مهدی مقرنسی؛ مژگان حاتمی فارسی؛ فاطمه حاجی زاده؛ مجتبی امیرآبادی زاده
چکیده
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل اسپیرولینا بر سطوح سرمی پراکسید هیدروژن و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام دختران دارای اضافه وزن بود.روش تحقیق: تعداد 30 دختر دارای اضافه وزن و چاق ساکن شهرستان خرامه به طور هدفمند انتخاب و صورت تصادفی به سه گروه 10 نفره (کنترل، تمرین+مکمل و تمرین+دارونما) تقسیم شدند. قبل از ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل اسپیرولینا بر سطوح سرمی پراکسید هیدروژن و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام دختران دارای اضافه وزن بود.روش تحقیق: تعداد 30 دختر دارای اضافه وزن و چاق ساکن شهرستان خرامه به طور هدفمند انتخاب و صورت تصادفی به سه گروه 10 نفره (کنترل، تمرین+مکمل و تمرین+دارونما) تقسیم شدند. قبل از شروع و 24 ساعت پس از اتمام دوره تمرین ویژگیهای تن سنجی آزمودنیها اندازهگیری شد. سپس آزمودنیها به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته به اجرای تمرین تناوبی شدید پرداختند. گروه های مکمل در طول این مدت روزانه 2 عدد قرص 500 میلی گرمی اسپیرولینا دریافت کردند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرین در حالت ناشتایی نمونه خون آزمودنیها گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروههای تمرین+مکمل و تمرین+ دارونما مقادیر پراکسید هیدروژن(000/0p= و 001/0p=) و ظرفیت آنتی اکسیدان تام(000/0p= و002/0p=) به ترتیب به طور معنیداری کاهش و افزایش را نشان داد. در گروههای تمرین+ مکمل و تمرین+دارونما مقادیر وزن(001/0p= و016/0p=)، شاخص توده بدنی(001/0p= و022/0p=) و درصد چربی(000/0p= و001/0p=) به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. در ارتباط با شاخص نسبت دور کمر به لگن(016/0p=) نتایج نشان داد که این شاخص فقط در گروه تمرین+ مکمل کاهش معنی-داری پیدا کرد و مقادیر حداکثر اکسیژن(039/0 p=و002/0p=) مصرفی نیز در گروه تمرین+ مکمل و تمرین+ دارونما افزایش معنیداری داشت. نتیجهگیری: به نظر میرسد که تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف مکمل اسپیرولینا توانسته در برنامه کاهش وزن موثر باشد و همچنین از طریق بالا بردن میزان TAC با بهبود سیستم دفاع آنتی اکسیدانی از تجمع رادیکالهای آزاد جلوگیری کرده و مانع آسیب سلولی شود.
علیرضا قمری؛ مهران قهرمانی؛ ناهید محمدی جاوید
چکیده
زمینه و هدف: سبک زندگی غیر فعال با خطر بالای چاقی، افزایش مقاومت به انسولین و بیماریهای قلبی عروقی همراه است؛ در حالی که مداخله تغذیهای در کنار اجرای برنامههای تمرینی، نقش مهمی در اصلاح آن دارد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) همراه با مصرف اسانس نعناع، بر ...
بیشتر
زمینه و هدف: سبک زندگی غیر فعال با خطر بالای چاقی، افزایش مقاومت به انسولین و بیماریهای قلبی عروقی همراه است؛ در حالی که مداخله تغذیهای در کنار اجرای برنامههای تمرینی، نقش مهمی در اصلاح آن دارد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) همراه با مصرف اسانس نعناع، بر ترکیب بدنی و سطح سرمی نسفاتین-1 مردان دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: تعداد 48 مرد غیر ورزشکار سالم دارای اضافه وزن (با شاخص توده بدنی 25 تا 30 کیلوگرم/متر مربع) در دامنه سنی 25 تا 35 سال، ساکن شهر کرمانشاه به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به شش گروه مساوی (هر گروه 8 نفر) شامل گروه 1) دارونما، 2) نعناع، 3) MICT + دارونما، 4) HIIT + دارونما، 5) MICT + نعناع، و 6) HIIT + نعناع؛ تقسیم شدند. مداخلات به مدت شش هفته انجام شد . پروتکل های MICT و HIIT به ترتیب با شدت 60 تا 75 درصد و 90 تا 100 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره با تکرار سه جلسه در هفته به اجرا درآمدند وگروه های مکمل نیز 50 میکرولیتر اسانس نعناع در ترکیب با 500 میلی لیتر آب روزانه مصرف کردند. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخة 19 با روش آماری تحلیل واریانس آمیخته در یک طرح ششگروه و دو زمان در سطح معنیداری 05/0≥p مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: پروتکل MICT و HIIT (هر دو) باعث کاهش معنی دار درصد چربی بدن مردان دارای اضافه وزن شدند (05/0<p)؛ با این وجود، ترکیب این دو پروتکل تمرینی با اسانس نعناع، بر توده بدون چربی و نسفاتین-1 تاثیر معنی داری نداشتند (05/0<p). نتیجهگیری: زمان شش هفته مداخله با مشخصات به اجرا و مصرف اسانس نعناع (با دوز مصرفی) به صورت مجزا و در ترکیب با پروتکلهای MICT و HIIT؛ برای بهبود نسفاتین-1 و توده بدون چربی مردان دارای اضافه وزن کافی نبود.
