژیم پرچرب برای القای پیش دیابت و رژیم طبیعی قرار گرفتند. القای پیش دیابت پس از 12 هفته تغذیه با رژیم پرچرب صورت گرفت و پس از آن، نمونه های این گروه به گروههای کنترل، قهوهسبز، تمرین استقامتی، تمرین استقامتی + قهوهسبز (هر گروه 7 سر موش) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به صورت فزآینده (سرعت 15 تا 23 متر/دقیقه) طی 10 هفته، سه جلسه در هفته، و هر جلسه به مدت 45 دقیقه بر روی نوار گردان انجام شد. قهوه سبز به میزان 220 میلی گرم برکیلوگرم وزن موش، سه مرتبه در هفته از طریق گاواژ به موش ها خورانده شد. 24 ساعت پس از آخرین مداخله، بافت برداری از عضله اسکلتی چهارسر رانی انجام شد و پس از وزنکشی، شاخص های فشار اکسیداتیو و نیتریک اکساید با روش الایزا اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی دانت در سطح 05/0> p استفاده شد. یافتهها: تمرین استقامتی موجب کاهش گلوتاتیون (01/0>p) و مصرف قهوه سبز و تمرین استقامتی + قهوه سبز (به ترتیب با 004/0 > pو 01/0>p ) ؛ موجب افزایش این پروتئین گردید. به علاوه، تمرین ورزشی (03/0>p) موجب کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام شد؛ اما مصرف قهوه (004/0> p) و ترکیب تمرین و قهوه سبز (01/0> p) موجب افزایش این شاخص گردید. نتیجهگیری: تمرین استقامتی و مکمل قهوه سبز می تواند یک راهکار درمانی موثر در بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی و پیشگیری یا کاهش عوارض ناشی از بیماری دیابت باشد.
مونا مهاجر؛ رو ح اله حق شناس
چکیده
زمینه و هدف: امروزه پروتئین جدیدی به نام آسپروسین کشف شده است که در تنظیم قند خون نقش دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی فزآینده بر بیان ژن آسپروسین و مالون دی آلدئید (MDA) بافت قلب رتهای نر مبتلا به دیابت بود. روش تحقیق: تعداد 32 سر رت نر بالغ نژاد ویستار بهصورت تصادفی به چهار گروه (هر گروه هشت سر موش) کنترل، تمرین، ...
بیشتر
زمینه و هدف: امروزه پروتئین جدیدی به نام آسپروسین کشف شده است که در تنظیم قند خون نقش دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی فزآینده بر بیان ژن آسپروسین و مالون دی آلدئید (MDA) بافت قلب رتهای نر مبتلا به دیابت بود. روش تحقیق: تعداد 32 سر رت نر بالغ نژاد ویستار بهصورت تصادفی به چهار گروه (هر گروه هشت سر موش) کنترل، تمرین، دیابت، و تمرین + دیابت تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن رتها با تزریق استروپتوزوسین، پروتکل تمرین هوازی فزآینده به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته اجرا شد و پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرین، نمونه‌برداری بافت قلب و سرم از رتها صورت گرفت. برای سنجش بیان پروتئین آسپروسین و برای اندازهگیری MDA از روش الایزا و برای سنجش بیان ژن آسپروسین از روش RT-PCR استفاده شد. از آزمونهای آماری کروسکال والیس، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی جهت تجزیه‌وتحلیل دادهها در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافتهها: بیان ژن آسپروسین بافت قلب (001/0>p) و سطوح MDA سرم (001/0>p) پس از ابتلا به دیابت به طور معنی داری افزایش یافت، اما تمرین هوازی فزآینده اثر معنی داری بر آن ها نداشت (05/0<p). نتیجهگیری: از آنجا که بیان ژن آسپروسین به‌تازگی در بافت قلب تشخیص داده شده است به نظر مطالعات بیشتری برای شناخت عملکرد آن در بافت قلب مورد نیاز است.
حسین کاوسی؛ صادق چراغ بیرجندی؛ نجمه رضائیان؛ علی یعقوبی
چکیده
هدف: چاقی و اضافه وزن یک اختلال متابولیکی است که سطوح بافت چربی در این اختلال تاثیرگذار است. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرینات استقامتی تداومی، مقاومتی و تناوبی شدید بر بیان ژن SLIT-2 و UCP-1 رتهای نر ویستارچاق بود.روش‌شناسی: برای این منظور، تعداد 36 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار چاق با سن هشت هفته و وزن 40±325 گرم، به صورت تصادفی ...
بیشتر
هدف: چاقی و اضافه وزن یک اختلال متابولیکی است که سطوح بافت چربی در این اختلال تاثیرگذار است. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرینات استقامتی تداومی، مقاومتی و تناوبی شدید بر بیان ژن SLIT-2 و UCP-1 رتهای نر ویستارچاق بود.روش‌شناسی: برای این منظور، تعداد 36 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار چاق با سن هشت هفته و وزن 40±325 گرم، به صورت تصادفی به چهار گروه؛ استقامتی تداومی (10سر)، مقاومتی (8 سر)، تناوبی شدید (10سر) و کنترل (8 سر) تقسیم شدند. موشهای گروههای تجربی به مدت هشت هفته، هفته‌ای پنج جلسه تمرینات استقامتی تداومی با شدت70 تا80 درصد سرعت بیشینه، مقاومتی با شدت 50 تا 120 درصد وزن بدن و تناوبی شدید با شدت 85 تا 90 درصد حداکثر سرعت را انجام دادند و هر هفته 5 درصد به شدت تمرینات اضافه می‌شد. برای اندازهگیری بیان ژن SLIT-2 و UCP-1 ازروش Real Time-PCR استفاده شد. از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین اختلاف بین‌گروها در سطح معنیداری05/0≥P استفاده شد.یافتهها: نتایج پژوهش حاضرنشان داد هر سه مدل تمرینی استقامتی تداومی، مقاومتی و تناوبی شدید سبب افزایش معنادار بیان ژن SLIT-2 (001/0 =P) و UCP-1 (001/0 =P) نسبت به گروه کنترل شد، اما تفاوتی بین گروههای تجربی مشاهده نشد(999/0=P).بحث: بنابر نتایج این پژوهش، پیشنهاد میشود از تمرینات استقامتی تداومی ، مقاومتی و تناوبی شدید با افزایش بیان ژن SLIT-2 و UCP-1 که فاکتورهای تاثیرگذار بر لیپولیز می‌باشند و در افزایش لیپولیز تاثیردارند، در جهت کاهش وزن استفاده شود.
حمید رضا سلیمی؛ امیر حسین حقیقی؛ شیما آب آب زاده؛ حمید معرفتی
چکیده
زمینه و هدف: سوء مصرف مت‌آمفتامین موجب انفارکتوس میوکارد، سکته‌ی مغزی و کاردیومیوپاتی شده که مستقیماً با اختلال عملکرد عروقی مرتبط بوده که بعضاً موجب مرگ مصرف‌کنندگان میشود. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین ترکیبی بر بیان شاخصهای Bax و VEGF در قلب رتهای نر متعاقب مصرف مزمن مت‌آمفتامین بود. روش تحقیق : تعداد 30 رت با وزن 210-200 گرم به ...
بیشتر
زمینه و هدف: سوء مصرف مت‌آمفتامین موجب انفارکتوس میوکارد، سکته‌ی مغزی و کاردیومیوپاتی شده که مستقیماً با اختلال عملکرد عروقی مرتبط بوده که بعضاً موجب مرگ مصرف‌کنندگان میشود. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین ترکیبی بر بیان شاخصهای Bax و VEGF در قلب رتهای نر متعاقب مصرف مزمن مت‌آمفتامین بود. روش تحقیق : تعداد 30 رت با وزن 210-200 گرم به طور تصادفی در سه گروه شامل کنترل، شم (معتاد) و معتاد+تمرین ترکیبی تقسیم شدند. جهت ایجاد وابستگی، مت‌آمفتامین به گروههای شم و ترکیبی و به شکل درون صفاقی تزریق شد. تمرین ترکیبی شامل 6 هفته دویدن بر‌روی نوارگردان (3 روز) و تمرین مقاومتی (3 روز) با شدت متوسط بود. پس از این دوره رتها طبق موازین اخلاقی مربوط به حیوانات آزمایشگاهی تشریح و قلبشان خارج شد. 4 قلب از هر گروه به بررسی ایمونوهیستوشیمی و 6 قلب به بررسی بیان ژن اختصاص داده شد. برای بررسی Bax از تکنیک ایمونوهیستوشیمی و برای بررسیVEGF از روش PCR-RT استفاده شد. داده‌های تحقیق با تحلیل واریانس یک‌طرفه، آزمون تعقیبی بونفرونی و با نرم افزار SPSS نسخه‌ی 26 تجزیه و تحلیل شدند و سطح معنیداری 01/0>P در نظر گرفته شد. یافتهها: در گروه شم، در مقایسه با گروه کنترل بیان Bax به میزان قابل توجهی افزایش و بیان VEGF به طور معنیداری کاهش یافت. در گروه تمرین ترکیبی بیان Bax نسبت به گروه شم کاهش قابل توجهی داشت و بیان VEGF نسبت به دو گروه شم و کنترل افزایش معنیداری داشت. نتیجهگیری: افزایش بیان Bax و کاهش بیان VEGF نشان‌دهنده‌ی افزایش آپوپتوز است که سوء مصرف مت‌آمفتامین موجب افزایش این فرآیند شد، اما تمرین ترکیبی موجب مهار آپوپتوز از طریق تنظیم کاهشی Bax و تنظیم افزایشیVEGF شد.
