زهره یعقوبی؛ سعید نقیبی؛ مریم وطن دوست
چکیده
زمینه و هدف: فرآیند توسعه عروق جدید، شامل تحریک رشد، مهاجرت و تثبیت عروق جدید می‌شود که به شدت تحت تاثیر عوامل مختلف تحریک‌کننده و مهارکننده، مانند ترومبوسپوندین-2 (TSP-2) و عامل رشد تغییرشکل دهنده - بتا (TGF-β) قرار می‌گیرد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر هشت هفته روش‌های مختلف تمرین هوازی بر بیان ژن‌های آنژیوستاتیک TSP-2 و TGF-β بافت ...
بیشتر
زمینه و هدف: فرآیند توسعه عروق جدید، شامل تحریک رشد، مهاجرت و تثبیت عروق جدید می‌شود که به شدت تحت تاثیر عوامل مختلف تحریک‌کننده و مهارکننده، مانند ترومبوسپوندین-2 (TSP-2) و عامل رشد تغییرشکل دهنده - بتا (TGF-β) قرار می‌گیرد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر هشت هفته روش‌های مختلف تمرین هوازی بر بیان ژن‌های آنژیوستاتیک TSP-2 و TGF-β بافت چربی زیرجلدی موش‌های صحرایی بود. روش تحقیق: در این پژوهش تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر ویستار با میانگین وزن 237 گرم به صورت تصادفی به چهار گروه (هشت سر در هر گروه) شامل گروه‌های شم، تمرین با شدت بالا (HIT)، تمرین با شدت متوسط (MIT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. پروتکل‌های تمرین شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته با شدت‌ها و مدت های مختلف بود. اندازه‌گیری بیان ژن‌ها با روش RT-PCR صورت گرفت. داده‌های حاصل با آزمون های تحلیل واریانس یک‌راهه و توکی، در سطح معنی داری 05/0≥p تحلیل شدند. یافته‌ها: هر سه شیوه تمرینی، بیان TGF-β را در مقایسه با گروه شم، به طور معنی داری کاهش داد؛ اما تفاوت اثر معنی داری بین شیوه‌های تمرینی مشاهده نشد. با این حال، تنها پروتکل‌های HIT و MIT باعث کاهش معنی دار بیان TSP-2 در مقایسه با گروه شم شدند و HIT در مقایسه با پروتکل HIIT، کاهش بیشتری در بیان TSP-2 ایجاد کرد. نتیجه‌گیری: احتمالا تمرینات هوازی، به ویژه HIT با شدت و مدت مشخص، از طریق تاثیر بر بیان ژن‌های آنژیوستاتیک در بهبود خون‌رسانی به بافت چربی و متعاقبا کاهش توده چربی، موثر هستند.