امیر کارگران؛ صادق امانی شلمزاری
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت دوگانه به سالمندان توصیه میشود، در حالی که این تمرینات بار متابولیکی اندکی بر ساختار عضلانی اسکلتی تحمیل میکند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر هشت هفته فعالیت پیاده روی- شناختی همراه با محدودیت جریان خون بر کیفیت عضلانی و تراکم استخوانی سالمندان زن بود. روش تحقیق: تعداد 28 زن سالمند (90/2±1/63 سال) واجد ...
بیشتر
زمینه و هدف: فعالیت دوگانه به سالمندان توصیه میشود، در حالی که این تمرینات بار متابولیکی اندکی بر ساختار عضلانی اسکلتی تحمیل میکند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر هشت هفته فعالیت پیاده روی- شناختی همراه با محدودیت جریان خون بر کیفیت عضلانی و تراکم استخوانی سالمندان زن بود. روش تحقیق: تعداد 28 زن سالمند (90/2±1/63 سال) واجد شرایط و داوطلب در تحقیق، به صورت تصادفی در سه گروه (10=n) تمرین هوازی - شناختی (CAG)، هوازی - شناختی با محدودیت جریان خون (CAOG)، و کنترل (CG) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروههای تجربی تمرین پیادهروی - شناختی شامل 20 دقیقه فعالیت پیاده روی - شناختی را با شدت 45 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت هشت هفته با تکرار سه جلسه در هفته اجرا کردند. در گروه انسداد جریان خون، دو جفت کاف به قسمت بالای هر دو ران بسته شد. فشار کاف 50 درصد فشار انسداد شریانی بود و به میزان 10 درصد، هر دو هفته یک بار افزوده شد. فعالیتهای شناختی شامل شمارش معکوس، یادآوری اشیا و بازی کلمات بود. کیفیت عضلات بالا و پایین تنه، قدرت عضلانی بالا و پایین تنه و آزمون شناختی و عملکرد جسمانی قبل و بعد از اجرای پروتکل تحقیق بررسی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تحلیل یافتهها در سطح معنیداری 05/0>p استفاده گردید. یافتهها: بهبود معنیدار در شاخصهای کیفیت عضلات پایین تنه (001/0=p)، قدرت پایین تنه (001/0=p)، آزمون عملکردی (001/0=p)، توده چربی (001/0=p) و درصد چربی (001/0=p) در گروه CAOG نسبت به دو گروه دیگر مشاهده شد. به علاوه، بهبود معنیدار در توده بدنی (001/0=p)، شاخص توده بدنی (001/0=p) و آزمون شناختی (001/0=p) در دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. با این وجود، اختلافی در تراکم معدنی استخوانی (08/0=p)، توده بدون چربی (19/0=p) و کیفیت عضلات بالاتنه (09/0=p) بین گروهها بدست نیامد. نتیجهگیری: افزودن انسداد جریان خون به فعالیت پیاده روی، موجب افزایش قدرت عضلات و متعاقباً بهبود کیفیت عضله میگردد. فعالیت شناختی در حین پیاده روی نیز با بهبود عملکرد شناختی مغز همراه است. از این رو، به سالمندان توصیه میشود برای کسب مزایای بیشتر حین فعالیت پیاده روی، از فعالیتهای شناختی و محدودیت جریان خون استفاده نمایند.