علی مصطفی لو؛ سید علیرضا حسینی کاخک؛ امیرحسین حقیقی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین‌های مقاومتی با شیوه‌های نوین مانند محدودیت جریان خون که با شدت‌های پایین‌تری انجام می‌شوند در مقایسه با تمرین‌های مقاومتی سنتی میتواند اثرات مطلوب‌تری بر قدرت و اندازه عضله داشته باشد. از این رو، هدف از مطالعه حاضر بررسی سازگاری هورمون‌های تستوسترون و رشد در پاسخ به هشت هفته تمرین‌های مقاومتی برونگرا با ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین‌های مقاومتی با شیوه‌های نوین مانند محدودیت جریان خون که با شدت‌های پایین‌تری انجام می‌شوند در مقایسه با تمرین‌های مقاومتی سنتی میتواند اثرات مطلوب‌تری بر قدرت و اندازه عضله داشته باشد. از این رو، هدف از مطالعه حاضر بررسی سازگاری هورمون‌های تستوسترون و رشد در پاسخ به هشت هفته تمرین‌های مقاومتی برونگرا با و بدون محدودیت جریان خون بود. روش‌شناسی: در این مطالعه 40 فوتبالیست در یک طرح تحقیق نیمه تجربی شرکت کردند. آزمودنیها به طور تصادفی به چهار گروه تمرین مقاومتی برونگرا با محدودیت جریان خون (10=n)، تمرین مقاومتی برونگرا بدون محدودیت جریان خون (10=n)، تمرین مقاومتی سنتی (10=n) و کنترل (10=n) تقسیم شدند. جهت ارزیابی قدرت عضلات بالاتنه و قدرت عضلات پا به ترتیب از آزمونهای پرس سینه و پرس پا استفاده شد و همچنین قبل و پس از یک دوره تمرین هشت هفته‌ای نمونه‌گیری‌های خونی با هدف تعیین غلظت هورمون‌های رشد و تستوسترون گرفته شد. از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی به منظور مقایسه بین گروهها استفاده گردید (05/0≥P).یافتهها: نتایج مطالعه نشان داد که هیچ کدام از برنامه های تمرینی تاثیر معناداری بر سطوح سرمی هورمون تستوسترون (27/0 =p) و هورمون رشد (88/0 =p) ندارد (05/0<P).نتیجهگیری: به طور کلی می‌توان بیان کرد، بین سه روش تمرینی در بهبود اثرات ناشی از تمرین مقاومتی اختلاف معنی داری مشاهده نشد، لذا احتمالاً هشت هفته تمرین برونگرا با و بدون محدودیت جریان خون و تمرین سنتی علی‌رغم عدم تاثیر بر سازگاری هورمونی‌های رشد و تستوسترون باعث تغییرات مطلوبی در فاکتور قدرت فوتبالیست‌های مرد شد.
وحید طالبی؛ کریم آزالی علمداری
چکیده
زمینه و هدف: الیگودندروگلیا در مغز به شدت به فعالیت ورزشی پاسخ میدهد. از این رو، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات اختیاری ساده و پیچیده بر تغییرات NG2 و افسردگی در رت های مبتلا به بیماری آلزایمر بود. روش تحقیق: بدین منظور 60 سر موش ویستار نر (4-6 هفته‌ای) به طور تصادفی در شش گروه (کنترل-سالم، کنترل-آلزایمر، تمرین ساده-سالم، تمرین پیچیده-سالم، ...
بیشتر
زمینه و هدف: الیگودندروگلیا در مغز به شدت به فعالیت ورزشی پاسخ میدهد. از این رو، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات اختیاری ساده و پیچیده بر تغییرات NG2 و افسردگی در رت های مبتلا به بیماری آلزایمر بود. روش تحقیق: بدین منظور 60 سر موش ویستار نر (4-6 هفته‌ای) به طور تصادفی در شش گروه (کنترل-سالم، کنترل-آلزایمر، تمرین ساده-سالم، تمرین پیچیده-سالم، تمرین ساده-آلزایمر، تمرین پیچیده-آلزایمر) تقسیم شدند. پس از القای آلزایمر از طریق تزریق استرپتوزوتوسین به بطن مغز، حیوانات به مدت دوازده هفته فعالیت اختیاری ساده و پیچیده را با استفاده از چرخ دوّار تجربه کردند. افسردگی با آزمون محرومیت غذایی بررسی شد و پس از کشتار، بررسی سطوح NG2 هیپوکمپ و قشرحرکتی به روش الایزا اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مقایسه شدند. یافتهها: تمرین چرخ دوار پیچیده در مقابل تمرین چرخ دوار ساده، سطوح NG2 هیپوکامپ، NG2 قشر حرکتی را افزایش و میزان افسردگی را کاهش داد (05/0>p). نتیجهگیری: به نظر میرسد اجرای تمریناتی که با چالش ذهنی همراه باشند، از اثر بخشی بالاتری در رابطه با افسردگی و سطوح NG2 برخوردار باشند.
محمدرضا بندلی؛ امیرحسین حقیقی؛ رویا عسکری
چکیده
زمینه و هدف: پویایی میتوکندری تحت تاثیر تقسیم و ادغام میباشد و تمرین ورزشی ممکن است بر آن موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط بر بیان ژن برخی شاخصهای درگیر در تقسیم و ادغام میتوکندری ها در عضله نعلی موشهای صحرائی میباشد. روش تحقیق: برای این منظور، 12 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: پویایی میتوکندری تحت تاثیر تقسیم و ادغام میباشد و تمرین ورزشی ممکن است بر آن موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط بر بیان ژن برخی شاخصهای درگیر در تقسیم و ادغام میتوکندری ها در عضله نعلی موشهای صحرائی میباشد. روش تحقیق: برای این منظور، 12 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه مساوی (هر گروه شش موش) کنترل و تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIT) تقسیم شدند. ابتدا آزمون وامانده‌ساز و میانگین سرعت بیشینه موشها برای طراحی برنامه تمرینی، محاسبه شد. برنامه تمرینی شامل مراحل دویدن بر روی نوارگردان با شدت 60 تا 65 درصد سرعت بیشینه (شش تناوب چهار دقیقهای) و استراحت فعال با شدت 30 درصد سرعت بیشینه (شش تناوب دو دقیقهای) بود که به مدت 8 هفته و با تکرار 5 جلسه در هفته، با رعایت اصل اضافه بار اچرا گردید. برای ارزیابی تغییرات بیان ژن شاخصهای PGC-1α ،Opa1،Fis1، Drp1،Mfn1 & 2 بافت عضله نعلی موشهای صحرائی استخراج و بیان ژنها با استفاده از روش PCR اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از روش آماری t مستقل در سطح معنی داری 05/0≥p تحلیل شدند. یافتهها: در گروه MIT، بیان ژنهایDrp1 و Fis1 طور معنی دار کاهش؛ و بیان ژنهای PGC-1α، Mfn1 و Mfn2 افزایش یافت؛ در حالی که تغییر معنی داری در بیان ژن opa1 ایجاد نشد. نتیجهگیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان عنوان کرد احتمالا" سازگاری تمرینات ورزشی تناوبی اثر محافظتی بر پویایی کیفیت میتوکندریایی دارد، اما از بروز تقسیم میتوکندریایی، به طور کامل جلوگیری نمی کند.
بدرخان رشوان اسماعیل؛ الهه پیرعلائی؛ سعید نیکو‌خصلت؛ علیرضا رشیدپور؛ غلامرضا حمیدیان
چکیده
زمینه و هدف: تحقیقات قبلی اثرات مخرب p53 و miR-34a در دیابت نوع دو را نشان دادهاند. با این حال، اثرات تمرینات ورزشی بر تغییرات p53 و miR-34a بافت قلبی موشهای مبتلاء به دیابت نوع دو نامشخص است. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی بر بیان ژنهای p53 و miR-34a در بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی نوع دو انجام شد. روش تحقیق: برای این منظور، ...
بیشتر
زمینه و هدف: تحقیقات قبلی اثرات مخرب p53 و miR-34a در دیابت نوع دو را نشان دادهاند. با این حال، اثرات تمرینات ورزشی بر تغییرات p53 و miR-34a بافت قلبی موشهای مبتلاء به دیابت نوع دو نامشخص است. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی بر بیان ژنهای p53 و miR-34a در بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی نوع دو انجام شد. روش تحقیق: برای این منظور، 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین 28±239 گرم، سن شش الی هشت هفته‌ای) به صورت تصادفی به چهار گروه شامل گروه کنترل دیابتی، کنترل سالم، تمرین دیابتی، و تمرین سالم تقسیم شدند. غذای حیوانات به صورت پلت با دسترسی آزاد و آب در یک بطری 500 میلیلیتری ارائه شد. برای القاء دیابت نوع دو، رژیم غذایی پرچرب (60 درصد) به مدت دو هفته و سپس تزریق استرپتوزوسین در حالت ناشتا صورت گرفت. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته دویدن روی تردمیل به مدت 30-60 دقیقه با سرعت 5-10 متر در دقیقه، پنج روز در هفته و با رعایت اصل اضافه بار بود. بیان ژنهای p53 و miR-34a در نمونههای بافت قلب با Real-Time PCR اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه در سطح 05/0≥p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: هشت هفته ابتلاء به دیابت منجر به افزایش معنیدار p53 و miR-34a نسبت به گروههای کنترل سالم و تمرین سالم شد (0001/0=p). با این حال، هشت هفته تمرین هوازی کاهش معنیدار بیان ژن miR-34a (02/0=p) و عدم تغییر معنیدار بیان ژن p53 (05/0=p) نسبت به گروه کنترل دیابتی را به همراه داشت. نتیجهگیری: به نظر میرسد بخشی از تأثیرات مورفولوژیکی و سلولی مخرب دیابت نوع دو بر بافت قلبی، از طریق اثرات هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن miR-34a تحت تأثیر قرار گیرد؛ اما احتمالاً برای مشاهده تأثیرات کاهشی بر p53 به شرایط تمرینی متفاوتی نیاز باشد.
مینا تفضلی؛ صادق چراغ بیرجندی
چکیده
زمینه و هدف: سمافورین C3 و لیپوکالین 2 نوعی آدیپوکاین نسبتاً جدید هستند که از بافت چربی ترشح می‌شوند و با التهاب خفیف، چاقی و سندروم متابولیک ارتباط نزدیکی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی و تناوبی شدید بر بیان سمافورین C3، لیپوکاین 2 و شاخص لی در رتهای سالمند چاق است. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 30 سر ...
