بهروز حاجیلو؛ مهرداد عنبریان
چکیده
زمینه و هدف: والیبال از ورزش‌های متداول و جذاب در بین جوامع مختلف است. برای تدوین برنامه‌های استعدادیابی بمنظور کشف و پرورش استعدادها و تعیین سهم شاخص‌های مختلف استعدادیابی در این رشته ورزشی، نیاز به انجام مطالعات توسعه‌‌ای است. هدف این مطالعه مقایسه متغیرهای آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی، روانشناختی و مهارتی والیبالیست‌های نخبه ...
بیشتر
زمینه و هدف: والیبال از ورزش‌های متداول و جذاب در بین جوامع مختلف است. برای تدوین برنامه‌های استعدادیابی بمنظور کشف و پرورش استعدادها و تعیین سهم شاخص‌های مختلف استعدادیابی در این رشته ورزشی، نیاز به انجام مطالعات توسعه‌‌ای است. هدف این مطالعه مقایسه متغیرهای آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی، روانشناختی و مهارتی والیبالیست‌های نخبه با افراد غیر نخبه در پست های مختلف بازی بود. روش تحقیق: تعداد 250 والیبالیست نوجوان نخبه و همین تعداد بازیکن غیر نخبه پسر در پستهای دفاع وسط، پاسور، لیبرو، دریافت‌کننده قدرتی و دفاع وسط؛ به‌صورت در دسترس انتخاب و در این مطالعه شرکت کردند. شاخص‌های آنتروپومتریک، قابلیت‌های فیزیولوژیک، ویژگی‌‌های روان شناختی و توانایی‌های مهارتی شرکت کنندگان، با روش‌‌های میدانی و آزمایشاهی مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تحلیل داده ها و استخراج نتایج، از روش های آماری تحلیل واریانس یک راهه و کروسکال-والیس استفاده گردید. یافتهها: نتایج نشان داد توان هوازی و بی‌هوازی، قد، شاخص قد نشسته، طول دست‌باز، شاخص نسبی ساق، متغیرهای روان شناختی (انگیزش، اعتمادبه‌نفس، هدف‌گذاری، تنش، افسردگی، خشم، سرزندگی، خستگی، سردرگمی)، مهارت سرویس، پاس و اسپک گروه والیبالیست نخبه به‌طور معنی‌داری بهتر از گروه غیر نخبه بود(05/0>p). با این حال، متغیرهای شاخص توده بدن، طول دست باز، قد نشسته و شاخص نسبی ساعد؛ بین بازیکنان پستهای مختلف والیبال تفاوت معنی داری نداشت (05/0<p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای استعدادیابی ورزشی علمی در کنار متغیرهای آنتروپومتریکی و فیزیولوژیکی، متغیرهای روان شناختی و مهارتی نیز باید جهت شناخت استعداد مدنظر قرار گیرند. جهت استعدادیابی پستهای مختلف والیبال پیشنهاد میشود از متغیرهای آنتروپومتریکی که نسبت به سایر متغیرها تفاوت بیشتری داشتند، استفاده شود.
سیده سعادت قمری هویدا؛ فریده باباخانی؛ بهروز حاجیلو؛ مهرداد عنبریان
چکیده
زمینه و هدف: کوله‌پشتی یکی از ابزارهای شایع و محبوب در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان محسوب می شود. بدین سبب هدف از این مطالعه، تعیین اثر حمل کوله‌پشتی با بارهای مختلف، بر پارامترهای کینماتیکی را ه رفتن دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش تحقیق: 15 دانش‌آموز با میانگین سنی 0/61± 9/6 سال به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. هریک ...
بیشتر
زمینه و هدف: کوله‌پشتی یکی از ابزارهای شایع و محبوب در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان محسوب می شود. بدین سبب هدف از این مطالعه، تعیین اثر حمل کوله‌پشتی با بارهای مختلف، بر پارامترهای کینماتیکی را ه رفتن دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش تحقیق: 15 دانش‌آموز با میانگین سنی 0/61± 9/6 سال به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. هریک از آزمودنی‌ها کوله‌پشتی‌هایی با بارهای 0، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن در حال راه رفتن بر روی نوارگردان با سرعت 1/1 متر بر ثانیه به مدت 20 دقیقه حمل کردند. راه رفتن آزمودنی‌ها توسط دوربین دیجیتالی ثبت شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلم‌های گرفته شده با نرم‌افزار دارت فیش انجام گرفت. داده‌ها با ANOVA با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند (0/05>p). یافتهها: نتایج نشان داد افزایش بار کوله‌پشتی موجب افزایش معنی‌داری در زاویه خم شدن زانو برای شرایط 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p)، افزایش معنی داری در باز شدن مچ پا برای شرایط 15 درصد (0/03=p) و 20 درصد (0/04=p) و افزایش معنی داری در فاصله یک طول قدم برای شرایط 20 درصد (0/02=p) میشود. همچنین افزایش بار باعث کاهش معنی‌داری در زاویه خم شدن مچ پا برای شرایط 10 درصد (0/01=p)، 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p) و کاهش معنی دار تواتر قدم در شرایط 20 درصد (0/03=p) میشود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد که حمل کوله پشتی معادل 10 تا 15 درصد وزن بدن برای دانش آموزان مقطع ابتدایی مناسب باشد.
بهروز حاجیلو؛ مهرداد عنبریان؛ مجتبی گلپریان
چکیده
زمینه و هدف: تقویت عضلات ناحیه پشت از جمله عضله پشتی بزرگ و ذوزنقه جزء اصلی برنامه های تمرینات قدرتی را تشکیل میدهد. هدف از این مطالعه مقایسه فعالیت ماهیچه نگاری عضلات پشتی بزرگ و ذوزنقه در دو نوع مختلف از تمرینات قدرتی بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 12 مرد (سن: 3/19±23/4 سال، وزن بدن: 2/84±78/5 کیلوگرم، قد: 4/28± 179/8 ...
بیشتر
زمینه و هدف: تقویت عضلات ناحیه پشت از جمله عضله پشتی بزرگ و ذوزنقه جزء اصلی برنامه های تمرینات قدرتی را تشکیل میدهد. هدف از این مطالعه مقایسه فعالیت ماهیچه نگاری عضلات پشتی بزرگ و ذوزنقه در دو نوع مختلف از تمرینات قدرتی بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 12 مرد (سن: 3/19±23/4 سال، وزن بدن: 2/84±78/5 کیلوگرم، قد: 4/28± 179/8 سانتی متر) که با اجرای تمرینات قدرتی و کار با وزنه آشنایی داشتند، شرکت کردند. فعالیت ماهیچه نگاری سطحی عضلات پشتی بزرگ و ذوزنقه فوقانی، میانی و تحتانی حین اجرای تمرینات کشش به پایین لت و پارویی سیم کش در سه وضعیت (دست ها باز، موازی و نزدیک به یکدیگر) ثبت شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شدند (0/05>p). یافته ها: عضله پشتی بزرگ در حرکت کشش به پائین لت و در وضعیت دست ها باز، بیشترین فعالیت را نشان داد (0/003=p). همچنین هر سه بخش عضله ذوزنقه در حرکت پارویی سیم کش در هر سه وضعیت دستها فعالیت بیشتری نسبت به حرکت کشش به پائین لت داشت (0/001=p، p=0/01 ،p=0/001). نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که برای تقویت عضله پشتی بزرگ حرکت کشش به پائین لت در حالت دست ها باز موثر است. در حالی که برای تقویت عضله ذوزنقه، حرکت پارویی سیم کش اثر بخشی تمرین را افزایش خواهد داد.