الهام شفیعی راد؛ امین عیسی نژاد؛ اسماعیل نصیری
چکیده
زمینه و هدف: بر اساس شواهد موجود، فعالیت ورزشی منظم میتواند موجب کاهش التهاب مزمن شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطح سرمی اینترلوکین 10 و ترکیب بدنی زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: 22 زن غیرفعال از زنان میانسال شهر پردیس دارای اضافه وزن (25<BMI) به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. ...
بیشتر
زمینه و هدف: بر اساس شواهد موجود، فعالیت ورزشی منظم میتواند موجب کاهش التهاب مزمن شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطح سرمی اینترلوکین 10 و ترکیب بدنی زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: 22 زن غیرفعال از زنان میانسال شهر پردیس دارای اضافه وزن (25<BMI) به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی شامل 8 هفته دویدن بر روی نوار گردان با تواتر 3 جلسه در هفته، به مدت 20 تا 30 دقیقه و شدت 50 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. ارزیابی های جسمانی و نمونه گیری خونی در حالت ناشتا، 48 ساعت قبل و بعد از برنامه تمرین استقامتی انجام شد. جهت سنجش اینترلوکین 10 از روش الایزا استفاده شد. برای استخراج نتایج از آزمون آنکوا در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: درصد چربی (002/0=p)، شاخص توده بدنی (01/0=p) و نسبت دور کمر به دور لگن (04/0=p) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد، در حالیکه توده بدون چربی (11/0=p) و سطح سرمی اینترلوکین 10 (52/0=p) تغییر معنی دار نکرد. نتیجه گیری: فعالیت ورزشی استقامتی از طریق بهبود ترکیب بدنی میتواند نقش مهمی در پیشگیری از ابتلا به بیماری های مرتبط با اضافه وزن و چاقی داشته باشد؛ اما برای برای دست یابی به اثرات ضد التهابی این نوع فعالیت ورزشی، احتمالا به مطالعات بیشتری نیاز است.
علی رضا حسینی کاخک؛ شهناز نصرابادی؛ امیرحسین حقیقی؛ اکرم شریفی مقدم
چکیده
زمینه و هدف: افراد مبتلا به کم توانی ذهنی معمولا از آمادگی جسمانی پایین و ترکیب بدنی نامناسب برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ورزشی بر ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی دختران کمتوان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 22 دختر حرفه آموز یک مرکز توانبخشی خصوصی (دامنه سنی: 30-22 سال، ضریب هوشی: 70-50) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل ...
بیشتر
زمینه و هدف: افراد مبتلا به کم توانی ذهنی معمولا از آمادگی جسمانی پایین و ترکیب بدنی نامناسب برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ورزشی بر ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی دختران کمتوان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 22 دختر حرفه آموز یک مرکز توانبخشی خصوصی (دامنه سنی: 30-22 سال، ضریب هوشی: 70-50) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل دو بخش مقاومتی و هوازی، به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 90 دقیقه اجرا شد. بخش مقاومتی شامل تمرینات با کش لاستیکی و تمرینات تحمل وزن بدن (به رعایت اصل اضافه بار) و تمرینات هوازی شامل راه رفتن، دویدن، بازی آزاد و حرکات ریتمیک بود. قبل و بعد از برنامه تمرینی، آزمون های ترکیب بدن، قدرت عمومی و توان هوازی به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون های t وابسته و مستقل با کمک نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل گردید و سطح معنی داری آزمونها 0/05>p در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری در وزن (0/63=p)، شاخص توده بدنی (0/19=p)، توده بدون چربی (0/81=p)، توده چربی (0/37=p) و حداکثر اکسیژن مصرفی اندازه گیری شده با آزمون شاتل ران (0/26=p) وجود ندارد؛ اما تمرین ورزشی به اجرا درآمده باعث افزایش معنیدار قدرت عمومی (0/001=p) شرکت کنندگان گردید. نتیجه گیری: تمرین ترکیبی مشتمل بر تمرینات مقاومتی هوازی، می تواند قدرت عضلانی دختران کم توان ذهنی را بهبود بخشد، اما برای بهبودی ترکیب بدنی و توان هوازی آن ها کفایت نمی کند. از این رو پیشنهاد می شود تمرینات ورزشی به عنوان بخشی از برنامه روزانه مراکز توانبخشی با تاکید بر مدت مناسب و شدت مطلوب، طراحی و اجرا شود.