بیشتر
زمینه و هدف: سمافورین C3 و لیپوکالین 2 نوعی آدیپوکاین نسبتاً جدید هستند که از بافت چربی ترشح می‌شوند و با التهاب خفیف، چاقی و سندروم متابولیک ارتباط نزدیکی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی و تناوبی شدید بر بیان سمافورین C3، لیپوکاین 2 و شاخص لی در رتهای سالمند چاق است. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 30 سر رت نر سالمند نژاد ویستار با میانگین سنی 20-22 ماه و میانگین وزن اولیه 20 ± 250 گرم، پس از رسیدن به حد وزنی مطلوب به سه گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید و تمرین مقاومتی (هر گروه ده سر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینات مقاومتی شامل هشت هفته و هفته‌ای پنج جلسه صعود از یک نردبان یک متری با 26 پله و پروتکل تمرینات تناوبی شدید شامل سه قسمت گرم کردن، بدنه اصلی متشکل از تکرارهای تناوبی و سرد کردن بود. برای اندازهگیری بیان ژنهای سمافورین C3 و لیپوکالین 2 بافت چربی ازروش Real Time-PCR استفاده شد. از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین اختلاف بین‌گروها در سطح معناداری05/0≥p استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضرنشان داد هر دو مدل تمرین مقاومتی و تناوبی شدید سبب کاهش معنادار بیان ژن سمافورین C3، لیپوکالین 2 و شاخص لی نسبت به گروه کنترل شد، اما تفاوتی بین گروههای تجربی مشاهده نشد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، به نظر میرسد که تمرینات ورزشی مقاومتی و تناوبی شدید با تأثیر مثبت بر بیان ژن سمافورین C3، لیپوکالین 2 و شاخص لی می‌توانند به‌عنوان راهکار موثر در زمینه افزایش لیپولیز و کاهش اختلالات مرتبط با اضافه وزن و چاقی در نظر گرفته شوند. همچنین پیشنهاد میشود از این نوع تمرینات در برنامه‌های ورزشی سالمندان به‌عنوان یک شیوه تمرینی موثر جهت بهبود عملکرد و ترکیب بدنی استفاده گردد.
مینو باسامی؛ آناهیتا اعتصام؛ بختیار ترتیبیان؛ امیر حسین محکمی
چکیده
این مطالعه تاثیر فعالیت ورزشی فزاینده و EMS بر فاکتورهای قلبی-تنفسی مردان دارای اضافه وزن را بررسی نمود. روش تحقیق: در این مطالعه، ۱۰ مرد دارای اضافهوزن (میانگین سن 08/6 ± 1/29 سال، شاخص توده بدنی 98/1 ± 49/28 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه شرکت نمودند. این افراد در سه جلسه به آزمایشگاه مراجعه نمودند. در جلسه اول، آزمودنیها آزمون ...
بیشتر
این مطالعه تاثیر فعالیت ورزشی فزاینده و EMS بر فاکتورهای قلبی-تنفسی مردان دارای اضافه وزن را بررسی نمود. روش تحقیق: در این مطالعه، ۱۰ مرد دارای اضافهوزن (میانگین سن 08/6 ± 1/29 سال، شاخص توده بدنی 98/1 ± 49/28 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه شرکت نمودند. این افراد در سه جلسه به آزمایشگاه مراجعه نمودند. در جلسه اول، آزمودنیها آزمون فزاینده را تا رسیدن به نسبت تبادل تنفسی معادل یک انجام دادند و سپس آزمون را تا واماندگی برای تعیین توان هوازی (VO2max) ادامه دادند. در جلسه دوم، همان آزمون تکرار شد، با این تفاوت که در حین آزمون، تحریک الکتریکی عضلانی (EMS) با فرکانس 75-35 هرتز اعمال شد. در جلسه سوم، تنها EMS به کار گرفته شد. فاکتورهای قلبی-تنفسی قبل، حین و طی 20 دقیقه ریکاوری مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل آماری دادهها با استفاده از روش آنووا با اندازه‌گیری‌های مکرر و در سطح معناداری 5/0p< انجام شد. یافته ها: تحقیق حاضر نشان داد که بین جلسه فعالیت ورزشی فزاینده و جلسه EMS و فعالیت ورزشی همراه با EMS تفاوت معناداری در متغیرهای انرژی مصرفی، تهویه ریوی، نسبت VE/VCO2، اکسیژن مصرفی و ضربان قلب وجود دارد (5/0p< ). اما بین جلسه فعالیت ورزشی فزاینده همراه با EMS و جلسه فعالیت ورزشی فزاینده تفاوت معناداری در تمامی متغیرهای پژوهش در زمان‌های قبل از فعالیت، حین فعالیت و 10-20 دقیقه زمان ریکاوری در مردان دارای اضافهوزن مشاهده نشد ( 5/0< p). همچنین، بین سه جلسه تفاوت معناداری در فشار خون دوره ریکاوری مشاهده نگردید ( 5/0< p). نتیجهگیری: فعالیت ورزشی فزاینده بر فاکتورهای قلبی-تنفسی تاثیر مثبت دارد و نسبت به ورزش فزاینده + EMS در حین انجام فعالیت، تاثیر بیشتری داشته و زمان ریکاوری را سریع تر می کند.
حمیده نخعی؛ مهدی مقرنسی؛ محمد اسماعیل افضل پور؛ محمدعلی سردار
چکیده
زمینه و هدف: بیماری کبد چرب غیرالکلی به شدت با مقاومت به انسولین در کبد و بافت‌های محیطی، مانند عضلات اسکلتی و بافت چربی همراه است و تمرین بدنی منظم می تواند بر تندرستی انسان و پیشگیری و حتی درمان بیماری‌ها موثر باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرینات تناوبی شدید و تداومی هوازی بر سطوح سرمی گیرنده پپتید شبه گلوکاگون-1 و فتوئین آ و ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری کبد چرب غیرالکلی به شدت با مقاومت به انسولین در کبد و بافت‌های محیطی، مانند عضلات اسکلتی و بافت چربی همراه است و تمرین بدنی منظم می تواند بر تندرستی انسان و پیشگیری و حتی درمان بیماری‌ها موثر باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرینات تناوبی شدید و تداومی هوازی بر سطوح سرمی گیرنده پپتید شبه گلوکاگون-1 و فتوئین آ و حساسیت به انسولین در موشهای نر مبتلا به کبد چرب غیرالکلی ناشی از رژیم پر چرب بود. روشتحقیق: روش تحقیق از نوع تجربی بود. تعداد 40 سر رت صحرایی نر با سن 8-6 هفته با دامنه وزنی بین 150 تا 180 گرم تهیه شدند و به روش تصادفی به چهار گروه (هر گروه 10 سر رت) شامل تمرین تناوبی شدید (80-95 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، تمرین تداومی متوسط (50-60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، کنترل (بیماری کبد چرب) و کنترل سالم (غذای استاندارد)؛ تقسیم شدند. تمرینات ورزشی به مدت 8 هفته و هر هفته 5 جلسه، به اجرا درآمد. برای استخراج نتایج، از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک راهه و توکی در سطح معنیداری 05/0>P استفاده شد. یافتهها: تمرین تناوبی شدید (008/0=P) و تمرین تدوامی متوسط (033/0=P) موجب کاهش میزان سرمی فتوئین آ گردید و بین اثر دو تمرین تفاوت معنی داری (05/ 0 P<) وجود نداشت. تمرین تناوبی شدید (008/0=P) و تمرین تدوامی متوسط (003/0=P) موجب افزایش سرمی گیرندۀ پپتید شبه گلوکاگون-1 گردید و بین اثر دو تمرین تفاوت معنیداری (05/ 0 P<) وجود نداشت. تمرین تناوبی شدید (007/0=P) و تمرین تدوامی متوسط (013/0=P) موجب افزایش حساسیت به انسولین گردید و بین اثر دو تمرین تفاوت معنیداری (05/ 0 P<) وجود نداشت. نتیجهگیری: تمرینات تناوبی شدید و هوازی تداومی موجب بهبود میزان فتوئین آ، سطوح سرمی گیرنده پپتید شبه گلوکاگن-1 و حساسیت به انسولین شدند؛ ضمن اینکه هر دو نوع تمرین اثر مشابهی دارند.
بهناز شکری؛ حمید محبی؛ جواد مهربانی
چکیده
زمینه و هدف: مصرف فروکتوز منجر به تجمع چربی و التهاب سیستمیک در کبد، اختلال در عملکرد آن و فیبروز کبدی میشود و از طرفی هم، فعالیت بدنی و مکمل ویتامین D3، دارای خواص ضد التهابی هستند. از این رو، در این مطالعه، تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT)، مکمل ویتامین D3 و اثرات ترکیبی آنها، بر نشانگرهای التهاب و عملکرد کبد در رتهای نر نژاد ...
بیشتر
زمینه و هدف: مصرف فروکتوز منجر به تجمع چربی و التهاب سیستمیک در کبد، اختلال در عملکرد آن و فیبروز کبدی میشود و از طرفی هم، فعالیت بدنی و مکمل ویتامین D3، دارای خواص ضد التهابی هستند. از این رو، در این مطالعه، تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT)، مکمل ویتامین D3 و اثرات ترکیبی آنها، بر نشانگرهای التهاب و عملکرد کبد در رتهای نر نژاد اسپراگ-داولی تغذیه شده با رژیم غذایی سرشار از فروکتوز، بررسی شد. روش تحقیق: تعداد 40 سر رت نر به پنج گروه شامل گروه کنترل دارای رژیم غذایی استاندارد (CS)، کنترل دارای رژیم غذایی سرشار از فروکتوز (10% وزنی-حجمی محلول فروکتوز در آب) (CF)، رژیم غذایی سرشار از فروکتوز + HIIT (تمرین تناوبی شدید 90-85% حداکثر سرعت) (FT)، رژیم غذایی سرشار از فروکتوز + مکمل ویتامین D3 (FD)، و رژیم غذایی سرشار از فروکتوز + HIIT + ویتامین D3 (FTD) تقسیم شدند. مداخلات به مدت 12 هفته اجرا شدند. سطوح متغیرهای وابسته به روشهای الایزا (انسولین، آلبومین، اینترلوکین-10 (IL-10) و اینترلوکین-1بتا (IL-1ß))، آنالایزرهای هماتولوژی خودکار (شمار کل گلبول‌های سفید و زمان‌پروترومبین)، گلوکز اکسیداز (گلوکز)، رنگ‌آمیزی تری‌کروم-ماسون (فیبروز کبدی) و رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی (فعالیت ماکروفاژهای M1 و M2)؛ اندازهگیری شدند. دادهها با تست تحلیل واریانس یک‌سویه در سطح معناداری 0.05P< مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. یافتهها: HIIT و ویتامین D3 باعث کاهش معناداری در IL-1ß، IL-10، فعال شدن ماکروفاژهای F4/80+CD11c+، F4/80+CD206+ ، لکوسیت‌ها، زمان‌پروترومبین و افزایش معناداری در میزان آلبومین شدند. HIIT به طور معناداری موثرتر از مکمل ویتامین D3 در کاهش IL-1ß، IL-10 و زمان‌پروترومبین بود. علاوه بر این، اثر ترکیبی تمرین و مکمل بر تمامی این عوامل تاثیر بیشتری داشت. نتیجهگیری: HIIT در کاهش التهاب کبد و بهبود عملکرد آن، مؤثرتر از مکمل ویتامین D3 است و اثر ترکیبی آنها، مزایای محافظتی بیشتری در برابر اثرات نامطلوب رژیم غذایی سرشار از فروکتوز ایجاد میکند.
مریم شعبانیان؛ محمد رمی؛ مهرزاد شعبانی؛ علی اکبر علیزاده
چکیده
زمینه وهدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس(MS) یکی از شایعترین بیماریهای التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی است که عملکرد حسی و حرکتی را تحت تاثیر قرار میدهد. از آنجایی که فعالیت بدنی ممکن است دارای فواید ضدالتهابی برای این بیماران باشد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر فعالیت بدنی شنا بر محتوای پروتئینهای AMPK و Sirt1 و عملکرد حرکتی رتهای ...
بیشتر
زمینه وهدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس(MS) یکی از شایعترین بیماریهای التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی است که عملکرد حسی و حرکتی را تحت تاثیر قرار میدهد. از آنجایی که فعالیت بدنی ممکن است دارای فواید ضدالتهابی برای این بیماران باشد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر فعالیت بدنی شنا بر محتوای پروتئینهای AMPK و Sirt1 و عملکرد حرکتی رتهای مدل MS میباشد. روش تحقیق: در این پژوهش، 20 سر رت با میانگین سن 12هفته به طور تصادفی به 4 گروه: گروه کنترل سالم، سالم تمرین، کنترلMS و تمرینMS تقسیم شدند. جهت القای بیماری MS، رتها در گروههای بیمار به مدت 6 هفته با غذای دارای کوپریزون با نسبت وزنی 5/0درصد تغذیه شدند. پروتکل تمرین شنا به مدت 6 هفته انجام شد. پس از انجام آزمونهای رفتاری روتارود و جعبه باز، بافت هیپوکمپ استخراج و مقادیر پروتئین‌ها اندازهگیری شد. داده ها توسط آزمون آنوای یکراهه و سپس آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: نتایج آزمونهای جعبه باز و روتارود نشان داد که عملکرد فعالیت حرکتی و حفظ تعادل در گروه کنترلMS نسبت به گروه کنترل سالم دچار اختلال شده و به دنبال فعالیت شنا به صورت معناداری بهبود یافت(05/0p<). همچنین نتایج نشان که محتوای پروتئینهای AMPK و Sirt1 در گروه کنترلMS نسبت به گروه کنترل سالم به صورت معنیداری کاهش یافت(05/0p<)، همچنین مقادیر این پروتئین‌ها در گروه تمرینMS نسبت به گروه کنترلMS به صورت معناداری افزایش یافت(05/0p<). نتیجهگیری: براساس نتایج پژوهش حاضر احتمالا می‌توان گفت که فعالیت ورزشی شنا، با تنظیم محتوای پروتئینهای AMPK و Sirt1 میتواند سبب بهبود متابولیسم انرژی نورون‌ها و تنظیم فرآیندهای متابولیکی سیستم عصبی مرکزی شود و به عنوان یک راهبرد غیردارویی جهت بهبود علائم بیماران مبتلا به MS امیدوارکننده باشد.
هادی گلپسندی؛ محمد رحمان رحیمی
چکیده
زمینه و هدف: دیابت نوع 2 ملیتوس (T2DM) از طریق هایپرگلایسیمی مزمن بر یکپارچگی و عملکرد میتوکندری تاثیر می‌گذارد. لذا اثر ترکیبی تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تزریق ویتامینD3 بر پروتئینهای مرتبط با میتوفاژی در بافت قلب موشهای مبتلا به T2DM انجام شد. روشتحقیق: تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طورتصادفی در پنج گروه کنترل (NC)، کنترل ...
بیشتر
زمینه و هدف: دیابت نوع 2 ملیتوس (T2DM) از طریق هایپرگلایسیمی مزمن بر یکپارچگی و عملکرد میتوکندری تاثیر می‌گذارد. لذا اثر ترکیبی تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تزریق ویتامینD3 بر پروتئینهای مرتبط با میتوفاژی در بافت قلب موشهای مبتلا به T2DM انجام شد. روشتحقیق: تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طورتصادفی در پنج گروه کنترل (NC)، کنترل دیابت (DC)، دیابت + HIIT (D+HIIT)، دیابت + ویتامینD3 (D+VD3)، دیابت+ HIIT+ ویتامینD3 (D+HIIT+VD3) قرار گرفتند. T2DMبا تغذیه موشها با HFD و به دنبال آن، تزریق استرپتوزوتوسین القا شد. پروتکلHIIT شامل دویدن روی نوارگردان در قالب وهله‌های کوتاه فعالیت با شدت بالا 90-85 درصد حداکثر سرعت دویدن در مدت زمان 49 دقیقه بود و ویتامین D3 به صورت زیرجلدی هر هفته به میزان 10000 واحد بین‌المللی/ کیلوگرم تزریق شد. 48 ساعت پس از مداخله، نمونههای بافت قلب جمع‌آوری شد و پروتئینهای پارکین و PINK-1 با استفاده از روش وسترن بلات اندازه گیری شدند. همچنین، سطح گلوکزسرم، مقاومت به انسولین و زمان رسیدن به خستگی هم اندازهگیری گردید. یافته ها با آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی، در سطح معنی داری (001/0=p) تحلیل شدند. یافتهها: القاء T2DM به طور قابل توجهی سطوح پارکین و PINK-1 را در بافت قلب کاهش داد(018/0=p و 036/0=p)؛ با این حال، هر دو مداخله تمرین HIIT و ویتامینD3، به صورت جداگانه و ترکیبی، به طورمعنادار محتوای پروتئین پارکین و PINK-1 را افزایش دادند (001/0=p). به علاوه، مداخله ترکیبی HIIT و ویتامینD3، منجر به بهبود معنادار در سطح گلوکز سرم، مقاومت به انسولین و ظرفیت هوازی شد (001/0=p). نتیجهگیری: به نظر میرسد ترکیب HIIT و ویتامین از طریق تقویت میتوفاژی، یک اثر محافظتی در برابر اختلالات میتوکندریایی و متابولیکی ناشی از T2DM ایجاد میکند و به بهبود کلی سلامت متابولیک و عملکرد جسمانی در مدل حیوانی القاء شده به T2DM می انجامد.
الهام قاسمی؛ شیلا نایبی فر؛ فاطمه نورا
چکیده
زمینه و هدف: پروتئینهای شبه آنژیوپویتین نوع 3 (ANGPTL3) و 4 (ANGPTL4) از تنظیم‌گرهای نوظهور متابولیسم چربی‌ها می‌باشند که در بروز بیماریهای مرتبط با چاقی مانند بیماریهای قلبی و عروقی نقش دارند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا بر سطوح سرمی ANGPTL3، ANGPTL4 و نیمرخ لیپیدی در زنان ...
بیشتر
زمینه و هدف: پروتئینهای شبه آنژیوپویتین نوع 3 (ANGPTL3) و 4 (ANGPTL4) از تنظیم‌گرهای نوظهور متابولیسم چربی‌ها می‌باشند که در بروز بیماریهای مرتبط با چاقی مانند بیماریهای قلبی و عروقی نقش دارند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا بر سطوح سرمی ANGPTL3، ANGPTL4 و نیمرخ لیپیدی در زنان سالمند چاق بود. روش تحقیق: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده با طرح پیشآزمون و پسآزمون است. تعداد 60 نفر از زنان سالمند چاق (میانگین سنی 24/72±6/60 سال؛ شاخص توده بدنی 53/3±20/31 کیلوگرم/متر مربع) به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در چهار گروه مساوی مکمل+ تمرین، دارونما + تمرین، مکمل و کنترل جای گرفتند. گروههای تمرینی به مدت هشت هفته به اجرای HIIT (سه جلسه در هفته) پرداختند، در حالی‌که گروههای مکمل روزانه دو عدد کپسول 500 میلیگرم اسپیرولینا مصرف کردند. متغیرهای پژوهش در ابتدا و انتهای مطالعه اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از آزمونهای تحلیل کوواریانس و تعقیبی توکی و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 در سطح معنیداری 05/0≥ p تجزیه‌وتحلیل شدند. یافتهها: پس از هشت هفته HIIT به همراه مصرف اسپیرولینا سطوح سرمی ANGPTL3 (01/0> p)،ANGPTL4 (001/0> p)، تری‌گلیسرید (001/0> p)، وزن (001/0> p) و درصد چربی بدن (001/0> p) در گروههای مکمل+ تمرین، دارونما + تمرین و مکمل کاهش یافت. درحالیکه تنها در گروههای مکمل+ تمرین و دارونما + تمرین سطوح کلسترول تام (001/0> p) و لیپوپروتئین با چگالی پائین (001/0> p) کاهش معنیدار و لیپوپروتئین با چگالی بالا (001/0> p) افزایش معنیدار نشان داد. نتیجهگیری: به نظر میرسد تمرینات تناوبی شدید و مکمل اسپیرولینا باعث تنظیم متابولیسم لیپید و بهبود نیمرخ لیپیدی و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی در سالمندان چاق میگردد.