عباس معمارباشی؛ حیدر جودت؛ معرفت سیاه کوهیان
چکیده
زمینه و هدف: رشته بدن سازی بیش از دیگر ورزش ها، نیازمند تغذیه صحیح و علمی میباشد. هدف از این تحقیق، طراحی و ارزیابی رژیم غذایی رایانهای و بررسی تأثیر آن بر برخی از ویژگیهای پیکرسنجی و عملکردی ورزشکاران رشته بدن سازی بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 7 دانشجوی بدنساز به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ...
بیشتر
زمینه و هدف: رشته بدن سازی بیش از دیگر ورزش ها، نیازمند تغذیه صحیح و علمی میباشد. هدف از این تحقیق، طراحی و ارزیابی رژیم غذایی رایانهای و بررسی تأثیر آن بر برخی از ویژگیهای پیکرسنجی و عملکردی ورزشکاران رشته بدن سازی بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 7 دانشجوی بدنساز به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. رژیم غذایی معمولی آزمودنیها به مدت یک هفته با نرم افزار تغذیه و رژیمدرمانی، از نظر انرژی و ترکیبات مغذی تجزیه و تحلیل شد. سپس رژیم غذایی بر اساس نیاز آزمودنیها و نیازمندیهای فعالیت ورزشی (65- 55 % کربوهیدرات، 25-20% چربی و 20-18% پروتئین) به کمک نرم افزار برای یک هفته طراحی شد و توسط آزمودنیها اجرا گردید. در دو مرحله پیش و پس آزمون، شاخصهای وزن، درصد چربی، محیط اندام ها (دور سینه، کمر، باسن، بازو، ران و مچ دست)، میزان اوره و کراتینین ادرار، ، نیروی ایزومتریک پنجه دست، نیروی لیفت کمر و پاها و آزمونهای پرش طول ایستاده، پرش عمودی، پرس سینه، یک تکرار بیشینه پا ، دراز نشست و بارفیکس و با روش های استاندارد بعمل آمد و رژیم غذایی روزانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمودنیها در طول هر دو مرحله، 3 جلسه در هفته تمرین با وزنه داشتند. برای بررسی تاثیر برنامه غذایی از آزمون t همبسته و همچنین برای بررسی رابطه بین متغیرها، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و سطح معنی داری 0/05<p منظور گردید. یافتهها: افزایش معنیداری در مقادیر دور بازو، دور ران، نیروی پنجه دست و عضلات کمر و پاها، و نتایج آزمونهای پرش طول ایستاده، پرش عمودی، پرس سینه، یک تکرار بیشینه پا، درازونشست، بارفیکس و نیز کاهش معنیداری در درصد چربی و دور سینه وجود داشت (0/05<p). نتیجهگیری: اتخاذ یک هفته رژیم غذایی متعادل از نظر انرژی و درشت مغذیها، متناسب با نیازهای فردی و ورزشی و همراه با تمرینات مناسب؛ حتی بدون استفاده از مکملها، میتواند موجب بهبود ترکیب بدنی، مشخصههای پیکری و عملکرد ورزشکاران رشته بدنسازی شود.
محمد ابراهیم بهرام؛ محمد جواد پوروقار؛ حسین مجتهدی؛ احمد رضا موحدی
چکیده
زمینه و هدف: تحقیقات متعدد حاکی از رابطه نزدیک بین سامتی با شاخص های استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی می باشد و انجام تمرینات ورزشی می تواند در بهبود یا اصاح این شاخص ها نقش موثری داشته باشد. از این رو، هدف اصلی پژوهش بررسی تأثیر 8 هفته تمرین هوازی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی در دانش آموزان 15 تا ...