نسیم عباسی فرد؛ عبدالحمید حبیبی؛ سعید شاکریان؛ علی اکبر علیزاده
چکیده
زمینه و هدف: استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها با انواع اثرات نامطلوب قلبی عروقی از جمله احتباس مایعات، فشار خون بالا، بیماری آترواسکلروتیک زودرس و آریتمی همراه است. هدف از این مطالعه بررسی اثر شش هفته تمرین مقاومتی و تداومی هوازی بر محتوای کلاژن 1 و پروتئینهای ماتریکس خارج سلولی در بافت میوکارد رت های ماده مدل القا شده با دگزامتازون ...
بیشتر
زمینه و هدف: استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها با انواع اثرات نامطلوب قلبی عروقی از جمله احتباس مایعات، فشار خون بالا، بیماری آترواسکلروتیک زودرس و آریتمی همراه است. هدف از این مطالعه بررسی اثر شش هفته تمرین مقاومتی و تداومی هوازی بر محتوای کلاژن 1 و پروتئینهای ماتریکس خارج سلولی در بافت میوکارد رت های ماده مدل القا شده با دگزامتازون بود. روش تحقیق: تعــداد 12 ســر رت ماده بـا سـن چهار هفتـه ای بـه طـور تصادفـی در چهار گروه کنترل سالم، کنترل القا شده با دگزامتازون، تمرین مقاومتی + دگزامتازون و گروه تمرین تداومی+ دگزامتازون قرار گرفتند. برنامـه تمریـن مقاومتـی شـش هفتـه بـا سـه نوبـت و هـر نوبـت 20-14 بـار بـالا رفتـن از نردبـان یـک متـری (بـا 26 پلـه) بـا حمـل وزنـه بـود. محتوی کلاژن نوع 1، ماتریکس متالوپروتئیناز-2 (MMP-2) و مهارکننده بافتی متالوپروتئیناز-1 (TIMP-1) در بطن چپ بافت میوکارد پس از تمرین، با روش وسترن بلات؛ و عامل رشد تغییر شکل دهنده بتا-1 (TGF-β1) با روش الایزا اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 p≤ استفاده شد. یافته ها: تزریق دگزامتازون در سه گروه موجب کاهش معنی دار پروتئین MMP2 و افزایش معنی دار محتوای کلاژن 1، TIMP1 و TGF-β1 نسبت به گروه کنترل سالم شد؛ اما هر دو نوع تمرین، موجب افزایش معنی دار MMP-2 و کاهش معنی دار کلاژن نوع 1، TIMP1 و TGF-β1 گردید. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرینات تداومی هوازی و مقاومتی می تواند همزمان با افزایش فعالیت MMP2 و کاهش محتوای پروتئین کلاژن 1، TGF-β1 و TIMP-1 در بطن چپ رت ها، یک اثر محافظتی بر ساختار و عملکرد بطن قلبی داشته باشد.
پویا دماوندی؛ فرهاد رحمانی نیا؛ بهمن میرزایی
چکیده
زمینه و هدف: تمرینات مقاومتی ترکیبی روشی از طراحی تمرینات مقاومتی پر شدت با تمرینات پلایومتریک می باشند که در برخی موارد به دو شکل کنتراست و کمپلکس اجرا می شوند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی ترکیبی (کنتراست و کمپلکس) بر میزان تستوسترون، کورتیزول، لاکتات و نیمرخ پرش بازیکنان بسکتبال بود. روش تحقیق: تعداد 36 بازیکن بسکتبال ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرینات مقاومتی ترکیبی روشی از طراحی تمرینات مقاومتی پر شدت با تمرینات پلایومتریک می باشند که در برخی موارد به دو شکل کنتراست و کمپلکس اجرا می شوند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی ترکیبی (کنتراست و کمپلکس) بر میزان تستوسترون، کورتیزول، لاکتات و نیمرخ پرش بازیکنان بسکتبال بود. روش تحقیق: تعداد 36 بازیکن بسکتبال مرد 18 تا 23 سال در این مطالعه شرکت کردند. شرکت کنندگان به روش تصادفی ساده به سه گروه تمرینات مقاومتی کنتراست، کمپلکس و کنترل تقسیم شدند و به مدت شش هفته (دو جلسه در هفته) تمرینات مقاومتی را در ترکیب با تمرینات پلایومتریک به دو روش کنتراست یا کمپلکس انجام دادند. پیش و پس از مداخله، آزمون پرش عمودی (نیمرخ پرش)، و آزمون60 ثانیه پرش عمودی متوالی (لاکتات) و سطح سرمی تستوسترون و کورتیزول استراحتی اندازه گیری شد. سپس برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس و بونفرونی در سطح معنی داری 05/0p≤ استفاده گردید.یافتهها: گروههای تمرین کمپلکس و کنتراست در اوج توان (013/0p= و 007/0p=)، اوج سرعت پرش (001/0p= و 032/0p=)، ارتفاع پرش (001/0p= و 012/0p=)، تستوسترون سرم (001/0p=) و کورتیزول سرم (014/0p= و 011/0p=) نسبت به گروه کنترل بهبود معنی داری داشتند. سطح لاکتات پلاسما نیز به دنبال آزمون پرش متوالی در گروه کمپلکس (003/0p=) و کنتراست (005/0p=) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد. نتیجهگیری: تمرینات مقاومتی کنتراست و کمپلکس، هر دو، موجب بهبود عملکرد ورزشی و بهینه سازی متغیرهای نیمرخ پرش و سطح هورمون های تستوسترون و کورتیزول در بازیکنان بسکتبال می شوند و برتری بر یکدیگر ندارند.
سمیه پایکاری؛ علیرضا رحیمی؛ فریبا آقایی؛ فواد فیض الهی
چکیده
چکیده مبسوطزمینه و هدف: بیماری کبد چرب غیر الکلی[1] (NAFLD)، یک بیماری متابولیک اکتسابی است که با رسوب تری گلیسیرید در کبد توسط عواملی غیر از مصرف الکل ایجاد میشود(1). امروزه درمان کبد چرب غیرالکلی عمدتاً از طریق فعالیت بدنی(9) و برخی مکملهای غذایی برای کاهش توده چربی صورت می‌گیرد(16). ناهنجاری‌های میتوکندری، مانند اختلال در عملکرد زنجیره ...
بیشتر
چکیده مبسوطزمینه و هدف: بیماری کبد چرب غیر الکلی[1] (NAFLD)، یک بیماری متابولیک اکتسابی است که با رسوب تری گلیسیرید در کبد توسط عواملی غیر از مصرف الکل ایجاد میشود(1). امروزه درمان کبد چرب غیرالکلی عمدتاً از طریق فعالیت بدنی(9) و برخی مکملهای غذایی برای کاهش توده چربی صورت می‌گیرد(16). ناهنجاری‌های میتوکندری، مانند اختلال در عملکرد زنجیره انتقال الکترون و کاهش بتااکسیداسیون اسیدهای چرب، به تجمع چربی در سلول‌های کبدی کمک میکند که منجر به تخریب سلولی و پیشرفت به استئاتوهپاتیت غیرالکلی[2] (NASH) میشود (2). ورزش نه تنها میتواند وضعیت التهابی کبد را کاهش دهد، بلکه باعث تقویت بیوژنز میتوکندری شده و پویایی مورفولوژیکی و سرعت بازسازی را از طریق بیوژنز و میتوفاژی افزایش میدهد (10). همچنین مکمل‌هایی بر پایه حشرات خوراکی، خواص تحریک کننده ایمنی و ضد سرطانی، ضد دیابتی و آنتی اکسیدانی قوی از خود نشان دادهاند (17). یکی از این مکمل‌ها، کرم آرد است که علاوه بر محتوای پروتئینی بالا، گزارش شده است که اثر ضد چاقی از طریق فعال‌سازی PGC-1α نشان میدهد. این مطالعه همچنین نشان داد که این مکمل با تاثیری که بر بیان ژنهای دخیل در متابولیسم چربی می‌گذارد، میتواند به طور موثری در کاهش وزن و توده چربی ایفای نقش کند (18). لذا در این تحقیق تاثیر همزمان مکمل پروتئینی کرم آرد با تمرین هوازی بر بیان ژنهای دخیل در بیوژنز میتوکندریایی شامل گیرنده فعال کننده‌ی تکثیر پروکسی زوم گاما هم فعال سازـ ۱ آلفا (PGC1α)، پروتئین جفت نشده-1 (UCP1)، میتوفیوژن-1 (Mfn1) و پروتئین-1 وابسته به دینامین (Drp1) در بافت عضله نعلی موشهای صحرایی مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بررسی گردید.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 25 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به پنج گروه پنج تایی شامل گروه سالم، بیمار، بیمار+ مکمل، بیمار+ تمرین، و بیمار+ مکمل+ تمرین تقسیم شدند. گروه بیمار با رژیم غذایی پرچرب و کلسترول دچار NAFLD شدند. تمرین هوازی تناوبی به مدت هشت هفته شامل دویدن روی نوارگردان به مدت 30 دقیقه و پنج روز در هفته همراه با اضافه بار تدریجی انجام شد. گاواژ مکمل کرم آرد با دوز 20 میلیگرم/کیلوگرم وزن بدن مشابه با روزهای ورزش صورت گرفت. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی و گاواژ مکمل، بافت برداری عضله نعلی در هر گروه انجام شد. حیوانات با تزریق درون صفاقی کتامین و زایلازین بیهوش شدند و برداشت بافت عضله نعلی بلافاصله انجام شد. بافت نمونه هر حیوان بلافاصله در میکروتیوب وارد محلول نیتروژن مایع شد و در دمای ۸۰- درجه فریز گردید. نمونه در آزمایشگاه تا زمان انجام آزمایشات ارزیابی مقدار تغییرات بیان ژن در فریزر ۸۰- درجه نگهداری شد. بیان ژنهای PGC1α، UCP1، Mfn1 و Drp1 با روش Real-Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. استخراج RNA به صورت RNX-Pluse و به منظور بررسی کیفیت و کمیت آن از روش اسپکتروفوتومتری و الکتروفورز بروی ژل آگارز استفاده شد. ابتدا توالی mRNA ی مربوط به ژنهای PGC1α، UCP1، Mfn1 و Drp1 با استفاده از سایت NCBI استخراج شد. پرایمرها توسط نرم افزار کامپیوتری AllelID ساخته شد و سپس هر پرایمر توسط نرم افزار BLAST جهت اطمینان از یکتا بودن محل جفت شدن پرایمرها مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های بدست آمده از طریق آزمونهای آماری t مستقل و تحلیل واریانس دو عاملی در سطح معنی داری p≤0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافتهها: نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بیان ژنهای PGC1α، UCP1 و Mfn1 در گروه بیمار یا مدل، در مقایسه با گروه سالم، به طور معنی داری کاهش یافته و بر عکس، بیان Drp1 به طور معنی داری افزایش پیدا کرده است(p=0.0001). نتایج حاصل از آزمون آماری تحلیل واریانس 2 عاملی در تعیین تغییرات بین گروهی در بیان ژنهای مورد مطالعه نشان داد که یک دوره تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار UCP-1 (p=0.0001)، PGC-1α (p=0.0001) و Mfn1 (p=0.0001) و همچنین کاهش معنی دار Drp1 (p=0.0001) در بافت عضله سولئوس موشهای مبتلا به کبد چرب می شود. علاوه بر این، یافته‌های آماری نشان داد که یک دوره دریافت مکمل پروتئینی عصاره کرم آرد منجر به افزایش معنی دار UCP-1 (p=0.0001)، PGC-1α (p=0.0001) و Mfn1 (p=0.0001) و همچنین کاهش معنی دار Drp1 (p=0.0001) در بافت عضله سولئوس موشهای مبتلا به کبد چرب شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس 2 عاملی همچنین نشان داد که یک دوره تمرین هوازی همراه با دریافت مکمل پروتئینی عصاره کرم آرد بر بیان ژنهای UCP-1(p=0.537)، PGC-1α(p=0.361) و Drp1(p=0.881) در بافت عضله سولئوس موشهای مبتلا به کبد چرب تاثیر معنی داری ندارد. با این وجود، مداخله همزمان تمرین هوازی همراه با دریافت مکمل پروتئینی عصاره کرم آرد باعث افزایش معنی دار Mfn1 (p=0.0001) در بافت عضله سولئوس موشهای مبتلا به کبد چرب شد.جدول 1. نتایج تحلیل واریانس دو عاملی در مقایسه تغییرات بیان نسبی ژنها در گروه های مورد مطالعهمتغیرهاگروه هاSSdfFpضریب اتاء (اندازه اثر) PGC-1αتمرین36/846165/87*0001/084/0مکمل65/770181/79**0001/083/0تمرین×مکمل53/8188/0361/005/0 UCP-1تمرین64/143119/108*0001/087/0مکمل46/29418/221**0001/093/0تمرین×مکمل52/0139/0537/002/0 MFN-1تمرین52/58168/564*0001/097/0مکمل83/38163/374**0001/095/0تمرین×مکمل32/3105/32***0001/066/0 DRP-1تمرین66/0120/104*0001/086/0مکمل69/0100/109**0001/087/0تمرین×مکمل0001/0102/0881/000/0* نشانه اثر معنی دار تمرین هوازی بر بیان ژنها؛ ** نشانه اثر معنی دار مکمل بر بیان ژنها؛ *** نشانه اثر تعاملی معنی دار تمرین هوازی و مکمل بر بیان ژنها؛ سطح معنی داری p≤0/05.نتیجهگیری : با توجه به این که تمرین هوازی و مکمل پروتئینی کرم آرد هر کدام به طور جداگانه منجر به افزایش بیان عضلانی ژنهای PGC-1α ،UCP1 و Mfn1 و همچنین کاهش معنی دار بیان Drp1 در موشهای مبتلا به NAFLD شد، به نظر میرسد تمرین هوازی تناوبی با شدت متوسط و دریافت عصاره کرم آرد هر کدام به تنهایی با ایجاد تغییرات مثبت بر سطوح عضلانی برخی ژنهای مهم دخیل در بیوژنز میتوکندری و تعدیل متابولیسم چربی، احتمالا در درمان NAFLD موثر واقع شود. انجام مطالعات بیشتری با توجه به محدود بودن تحقیقات در زمینه اثر تعاملی تمرینات ورزشی و دریافت کرم آرد بر ظرفیت میتوکندریایی و متابولیسم چربی و نقش اساسی آنها در درمان NAFLD ، ضروری به نظر میرسد. لذا پیشنهاد میشود مطالعه‌ای مشابه روی نمونههای مبتلا به چاقی و یا دیابت نوع 2 که با NAFLD در ارتباط هستند، در آینده اجرا شود.واژه های کلیدی: تمرین هوازی، کرم آرد، بیوژنز میتوکندریایی، کبد چربملاحظات اخلاقی: تمامی مراحل نگهداری و کشتار موشهای صحرایی براساس دستورالعمل نگهداری حیوانات آزمایشگاهی هلسینکی[3] 1964 انجام شد.پذیرش دستورالعمل های اخلاقی: کد اخلاق اخذ شده از کمیته اخلاق دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج با شماره شناسه IR.IAU.K.REC.1403.029 انجام شد.تامین مالی: هزینه های مطالعه بر عهده محقق بوده.تضاد منافع: تداخل در منافع وجود ندارد.
سعدالله سالارمحمدی؛ الهام فرهادفر؛ زهرا سرلک
چکیده
زمینه و هدف: یکی از مشکلات در بیشتر کشورهای جهان، مسئله پیری جمعیت و پیامدهای ناشی از آن در بروز بیماریهای قلبی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکملدهی مایتوکیو بر عوامل درگیر در مسیر سیگنالینگ دینامیک میتوکندریایی شامل آتروفی اپتیک-۱ (OPA1) و پروتئین فیژن میتوکندریایی (FIS1) در بافت قلب موشهای پیر نر است. روش تحقیق: ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از مشکلات در بیشتر کشورهای جهان، مسئله پیری جمعیت و پیامدهای ناشی از آن در بروز بیماریهای قلبی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکملدهی مایتوکیو بر عوامل درگیر در مسیر سیگنالینگ دینامیک میتوکندریایی شامل آتروفی اپتیک-۱ (OPA1) و پروتئین فیژن میتوکندریایی (FIS1) در بافت قلب موشهای پیر نر است. روش تحقیق: در مطالعه تجربی حاضر، تعداد ۲۸ سر موش صحرایی نر پیر نژاد ویستار به صورت تصادفی در چهار گروه هفت‌تایی شامل کنترل، تمرین هوازی، مکمل مایتوکیو، و تمرین هوازی+مکمل مایتوکیو تقسیم شدند. حیوانات پس از آشناسازی با محیط به مدت هشت هفته (پنج روز در هفته) تمرین هوازی با شدت ۷۰ درصد سرعت بیشینه را انجام دادند. مکملدهی مایتوکیو به مدت هشت هفته به صورت محلول در آب خوراکی با غلظت ۲۵۰ میکرومولار انجام شد. برای ارزیابی متغیرها در بافت قلب از روش Real-time PCR استفاده گردید. آنالیز آماری دادهها با استفاده از آزمون آنوای دو راهه و آزمون تعقیبی توکی و سطح معنی داری ۰۵/۰>p انجام گردید. یافته ها: تمرین هوازی به طور معنی داری میزان بیان ژن FIS1 را در بافت میوکارد کاهش داد (۰۰۶/۰= p ). مایتوکیو میزان بیان ژن OPA1 را در بافت قلب موشهای پیر را افزایش داد (۰۴/۰p =) اما بر بیان ژن FIS1 تاثیر معنی داری نداشت (۰۶/۰p =) و از طرفی، ترکیب مایتوکیو و تمرین، بیان ژن دو متغیر FIS1 و OPA1 را نسبت به گروه مایتوکیو به طور معنی داری کاهش داد (۰۲/۰ p =). نتیجه گیری: مکمل مایتوکیو در نقش یک آنتی اکسیدان پیشرفته احتمالا میتواند در دینامیک میتوکندریایی عضله قلبی پیر نقش داشته باشد و بیان ژن فرآیند همجوشی را بهبود می بخشد. با این حال، ترکیب تمرین هوازی و مایتوکیو می تواند فرآیند همجوشی و شکافت میتوکندریایی را تعدیل کند.
وحید ساری صرّاف؛ مصطفی خانی؛ مهدی ساقی
چکیده
زمینه و هدف: افزایش فعالیت پروتئین جفت نشده نوع یک (UCP1) باعث کاهش عوارض چاقی میشود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تجویز مکمل الکارنیتین بر بیان 455-miR، HIF-1αو تغییراتUCP1 در بافت چربی زیر پوستی رتهای نر چاق بود. روش تحقیق: سی و شش سر رت نر ویستار پس از هشت هفته مصرف غذای پرچرب به ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش فعالیت پروتئین جفت نشده نوع یک (UCP1) باعث کاهش عوارض چاقی میشود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تجویز مکمل الکارنیتین بر بیان 455-miR، HIF-1αو تغییراتUCP1 در بافت چربی زیر پوستی رتهای نر چاق بود. روش تحقیق: سی و شش سر رت نر ویستار پس از هشت هفته مصرف غذای پرچرب به طور تصادفی به چهار گروه: کنترل (C)، تمرین (T)، مکمل (S) و مکمل+تمرین (ST) تقسیم شدند. HIIT با شدت 85-90% سرعت بیشینه روی نوارگردان، پنج روز در هفته به مدت 12 هفته برای رتهای گروه T و ST اجرا شد. رتهای گروه S و ST روزانه به مدت سه ماه 30 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن با الکارنیتین گاواژ شدند. بیان 455-miR ،HIF-1α و UCP1 به ترتیب با استفاده از روشهای RT-qPCR، وسترن بلات و ایمنوفلورانس ارزیابی شدند. از آزمونهای t وابسته و آنالیز واریانس یک راهه برای تجزیه و تحلیل دادهها و برای تعیین جایگاه معنیداری از آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنیداری 05/0p< استفاده شد. یافته ها: وزن رتها در دوره چاقی افزایش داشت (001/0=p) که با تمرین (003/0=p) و مکمل+ تمرین (001/0=p) کاهش یافت. بیانژن 455- miRگروههای T کاهش معنیدار (001/0=p)، S افزایش معنیدار (001/0=p) و ST افزایش غیرمعنیداری (071/0=p) در مقایسه با گروه C داشتند. بیان پروتئین HIF-1α در همه گروهها نسبت به گروه C افزایش معنیدار (001/0=p) داشت. بیان پروتئین UCP1 در همه گروهها نسبت به گروه C افزایش معنیداری داشت (001/0=p). نتیجهگیری: به نظر میرسد HIIT و همزمانی HIIT با الکارنیتین استراتژی مفیدی برای مقابله با چاقی بوده و شواهد امیدوارکنندهای برای ترویج قهوهای شدن بافت چربی سفید ارائه میدهد. در حالی که تحقیقات بیشتری برای تعمیم این یافتهها از مدلهای حیوانی به کاربردهای انسانی مورد نیاز است.