بیشتر
زمینه و هدف: تحقیقات متعدد حاکی از رابطه نزدیک بین سامتی با شاخص های استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی می باشد و انجام تمرینات ورزشی می تواند در بهبود یا اصاح این شاخص ها نقش موثری داشته باشد. از این رو، هدف اصلی پژوهش بررسی تأثیر 8 هفته تمرین هوازی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی در دانش آموزان 15 تا 18 سال مقطع متوسطه شهر کاشان در سال تحصیلی 91 - 1390 بود. روش تحقیق: این مطالعه به روش نیمه تجربی بود. از بین 120 نفر از دانش آموزان دبیرستان های پسرانه شهر کاشان که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شده و به دو گروه مساوی شامل گروه تجربی (میانگین سن 30/ 1±17/46 سال، وزن 91/ 9± 73/ 56 کیلوگرم، قد 92/ 4± 73/ 168 سانتی متر و شاخص توده بدنی 42/ 3± 88/ 19 کیلوگرم/مترمربع) و کنترل (میانگین سن 18/ 1± 53/ 17 سال، وزن 11/96±60/06 کیلوگرم ، قد 84/ 7± 66/ 169 سانتی متر شاخص توده بدنی 51/ 3± 79/ 20 کیلوگرم/ مترمربع) تقسیم شدند. با استفاده از آزمون های میدانی، شاخص های حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب پایانی و ترکیب بدنی آزمودنی ها اندازه گیری گردید. برنامه تمرینی، شامل 8 هفته تمرین هوازی، هر هفته 3 جلسه با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه بود. طی دوره تمرین، آزمودنی های گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند. برای طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، برای ارزیابی اثربخشی تمرینات از تحلیل کوواریانس و جهت اثبات فرض همگنی واریانس ها از آزمون لون استفاده شد. یافته ها: بهبودی معنی داری در شاخص حداکثراکسیژن مصرفی ( 001/ p =0 ) و ضربان قلب پایانی ( 001/ p =0 ) گروه تجربی مشاهده گردید، اما در ضخامت چربی زیر پوستی ( 86/ p=0 ) و درصد چربی بدن ( 16/ p=0 ) دو گروه تفاوت معنی داری بدست نیامد. نتیجه گیری: 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه موجب بهبود شاخص های استقامت قلبی - عروقی دانش آموزان دبیرستانی شد؛ اما به دلیل برخورداری وضعیت ترکیب بدنی طبیعی، تغییر قابل ملاحظه ای در میزان چربی بدنی آن ها مشاهده نگردید. تحقیق بیشتر روی افراد دارای اضافه وزن یا چاق، تأثیر این نوع تمرین را بهتر نمایان خواهد ساخت.
داریوش شیخ الاسلامی وطنی؛ ناصح جهانی
چکیده
زمینه و هدف: رشد چاقی مرتبط با کاهش فعالیت بدنی باعث شده تا رو شهای گوناگونی برای افزایش فعالیت بدنی روزان هی کودکان در نظر گرفته شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات طناب زنی بر آمادگی جسمانی دانش آموزان 12 – 9 ساله پسر دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: از بین دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان سنندج در سال تحصیلی 92 – 91 ...
بیشتر
زمینه و هدف: رشد چاقی مرتبط با کاهش فعالیت بدنی باعث شده تا رو شهای گوناگونی برای افزایش فعالیت بدنی روزان هی کودکان در نظر گرفته شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات طناب زنی بر آمادگی جسمانی دانش آموزان 12 – 9 ساله پسر دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: از بین دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان سنندج در سال تحصیلی 92 – 91 ، تعداد 240 دانش آموز 12 – 9 ساله پسر به صورت خوشه ای انتخاب شده و از میان آن ها، تعداد 30 نفر به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. افراد حاضر در تحقیق دارای اضافه وزن یا چاق بودند. تمرینات 3 روز در هفته و به مدت 8 هفته برای گروه تجربی برگزار شد؛ اما گروه کنترل غیر از کلاس های عمومی تربیت بدنی، فعالیت بدنی منظم دیگری نداشتند. شاخص های ترکیب بدنی، استقامت قلبی- تنفسی، استقامت عضلانی و انعطا فپذیری شرکت کنندگان قبل و پس از 8 هفته مداخله با آزمون های استاندارد ارزیابی شدند. اطلاعات جمع آوری شده با روش های آماری t وابسته و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سطح معنی داری 0/05>p منظور گردید. یافتهها: در گروه تجربی بهبود معناداری در وزن، درصد چربی، شاخص توده بدن، آمادگی قلبی– تنفسی (0/0001>p) ، نسبت دور کمر به لگن (0/03>p)، استقامت عضلانی (0/001>p) و انعطا ف پذیری (0/002>p) به دست آمد. همچنین، بین دو گروه نیز در تمامی متغیرها، اختاف معناداری به نفع گروه تجربی وجود داشت (0/05>p). نتیجه گیری: تمرینات اینتروال طناب زنی بر آمادگی جسمانی مرتبط با سامتی دانش آموزان 12 - 9 ساله دارای اضافه وزن یا چاق ، تأثیر مطلوبی دارد.