مهدیه پورسلطانی زرندی؛ امیر سرشین؛ علیرضا رحیمی؛ فواد فیض الهی
چکیده
زمینه و هدف: افزایش چاقی و بیماریهای مرتبط، از جمله دیابت و کبد چرب، اهمیت تمرین منظم را در درمان چاقی نشان داده است. همچنین، شواهد حاکی از تأثیر بتائین بر متابولیسم کبدی چربی و گلوکز در بهبود چاقی است. هدف این پژوهش بررسی تأثیر همزمان تمرین تناوبی با شدت متوسط و مکمل بتائین بر بیان کبدی ژن CD28، سطوح سرمی اوره، کراتینین و نیمرخ چربی ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش چاقی و بیماریهای مرتبط، از جمله دیابت و کبد چرب، اهمیت تمرین منظم را در درمان چاقی نشان داده است. همچنین، شواهد حاکی از تأثیر بتائین بر متابولیسم کبدی چربی و گلوکز در بهبود چاقی است. هدف این پژوهش بررسی تأثیر همزمان تمرین تناوبی با شدت متوسط و مکمل بتائین بر بیان کبدی ژن CD28، سطوح سرمی اوره، کراتینین و نیمرخ چربی در موشهای چاق بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، ۲۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به پنج گروه تقسیم شدند: ۱- سالم، ۲- چاق، ۳- چاق + مکمل، ۴- چاق + تمرین، ۵- چاق + مکمل + تمرین. موشهای چاق به مدت شش هفته با رژیم پرچرب تغذیه شدند. تمرین تناوبی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت ۳۰ دقیقه و پنج روز در هفته، همراه با افزایش تدریجی شدت، به مدت هشت هفته انجام شد. گاواژ مکمل بتائین نانوامولسیفای (۵۰ میلیگرم/کیلوگرم وزن بدن) قبل از تمرین انجام گرفت. در پایان، بیان ژن CD28 با روش Real-Time PCR و سطوح سرمی کراتینین، اوره، تری‌گلیسرید، کلسترول تام، LDL و HDL با روشهای معتبر اندازهگیری شد. دادهها با آزمونهای t-مستقل و آنوای دو‌عاملی در سطح معناداری 05/0 `p≤بررسی شدند. یافتهها: چاقی باعث افزایش معنیدار TG، کلسترول تام، LDL، CD28، کراتینین و اوره و کاهش HDLشد. تمرین و مکمل بهطور مستقل باعث بهبود شاخصهای فوق شدند. تعامل تمرین و مکمل نیز تغییرات معنیداری در CD28، LDL، کلسترول تام و کراتینین داشت. نتیجه گیری: تمرین هوازی با شدت متوسط و مکمل بتائین نانوامولسیفای، مستقل و بهطور ترکیبی، احتمالاً از طریق تنظیم متابولیسم چربی، در کاهش التهاب کبدی ناشی از چاقی مؤثر است.
فائزه وحیدمقدم؛ مقصود پیری؛ شیما آب آب زاده؛ فروزان فتاحی مسرور
چکیده
زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته برنامهی تمرین تناوبی با شدت متوسط و مصرف ویتامین D فاکتورهای آپوپتوزیسی Bax و Bcl-2 و نسبت Bax/Bcl-2 در موشهای صحرایی نر متعاقب القای آنفارکتوس قلبی بود. روش تحقیق: نمونههای پژوهش تعداد 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بودند که به طور تصادفی در 7 گروه مساوی (هر گروه 8 سر) شامل: گروه کنترل سالم، ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته برنامهی تمرین تناوبی با شدت متوسط و مصرف ویتامین D فاکتورهای آپوپتوزیسی Bax و Bcl-2 و نسبت Bax/Bcl-2 در موشهای صحرایی نر متعاقب القای آنفارکتوس قلبی بود. روش تحقیق: نمونههای پژوهش تعداد 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بودند که به طور تصادفی در 7 گروه مساوی (هر گروه 8 سر) شامل: گروه کنترل سالم، گروه سکته + 5 دقیقه راه رفتن، گروه سکته + ویتامین + D 5 دقیقه راه رفتن، گروه سکته + تمرین تناوبی، گروه سکته + تمرین تناوبی + ویتامین D ، گروه سکته + تمرین تناوبی + گاواژ پارافین خوراکی، و گروه سکته + گاواژ پارافین خوراکی + 5 دقیقه راه رفتن قرار گرفتند. موشها در گروههای اختصاصی، مکملدهی، دارونما و تمرین را تجربه نمودند. آزمون های تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی برای استخراج نتایج (در سطح معنی داری 05/0>p) مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: هر دو مداخله تمرین تناوبی و مکمل به صورت انفرادی و ترکیبی، سبب کاهش معنیدار BAX و افزایش معنیدار Bcl-2 نسبت به گروه سکته گردید. همچنین، ترکیب تمرین و مکمل، سبب افزایش بیشتر Bcl2 و کاهش بیشتر Bax نسبت به دو گروه مکمل (001/0 P=) و تمرین تنها شد (001/0 P=). در رابطه با نسبت Bax به Bcl-2 نیز نتیجه مشابهی مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان میدهد که تیمار تمرین و مکمل سبب بهبود معنیدار عوامل آپوپتوزیسی میگردد، اما ترکیب دو متغیر اثر همافزایی داشته و بهتر از اعمال منفرد هر یک از مداخلهها عمل میکند.
اسماعیل شرفی مولیز؛ سعید شاکریان؛ علی اکبر علی زاده؛ سعید احمدی براتی
چکیده
زمینه و هدف: بیماری دیابت از شایعترین بیماریهای متابولیک است که موجب عوارض متعددی در بافت قلب میگردد. امروزه اثر رویکردهای مختلف درمانی از جمله فعالیت ورزشی بر بافت قلب مورد توجه قرار گرفته است. هدف این پژوهش بررسی اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا بر تغییرات سطوح پروتئینهای مسیر پیام‌دهی PI3K/AKT/mTOR در بافت قلب موشهای صحرایی نر ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری دیابت از شایعترین بیماریهای متابولیک است که موجب عوارض متعددی در بافت قلب میگردد. امروزه اثر رویکردهای مختلف درمانی از جمله فعالیت ورزشی بر بافت قلب مورد توجه قرار گرفته است. هدف این پژوهش بررسی اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا بر تغییرات سطوح پروتئینهای مسیر پیام‌دهی PI3K/AKT/mTOR در بافت قلب موشهای صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع دو بود.روش تحقیق: در این تحقیق تعداد ۴۰ سر موش صحرایی هشت‌هفته‌ای با میانگین وزنی ۱۶±۱۹۱ گرم به طور تصادفی به چهار گروه سالم‌کنترل، سالم‌تمرین، دیابت‌کنترل و گروه دیابت‌تمرین تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا با توالی پنج جلسه در هفته بود. با روش وسترن‌بلات میزان سطوح پروتئینهای PI3K/AKT/mTOR اندازهگیری شد. از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت بین گروهها در هر متغیر استفاده شد. سطح معنیداری 05/0p< در نظر گرفته شد. یافتهها: بیماری دیابت سبب کاهش معنیدار مقادیر پروتئینهای PI3K/AKT/mTOR در بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی گردید (001/0p=). بااین‌حال، هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا سبب افزایش معنیدار مقادیر پروتئین PI3K -(037/0p=)، پروتئین AKT (009/0p=) و پروتئین mTOR (043/0p=) در بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی را در پی داشت. نتیجهگیری: باتوجه‌به این نتایج، تمرین تناوبی با شدت بالا نقش مفیدی در تنظیم و کنترل مسیرهای پیام‌دهی مرتبط با هایپرتروفی فیزیولوژیک و مهار هایپرتروفی پاتولوژیک در نمونههای حیوانی مبتلا به دیابت نوع دو داشت توصیه میشود، بررسی بیشتر این موضوع در نمونههای انسانی مورد توجه محققین قرار گیرد.
صادق چراغ بیرجندی؛ ستاره حقانی؛ سارا اصغری
چکیده
زمینه و هدف: بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید یک مایوکاین است که توسط عضلات اسکلتی تولید و ترشح میشود. تمرینات ورزشی به عنوان یک راهکار عملی نقش مهمی در افزایش بتا آمینو ایزوبوتیریک و بهبود مقاومت به انسولین و پیشگیری از عوارض چاقی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی فزاینده بر سطح سرمی بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید، شاخص مقاومت ...
بیشتر
زمینه و هدف: بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید یک مایوکاین است که توسط عضلات اسکلتی تولید و ترشح میشود. تمرینات ورزشی به عنوان یک راهکار عملی نقش مهمی در افزایش بتا آمینو ایزوبوتیریک و بهبود مقاومت به انسولین و پیشگیری از عوارض چاقی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی فزاینده بر سطح سرمی بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید، شاخص مقاومت به انسولین و درصد چربی بدن در زنان جوان چاق بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی بــا طرح پیــش آزمــون - پــس آزمــون، 20 زن جوان چاق و غیرفعال (میانگین سنی 68/2 ± 2/ 32 و شاخص توده بدنی 4/1 ± 1/ 31) بهصورت تصادفی به گروههای کنترل (10 نفر) و تمرین (10 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین هوازی فزآینده به مدت هشت هفته و سه روز در هفته (با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره و مدت 30 تا 55 دقیقه) اجرا شد. به‌منظور اندازهگیری مقاومت به انسولین و بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید پیش و پس از مداخله، از آزمودنیها نمونهگیری خون به عمل آمد. برای تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26، از آزمونهای تحلیل کوواریانس و t وابسته در سطح معنیداری 05/0≥p استفاده گردید. یافتهها: پس از هشت هفته تمرین هوازی فزآینده، بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید (001/0=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری افزایش یافت. درصد چربی (001/0=p) و شاخص مقاومت به انسولین (001/0=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش یافت. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، تمرینات هوازی فزاینده با افزایش بتا آمینو ایزوبوتیریک اسید و کاهش مقاومت به انسولین و درصد چربی بدن، میتواند یک راهکار موثر در کاهش اختلالات مرتبط با اضافه وزن و چاقی باشد.
بهار سلجوقی برنجی؛ معرفت سیاه کوهیان؛ الناز رضایی
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت بدنی نقش مهمی در بهبود عملکرد فیزیولوژیکی ایفا میکند. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و پلاریزه بر عملکرد ریوی، شاخص التهابی، شاخص آسیب عصلانی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در دختران فعال انجام شد. روش تحقیق: در یک طرح نیمهتجربی با الگوی پیشآزمون- پسآزمون، 30 دختر فعال بهصورت تصادفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: فعالیت بدنی نقش مهمی در بهبود عملکرد فیزیولوژیکی ایفا میکند. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و پلاریزه بر عملکرد ریوی، شاخص التهابی، شاخص آسیب عصلانی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در دختران فعال انجام شد. روش تحقیق: در یک طرح نیمهتجربی با الگوی پیشآزمون- پسآزمون، 30 دختر فعال بهصورت تصادفی در سه گروه تمرین هوازی، تمرین پلاریزه و کنترل تقسیم شدند. مداخلات شامل 3 جلسه تمرین در هفته به مدت 8 هفته بود. متغیرهای مورد بررسی شامل ظرفیت حیاتی (FVC) و حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1)با استفاده از روش اسپیرومتری، و همچنین سطوح سرمی پروتئین واکنشی C (CRP)، کراتین فسفوکیناز (CPK) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) بودند که با استفاده از روش الایزا و مطابق با پروتکل‌های استاندارد اندازهگیری شدند. برای تحلیل دادهها از آزمون ANOVA یک‌سویه جهت بررسی همگنی اولیه گروهها، از آزمون t زوجی برای مقایسه درون‌گروهی پیش و پسآزمون، و از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) برای مقایسه بین‌گروهی پس از مداخله استفاده شد؛ در صورت مشاهده تفاوت معنیدار، آزمون تعقیبی بونفرونی به‌کار رفت. سطح معنیداری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. یافتهها: نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین باعث بهبود معنیدار FEV1 و FVC نسبت به گروه کنترل شدند (p<0.05) . سطح CRP در گروههای تمرینی کاهش معنیداری یافت، اما تغییرات CPK معنیدار نبود. همچنین، افزایش VEGF در هر دو گروه تمرینی نسبت به کنترل مشاهده شد (p<0.05). اندازه اثر نشان داد تمرین پلاریزه بیشترین تأثیر را بر FVC (1.31) و تمرین هوازی بر FEV1 (1.06) داشت. همچنین، کاهش CRP با اندازه اثر 1/32- و گروه پلاریزه با اندازه اثر 1/09-، بیانگر اثر ضدالتهابی این رویکردها بود. نتیجهگیری: تمرینات هوازی و پلاریزه می‌توانند به‌عنوان رویکردی مکمل در بهبود عملکرد ریوی و تعدیل پاسخ‌های التهابی در جمعیت فعال مورد استفاده قرار گیرند.
اسماعیل قلی نژاد؛ اصغر توفیقی؛ کاظم خدائی؛ فرهاد بهزادی
چکیده
مقدمه و هدف: دیابت نوع 2 نوعی اختلال متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون در شرایط مقاومت به انسولین شناسایی میشود. مصرف گالگا و انجام تمرین ممکن است رویکرد مفیدی در کنترل بیماری باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و گیاه گالگا بر شاخصهای گلایسمیک، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی و نیمرخ لیپیدی در زنان ...
بیشتر
مقدمه و هدف: دیابت نوع 2 نوعی اختلال متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون در شرایط مقاومت به انسولین شناسایی میشود. مصرف گالگا و انجام تمرین ممکن است رویکرد مفیدی در کنترل بیماری باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و گیاه گالگا بر شاخصهای گلایسمیک، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی و نیمرخ لیپیدی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روشها: 40 زن مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین سنی 27/57 و شاخص توده بدنی 66/30 کیلوگرم بر مترمربع) پس از فراخوان انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه تمرین هوازی (10 نفر)، مکمل گالگا (10 نفر)، تمرین هوازی به همراه مکمل گالگا (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین 12 هفته و 3 روز در هفته تمرین هوازی پیادهروی با شدت 50 الی 70 درصد ضربان قلب ذخیره انجام دادند و گروه مکمل هر روز (عصرها) دو گرم گالگا بصورت دمنوش (12 هفته) مصرف کردند. گروه ترکیبی نیز علاوه بر تمرین هوازی از مکمل گالگا استفاده کردند. خونگیری از افراد مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله در حالت ناشتایی انجام شد. سطوح سرمی و ناشتایی گلوکز، هموگلوبین A1C و نیمرخ لیپیدی با روش رنگ آمیزی آنزیمی و انسولین به روش الایزا اندازهگیری شد. شاخصهای مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی بر اساس فرمول برآورد شدند. جهت تایید فرضیهها و تفاوت بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس دو راهه ترکیبی و آزمون توکی استفاده شد. تغییرات درون گروهی با استفاده از آزمونt زوجی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: سطوح انسولین، گلوکز و هموگلوبین A1C، لیپوپروتئین کم چگال (LDL)، کلسترول تام (TC)، تری گلیسیرید (TG)، آنزیمهای کبدی و HOMA-IR در هر سه گروه نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار و McAuley، لیپوپروتئین پرچگال (HDL)، HOMA-b، QUICKI (Quantitative Insulin Sensitivity Check Index) که نشان دهنده حساسیت به انسولین است افزایش معناداری داشتند (05/0p≤). همچنین، کاهش انسولین، گلوکز، هموگلوبین A1C و HOMA-IR و افزایش QUICKI در گروه ترکیبی تمرین هوازی و گالکا بیشتر از گروههای تمرین هوازی و گالگا به تنهایی بود (05/0p≤). نتیجه گیری: هر دو مداخله تمرین هوازی و مکمل گالگا به تنهایی یا اثرات توام آنها میتواند باعث بهبود شاخصهای گلایسمیک، نیمرخ لیپیدی، آنزیمهای کبدی و شاخصهای مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی شود. با این حال اثربخشی ترکیبی آنها در بهبود وضعیت گلایسمیک، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی بیشتر است.
سیده عذرا میرکاظمی؛ مهدی مقرنسی؛ رضا قهرمانی؛ خورشید بیجاری؛ سمانه راستگو
چکیده
زمینه و هدف: توجه به تمرینات ورزشی به‌منظور بهبود شاخصهای بیوشیمیایی، فیزیولوژیک و روانشناختی در زنان یائسۀ دارای اضافهوزن و چاق از اهمیت ویژهای برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر چهار هفته تمرین مقاومتی در منزل بر سطوح پلاسمایی پروتئین واکنشی C CRP))، شاخصهای ترکیببدنی و خودکارآمدی در زنان یائسۀ دارای اضافهوزن ...
بیشتر
زمینه و هدف: توجه به تمرینات ورزشی به‌منظور بهبود شاخصهای بیوشیمیایی، فیزیولوژیک و روانشناختی در زنان یائسۀ دارای اضافهوزن و چاق از اهمیت ویژهای برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر چهار هفته تمرین مقاومتی در منزل بر سطوح پلاسمایی پروتئین واکنشی C CRP))، شاخصهای ترکیببدنی و خودکارآمدی در زنان یائسۀ دارای اضافهوزن و چاق شهر بیرجند انجام شد. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون روی 56 زن یائسۀ دارای اضافهوزن و چاق (سن 65-45 سال،(BMI≥25 انجام شد. شرکتکنندگان به صورت تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی در منزل (28 نفر) و کنترل (28 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین، تمرینات مقاومتی را به مدت چهار هفته (28 جلسه90 دقیقهای با شدت متوسط) در منزل انجام دادند که هر جلسه شامل حرکات اسکوات، لانچ، ساق ایستاده، جلو بازو، پشت بازو، شنا، چرخش عضلات پهلو و کمر، ددلیفت با وزنه بود. قبل و بعد از تمرین، سطح پلاسمایی CRP از طریق نمونهگیری خون ناشتا و شاخصهای ترکیببدنی (وزن، تودۀ بدنی (BMI)، دور کمر به باسن (WHR)، دور کمر، دور باسن، دور شکم، دور بازو، دور سینه و دور ران) اندازهگیری شد. همچنین خودکارآمدی با پرسشنامۀ استاندارد شرر و دیگران (1982) ارزیابی گردید. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمونt وابسته در سطح معنیداری 05/0 P<تحلیل شدند. یافته ها: پس از چهار هفته تمرین مقاومتی در منزل، در سطح CRP تغییر معنیداری مشاهده نشد؛ در حالی که کاهش معنیداری در WHR، دور سینه، باسن، بازو، ران و کمر مشاهده شد. اما تغییرات وزن، BMI و دور شکم معنیدار نبود. خودکارآمدی در گروه تمرین افزایش یافت. نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی در منزل میتواند سلامت جسمی و روانی زنان یائسه را بهبود بخشد و به‌عنوان راهکاری مؤثر در مدیریت عوارض یائسگی و اضافهوزن توصیه میشود.
)
